Schiphol topman is geen brokkenpiloot.

De leden die deel uit maken van de commissie luchtvaart zouden Dick Benschop, de topman bij Schiphol, eens goed onderhanden nemen over zijn gevoerde beleid. Want de urenlange wachtrijen op onze nationale luchthaven waren natuurlijk zijn schuld en een uurtarief betalen aan beveiligers en bagage afhandelaars van onder de 11 euro per uur was pure uitbuiting en de slavernij was echt allang afgeschaft. 

 

Bij de vaststelling van deze tarieven hebben overigens de verplichte Europese aanbestedingsregels ook een belangrijke rol gespeeld en niemand heeft de inschrijvers met een pistool op de borst gedwongen in te schrijven. Dit blijft in deze discussie naar mijn mening echter wel wat onderbelicht. Dat Benschop volgens Geert Wilders en zijn secondant Graus direct uit zijn functie moest worden gezet was wel het minste dat er moest gaan gebeuren. Wat dacht deze man wel zei Geert tegen een verslaggever om met een bootje te gaan varen in de Filipijnen, terwijl anderen hun vliegtuig misten. Wilders had echter de klok horen luiden maar wist weer eens niet waar de klepel hing, want dat varen vond plaats in Den Haag en ons bestuurscentrum ligt echt niet in Azië. De meeste commissieleden hadden dus hun messen heel scherp geslepen om de eerste klap, die ondanks de inflatie, altijd nog een daalder waard is, uit te delen. Zelfs van Haga was plotseling toegetreden tot deze commissie om, zoals hij van te voren had aangekondigd, Benschop naar huis te sturen. 

Maar van deze plannen kwam niets terecht, Dick Benschop had zijn zaakjes namelijk goed voor elkaar, want hij had, niet geheel toevallig, precies voorafgaand aan deze commissievergadering een deal gesloten met de vakbonden. De betrokken medewerkers op Schiphol ontvangen een bonus van ruim 840 euro en bovendien een toeslag op hun uurloon van ruim 5 euro, in ieder geval van 1 juni tot 5 september 2022. Maar dat het uurtarief inclusief deze toeslag na 5 september voor deze mensen niet naar beneden zal gaan, viel wel op te maken uit de antwoorden van zowel de man van de vakbond als de baas van Schiphol. De slippendrager van Wilders, Graus, probeerde het nog wel door aan te geven dat Benschop toch echt verantwoordelijk was voor de puinhoop op Schiphol, maar ook deze aanval pareerde Benschop vakkundig door aan te geven dat hij slechts het door het kabinet in 2016 vastgestelde beleid had uitgevoerd. Het was zijn opdracht de kosten terug te brengen, waardoor de Staat als grootaandeelhouder meer dividend zou ontvangen en die opdracht had hij uitgevoerd. Dat je kosten niet ongestraft alsmaar terug kunt brengen zonder aan kwaliteit in te boeten, daar hadden zowel de politiek als hij, echter wel te laat op gereageerd, zo gaf hij toe. Hij gaf tevens aan niet weg te lopen, maar te gaan voor een kwaliteitsverhoging van Schiphol. Ik geef hem zeker na deze vergadering het voordeel van de twijfel, want hij had hier zijn zaken goed voor elkaar. 

De commissieleden van met name de oppositie dropen teleurgesteld af en gaan hun pijlen nu natuurlijk weer richten op Mark Rutte, want die is volgens hen uiteindelijk verantwoordelijk voor alles wat er in onze maatschappij verkeerd gaat de afgelopen 10 jaar. Bijna 2 miljoen stemgerechtigde Nederlanders (1 op de 5) hebben echter op hem gestemd, zijn deze mensen niet de uiteindelijk echt politiek verantwoordelijken? Dat Rutte fouten maakt en heeft gemaakt is duidelijk en na 10 jaar politieke verantwoordelijkheid is zijn foutenlijstje best gegroeid en wat is er mooier voor de oppositie dan dit lijstje als een soort grammofoonplaat steeds maar weer af te draaien.Ik hoor overigens vrij weinig over dat andere lijstje, waarin zaken staan waarvoor Rutte ook politiek verantwoordelijk is, maar die maatschappelijk wel goed zijn uitgepakt. De politiek is te druk bezig in een voortdurende zoektocht naar barbertjes die moeten hangen en heeft daardoor geen tijd om de zaken die er echt toe doen aan te pakken. Dat is kwalijk en het is dan ook niet zo gek dat het vertrouwen in de politiek en het kabinet met 17% nog nooit zo laag is geweest, maar dat is echt niet alleen te wijten aan Rutte. Dit mogen ook alle 150 leden van de Tweede Kamer zichzelf aanrekenen, maar aan zelfreflectie komen ze niet toe, ze zijn te veel bezig met de voortdurende zoektocht naar barbertjes.

 

24/7 op elkaars lip: Pff............

 

Bij leven en welzijn ben ik volgende maand 52 jaar getrouwd en dat geldt ook voor mijn vrouw. Regelmatig wordt ons aangegeven dat dit best een prestatie is. Natuurlijk moet je werken aan het in stand houden van een huwelijk, maar om nu te spreken van een prestatie? Kennelijk is het samenleven voor mij tot op heden altijd een beter alternatief geweest dan het uit elkaar gaan. Dat ik de ruimte kreeg om ondernemertje te spelen en mijn vrouw een eigen maatschappelijke carrière kon opbouwen, zodat we elkaar de in mijn ogen noodzakelijke ruimte gaven is wat mij betreft van doorslaggevend belang geweest om deze 52 jaar samen te halen. Voor ik het echter vergeet, de basis is en blijft natuurlijk het feit dat we van elkaar houden, al geven we hier nu wel een wat andere invulling aan dan vroeger.

 

Over vroeger gesproken er is ondertussen wel wat veranderd. De kinderen uiteindelijk toch het huis uit, pensioen, AOW en de hond overleden. Daar zaten we dan met z’n tweeën, gelukkig in een ruim bemeten huis met tuin, met eigen werkkamers en, niet onbelangrijk, ieder een eigen afstandsbediening met eigen TV en daarbij ook nog eens voldoende hobby’s. Maar het huis en met name de tuin werd toch al met al wat te groot en het moest een appartement worden. Huis verkocht, appartement gekocht en vijf tot zes maanden tijdelijk in een mooie vakantiewoning verblijven zouden we ook wel overleven.  

Dat liep toch even iets anders dan gedacht want dat overleven was helaas niet zo vanzelfsprekend als van te voren was gedacht. Niet alleen moeten we door vertragingen in de bouw van het appartement 16 maanden langer verblijven in ons tijdelijke onderkomen, maar ook werd het, met name voor mij, nog een hele toer om ook fysiek deze periode te overleven. Zowel voor mijn vrouw als voor mij is deze periode uitgedraaid op een ultieme test, want dichter op elkaars lip en dat 24/7 kan het bijna niet en dat is met recht een hele uitdaging. We zijn echter in de afgelopen 52 jaar wel meer uitdagingen aangegaan, dus als we gezond blijven komt over een jaar of acht de burgemeester van Almelo bij ons op bezoek. Maar dat duurt nog even, we kijken nu eerst uit naar de oplevering van ons appartement in december, met dan voor allebei gelukkig wat meer leefruimte, anders wordt het behalen van die mijlpaal toch nog best lastig.

Het was mij een eer, maar vooral een groot genoegen.

Dit wordt dus mijn laatste blog als raadslid van de gemeente Twenterand. Vanaf oktober 2009 schrijf ik over de  politiek in Twenterand en doe dat vanuit mijn liberale insteek. Mijn blogs zijn dus ook beslist politiek gekleurd. In deze blogs  heb ik heel duidelijk en ook bij herhaling mijn mening over politieke kwesties gegeven en dat je daar dus niet altijd vrienden mee maakt is een feit, maar wel een feit waar ik mij gedurende mijn politieke werkzaamheden nooit door heb laten leiden. Ik heb een mening en verkondig deze, luid en duidelijk. Kennelijk valt dat op en niet altijd wordt dit als positief beoordeeld. Natuurlijk heb ik altijd vooraf met mijn steunfractie de standpunten die ik namens de VVD naar voren bracht doorgenomen en besproken. Dat deze standpunten niet wezenlijk afweken van mijn, op persoonlijke titel geschreven blogs, is natuurlijk logisch, ik heb nu eenmaal een redelijk sterke liberale bril op.

Ik wil beginnen met mijn steunfractie te bedanken voor de vruchtbare samenwerking de afgelopen meer dan acht jaar, deze jaren zijn omgevlogen. Vanaf het begin hebben we of in fractievergaderingen of via de mail vooraf samen en in overleg de strategie bepaalt en ik heb de vrijheid en het vertrouwen gekregen, als het noodzakelijk was, zelfstandig een politieke beslissing te nemen en later hierover een uitleg te geven. Ik kan er niet omheen twee namen te noemen en dat zijn Jan Veerenhuis en Ed Wijnbergen, zij hebben al die jaren deel uitgemaakt van mijn steunfractie en zij hebben van alle fractieleden het langst met mij te maken gehad en dat is een extra compliment waard. Ik was namelijk niet altijd makkelijk en vrij dominant aanwezig.

Ik wil tevens al mijn collega raadsleden, wethouders en burgemeesters bedanken waarmee ik de afgelopen twee raadsperiodes heb mogen samenwerken. Nee, ik ga geen namen noemen, maar zonder uitzondering wil ik iedereen hierbij betrekken. Natuurlijk is het zo dat je met sommigen een andere klik krijgt dan met anderen, maar zonder uitzondering heb ik van alle contacten iets geleerd en daar dank ik dus iedereen voor. Ik heb altijd wel getracht de politieke verschillen te scheiden van de persoonlijke verhoudingen, maar dat kan niet vanuit één kant komen. Ik wil nadrukkelijk ook alle ambtenaren en speciaal de griffie bedanken voor de hulp en ondersteuning die ik gekregen heb. Ik hoop dat de ambtenaren mij vergeven als ik een enkele keer via de sociale media toch te kritisch ben geweest richting het ambtelijke apparaat. Zeker omdat ambtenaren zich niet echt kunnen verdedigen, heb ik wel getracht hier rekening mee te houden, maar ik besef ook dat mij dit niet altijd is gelukt en daarvoor passen excuses.

Uiteraard  wil ik de VVD leden en de kiezers bedanken die mij het vertrouwen hebben gegeven om als raadslid namens hen, mijn rol te kunnen spelen binnen de lokale politiek van Twenterand. Met name de vele contacten met de inwoners en organisaties, ongeacht de politieke voorkeuren,  heb ik zeer op prijs gesteld en gelukkig wist men mij ook te vinden. Anderen moeten maar beoordelen of en wat ik uiteindelijk heb bereikt, maar ik heb het met heel plezier en met volledige inzet gedaan. In de zomer van 2016 heb ik voor mijzelf besloten dat december 2017 het moment zou worden waarop ik ging stoppen. In een gezellig, maar politiek beslist belangrijk weekend in Giethoorn, heb ik samen met Erik Kobes en Reina Berends gesproken over mijn opvolging en de manier waarop we dit zouden gaan organiseren. Dat mijn laatste raadsvergadering dus 19 december 2017 zou worden en dat Erik Kobes de volgende raadsvergadering als mijn opvolger zou worden geïnstalleerd, verloopt dus volledig volgens het draaiboek dat in Giethoorn is vastgesteld. Je weet echter van te voren natuurlijk niet of je dit draaiboek ook volledig kunt volgen, maar gelukkig lijkt het er op dat dit gaat lukken.

Ik kijk terug op acht prachtige jaren en ik heb mij echt als een vis in het water gevoeld, door namens mijn partij onderdeel uit te mogen maken van de lokale politiek. Ik heb mij geen moment verveeld, maar of dat echt een goed teken is dat vraag ik mij soms ook wel eens af. Ook mijn leeftijd heeft gelukkig, althans volgens mij, nooit een rol gespeeld waardoor ik niet of onvoldoende kon presteren, hoewel anderen daar uiteraard anders over mogen denken. Wil ik dan echt wel stoppen? Nee, aan de ene kant wil ik dat ook nog helemaal niet, ik vind het nog allemaal veel te leuk en ik heb er ook de tijd en de energie wel voor. Maar toch heb ik dit besluit weloverwogen genomen, want het is een verstandig besluit. Dit soort beslissingen neem je niet vanuit gevoelens of emoties, maar met je verstand en liefst met je volle verstand. Ik heb een kwalitatief heel goede steunfractie met daarin bekwame mensen die mij kunnen opvolgen en ook de leeftijd hebben dit nog een aantal raadsperiodes te doen. Dat heeft voor mij uiteindelijk de doorslag gegeven om terug te treden. Ik wil hen niet in de weg staan, ze hebben allemaal de capaciteiten om de VVD standpunten goed te verwoorden en de VVD in de politiek van Twenterand nu eens een wat stevigere basis te geven, waardoor er in 2018 een coalitiedeelname mogelijk is. Een zetel is te weinig, Twenterand moet echt wat liberaler worden. Het is een stuk makkelijker om dit te realiseren vanuit een rol in de coalitie dan vanuit de oppositie. Ik heb vrijwel altijd vanuit een oppositierol moeten opereren en zo kennen de inwoners mij ondertussen ook. Ook daarom is het verstandig nu te kiezen voor andere personen.

ik ga mijn opvolgers politiek zeker niet voor de voeten lopen, ik ga geen blogs meer schrijven, mijn Facebookpagina sluiten en ik zal mijn twittergedrag aanpassen en mij slechts als inwoner met de lokale politiek bemoeien. Binnen mijn partij zijn nu anderen aan zet en ik heb er het volste vertrouwen in dat Erik Kobes, Reina Berends en Corné van het Laar de liberale uitgangspunten goed kunnen verwoorden en dit zelfs beter kunnen dan ik in mijn eentje heb kunnen doen. Ik wens de drie musketiers van de VVD daarbij veel succes. Overigens staan er op de kandidatenlijst van de VVD Twenterand nog een aantal inwoners die klaar staan om in te stappen als raadslid namens de VVD Twenterand, waaronder gelukkig ook een aantal jongeren.  

Ik had graag een keer wethouder geworden, maar dat heeft er eigenlijk nooit echt ingezeten, hoewel mij in 2012 wel een voorstel is gedaan. Er zijn echter in Nederland zo’n 16 wethouders van mijn leeftijd actief en wie zegt dat dit er geen 17 kunnen worden? Een benoeming als wethouder in deeltijd met alleen financiën en de afdeling grondzaken lijkt mij persoonlijk zo gek nog niet. Nu we het toch over humor hebben, ik heb getracht zo nu en dan humor te gebruiken om politieke standpunten duidelijk te maken. Politiek is een serieuze zaak, maar we moeten het niet overdrijven, humor kan namelijk de spanning breken en is een instrument dat zijn voordelen heeft bewezen.

Over de hoogte en diepte punten tijdens mijn raadslidmaatschap kan ik kort zijn. Het plotseling overlijden van mijn collega Sven Booij is zonder twijfel het dieptepunt geweest dat de grootste indruk op mij heeft gemaakt en doet dit eigenlijk nog steeds. De soap m.b.t. de zwembaden is voor mij het politieke dieptepunt en daar is helaas nog steeds geen eind aan gekomen en daar schaam ik mij voor, hoewel dit wel plaatsvervangend is. Ik kan dit allemaal niet uitleggen  en dat geldt ook voor de onverkwikkelijke zaken rond de diverse grondtransacties. Dat zijn voor mij de politieke dieptepunten en dat heeft de geloofwaardigheid van de lokale politiek, waar ook ik onderdeel van uitgemaakt heb, geen goed gedaan. Helaas kan ik niet echt veel hoogtepunten opnoemen en dat geeft toch echt wel te denken. Als ik toch wat moet noemen, kijk ik persoonlijk met een goed gevoel terug op de periode van de monstercoalitie  2012-2014. Voor mij het bewijs dat er goed en nuttig samengewerkt kan worden tussen partijen die vanuit het geloof politiek bedrijven en partijen die dit vanuit een andere overtuiging doen. We gaan zien wat de verkiezingen ons gaan brengen, het worden beslist spannende maar ook onvoorspelbare verkiezingen. Of Geert zijn ja-woord geeft voor de deelname van de PVV? Dat is dus afwachten, maar ik vraag mij af of Twenterand echt zit te wachten op de PVV. Mijn partij is er echter klaar voor en u als kiezer gaat bepalen of de VVD nu de kans krijgt om alles wat ik de afgelopen jaren heb geroepen ook daadwerkelijk waar te maken. Het is aan u, maar wij hebben er de juiste mensen voor. Twenterand kan echt wel wat meer liberale uitgangspunten gebruiken, dat moet toch ook u inmiddels wel duidelijk geworden zijn?

Ik dank al mijn vaste lezers van mijn blogs het waren er al altijd wel zo’n 1200 met, mede afhankelijk van het politieke spanningsveld en de kop boven een blog, uitschieters met als record bijna 5000 unieke lezers. Ik wens iedereen het allerbeste en wie weet hoe en wanneer we elkaar nog eens tegen komen. Ik sluit af met nogmaals iedereen, ook de mensen die ik niet heb genoemd, te bedanken voor de prettige samenwerking waardoor ik mijn eigen invulling heb kunnen geven aan mijn verkiezing als volksvertegenwoordiger. 

Het was mij een eer, maar vooral een groot genoegen.

Chris Walraven

Dit kan toch niet waar zijn?

Ik geloof niet en zeker niet in wonderen, maar als er geen wonderen gebeuren vertrekt Foto Konijnenberg binnenkort uit de gemeente Twenterand. Ondanks dat de politiek verantwoordelijke bestuurders, zowel lokaal als provinciaal, aangeven er alles aan te hebben gedaan om mogelijkheden te zoeken om dit bedrijf te behouden voor onze gemeente, lijkt het niet te gaan lukken. Foto Konijnenberg wordt echter wel met open armen ontvangen op de bedrijfsterreinen van bijvoorbeeld Hardenberg, Almelo, Hengelo en Enschede, maar in Twenterand laten we dit bedrijf helaas geen andere keus dan te vertrekken. Althans daar ziet het helaas wel naar uit. Overigens denk ik niet dat, als dit bedrijf vertrekt, zij zullen kiezen voor één van deze genoemde locaties.

Persoonlijk heb ik, namens mijn partij, ook gezocht naar mogelijkheden, deze aangedragen en besproken met de ambtenaren, de wethouder en de gedeputeerde, maar het is niet eenvoudig. De politieke wil is er kennelijk wel, maar met name de ambtenaren zien geen juridische mogelijkheden. Dat het bedrijf op dit moment in strijd handelt met het bestemmingsplan is duidelijk en hierover bestaat ook geen verschil van mening. Maar waarom de provincie deze detailhandels activiteiten wel goedkeurt op bedrijventerreinen van de grote steden en niet op een bedrijfsterrein van een plattelandsgemeente, is mij volstrekt onduidelijk. Natuurlijk heb ik ook hierover contacten met de VVD fractie in de Staten en heb ik hierover gesproken met de VVD gedeputeerde Monique van Haaf. Maar ook hier kom ik niet verder dan 'We willen alles doen om dit bedrijf voor Twenterand te behouden, maar we hebben geen mogelijkheden, de beleidsregels zijn duidelijk en laten geen enkele ruimte om er van af te wijken, kom ik tot op dit moment helaas niet. Mooie woorden, maar ik kan er helaas niets mee.

Dat is voor mij best frustrerend en ik kan dit bijna niet geloven. Mijn standpunt is, dat als je iets echt wilt dan gaat dat ook gebeuren, maar ondertussen ben ik er door schade en schande wel achter dat dit in de politiek helaas niet altijd opgaat. Als lokale en provinciale bestuurders het er over eens zijn dat dit bedrijf voor Den Ham behouden moet blijven, moet dit toch ook gerealiseerd kunnen worden? Ik begrijp dus niet dat Foto Konijnenberg wel op diverse andere bedrijfsterreinen in onze provincie mag werken en handelen, maar dat dit, door zowel de regelgeving in Twenterand, maar nadrukkelijk ook door de regelgeving in Zwolle, niet wordt toegestaan op een bedrijfsterrein in Twenterand. Juist plattelandsgemeenten moeten in staat gesteld worden hun eigen bedrijven te behouden toch? Of is dit onderdeel van een plan om plattelandsgemeente economisch de nek om te draaien? Worden we als plattelandsgemeente gediscrimineerd en waarom hebben we als gemeente niet dezelfde rechten als de zogenaamde grote steden?  De gedeputeerde geeft aan, te werken aan een aanpassing van de regels waardoor deze omissie in de regelgeving wordt gerepareerd, maar daar heeft Foto Konijnenberg niets aan. Zo’n aanpassing van de beleidsregels vergt zeker zo’n twee jaar en dat is te laat voor Konijnenberg. De handhavingsprocedure tegen Konijnenberg is in gang gezet en hoewel de bestuurlijke molens langzaam draaien komt de deadline van april 2018 steeds dichterbij. Het maakt ook niets meer uit of het detailhandelsplatform nu namens alle leden een handhavingsverzoek heeft gedaan of niet, de procedure gaat door en kan juridisch niet worden afgebroken.

Het bedrijf wil graag in Den Ham blijven, maar is economisch niet gebonden aan onze gemeente. Mede gezien het aantal bezoekers (parkeerplekken) en de noodzakelijke beveiliging rond dit bedrijf is een vestiging in het centrum van den Ham, zoals de gemeente voorstelt, volledig onrealistisch.  Het bedrijf heeft nu 29 eigen parkeerplekken en deze zijn regelmatig volledig bezet. Het bedrijf was van plan een extra stuk grond aan te kopen, zodat er nog 50 parkeerplekken bij zouden komen. Dit is toch nooit en te nimmer te realiseren in het centrum van Den Ham? Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat de gemeente aanbiedt mee te helpen in het zoeken naar een locatie in het centrum? Dit bedrijf hoort gezien de toeloop, helemaal niet in het centrum thuis. Ik ben bezig te onderzoeken of we aan de hand van deze gegevens over de parkeerplekken een juridische mogelijkheid hebben om voor dit bedrijf maatwerk te kunnen leveren. Volgens de VNG liggen hier namelijk wel mogelijkheden. Voor de naamsbekendheid van Den Ham is het bedrijf van grote toegevoegde waarde en trekt klanten uit het hele land. Dat deze bezoekers vaak ook nog even het centrum in gaan is voor de detailhandel ook mooi meegenomen. Als het bedrijf gedwongen wordt de activiteiten op dit bedrijfsterrein te staken dan zullen ze dit doen. Maar dat betekent dan automatisch het vertrek van dit bedrijf uit onze gemeente. Daar heeft men geen geheim van gemaakt en dat lijkt mij bedrijfsmatig gezien ook heel logisch. Dit bedrijf is niet gebonden aan een locatie en kan in principe op ieder bedrijfsterrein gevestigd zijn. We hebben het geluk dat dit bedrijf graag in den Ham wil blijven, maar laten bestuurlijk, alleen in woorden blijken dat de liefde van twee kanten komt. Ik zou dit graag vertaald zien in daden. 

Ik geef de moed dus zeker nog niet op, want waar een wil is, is een weg. Die weg moeten we echter nog wel vinden, lokaal maar ook provinciaal. De VVD Twenterand kan dit niet alleen en roept andere partijen op om met ons mee te denken in mogelijkheden, de onmogelijkheden zijn ons inmiddels echt wel duidelijk. Over het vertrek van Heuver Banden wordt vandaag de dag nog steeds gesproken in Den Ham. Wordt Foto Konijnenberg het volgende bedrijf waar we het nog jaren over gaan hebben? We moeten nu wat doen, anders is het te laat en kunnen we alleen maar constateren dat we er bij stonden en er naar gekeken hebben, maar het wel hebben laten gebeuren. Zo ver ben ik echter nog niet.

Een agendapunt met 80 onderliggende stukken.

Of 6, 7, 13 december en mogelijk zelfs ook nog 14 december 2017 mijn laatste raadsdebatten als raadslid namens de VVD gaan worden, is nog lang niet zeker. Zeker is echter wel dat 19 december 2017 mijn laatste raadsvergadering als raadslid gaat worden. Aangezien Erik Kobes, in de raadsvergadering van 6 februari 2018 wordt geïnstalleerd als mijn opvolger, is het namelijk mogelijk dat, afhankelijk van de onderwerpen, ik ook het raadsdebat van 23 en 24 januari 2018 nog aan de bak moet. Dat is bijvoorbeeld het geval als de soap over de zwembaden in deze debatten aan de orde gaat komen. Ik ben er echter niet zo zeker van dat dit gaat gebeuren, want het college heeft er alles aan gedaan, dit onderwerp over de verkiezingen heen te tillen. Het is electoraal namelijk een enorm gezichtsverlies voor de 3 C’s als blijkt dat het zwembad aan de Prinsenweg er niet gaat komen. Dat scoort natuurlijk niet goed op weg naar de verkiezingen van 21 maart 2018.

Ik heb in mijn twee raadsperioden nog nooit een raadsvoorstel voorbij zien komen met zoveel onderliggende stukken als de bestemmingsplanwijziging buitengebied, het waren er bijna 80. Het zal allemaal wel noodzakelijk zijn, maar om je voor te bereiden op dit onderwerp en werkelijk alle stukken tot je te nemen vrijwel ondoenlijk. Ik ontkom niet aan de vraag of ik wel recht gedaan heb aan mijn controlerende taak door bijvoorbeeld alle zienswijzen die niet geleid hebben tot een aanpassing van dit bestemmingsplan nog eens heel goed door te nemen en te bespreken met mijn steunfractie of hierover aanvullende vragen te stellen aan de indieners. Ook bij het aantal onderwerpen van deze debatronde aan het einde van het jaar zijn echter vragen te stellen. Het feit dat er in de planning zelfs rekening gehouden wordt met vier debatavonden zegt natuurlijk al genoeg. Het uitvoeren van je taak als raadslid begint echt op werken te lijken.

Bestemmingsplannen worden voor een bepaalde periode vastgesteld en ook voor mij geldt dat we ons als gemeente moeten houden aan gemaakte afspraken. Als uitgangspunt moet gelden dat er niet kan en mag worden afgeweken van vastgestelde regelgeving en dat hierop ook gehandhaafd wordt. Toch worden we gedurende een looptijd van zo’n plan, dat voor een langere periode wordt vastgesteld, een enkele keer geconfronteerd met een situatie waarbij er draagvlak is om als uitzondering en alleen in een heel bijzondere situatie af te wijken van de vastgestelde regelgeving. Op dit moment kan dit echter niet, mede omdat er in onze bestemmingsplannen een zogenaamde 'hardheidsclausule' ontbreekt. Naar mijn mening zou zo’n clausule standaard opgenomen moeten worden in regelgeving voor bestemmingsplannen en visies. Je hoeft zo’n clausule normaal gesproken ook helemaal niet te gebruiken, maar als mogelijkheid zou ik dit graag voortaan opgenomen zien. Dat zou in het geval van Foto Konijnenberg mogelijk de oplossing geweest zijn.

Er zijn twee gebieden buiten deze bestemmingsplanwijziging buitengebied gebleven en dat heeft consequenties voor bedrijven die gevestigd zijn in deze gebieden. Door een ondernemer in Den Ham zijn in 2015 plannen en tekeningen ingediend om zijn bedrijf te moderniseren, uit te breiden en de in ruime mate aanwezige asbest te verwijderen. Hem werd in 2015 door de gemeente duidelijk gemaakt dat deze plannen meegenomen zouden worden in de aanpassing van het buitengebied van Twenterand. Helaas blijkt nu, dat dit in zijn geval dus niet langer op gaat, zijn locatie valt namelijk plotseling in een gebied dat niet meegenomen wordt in deze bestemmingsplanwijziging. Natura 2000 is hiervan de reden en het zal je maar gebeuren. Ik wil hiermee niet aangeven dat de gemeente de ondernemer in 2015 onjuist heeft geïnformeerd, maar feit is nu wel dat hij buiten zijn schuld, financieel wordt gedupeerd. Zijn plannen worden nu niet meegenomen en als hij een hernieuwde en partiële procedure wil opstarten, waar de gemeente overigens wel aan mee wil werken, wordt hij met aanzienlijk hogere kosten geconfronteerd. Aan legeskosten voor het in behandeling nemen van een partiële bestemmingsplan herziening (prijspeil 2017) is deze ondernemer dan namelijk € 5.324,--  euro verschuldigd.  Terwijl, als hij nu wel in de bestemmingsplanwijziging buitengebied was meegenomen, hij helemaal geen legeskosten hoefde te betalen. Hier wringt natuurlijk zeker wat en ik hoop dat het college dit ook inziet en deze ondernemer deze legeskosten niet in rekening gaat brengen als hij een partiële procedure op gaat starten. Wachten tot 'zijn buitengebied' integraal wordt gewijzigd kan namelijk nog wel enkele jaren duren en het bedrijf moet natuurlijk verder, want stilstand is achteruitgang. Ik ga zeker mijn best voor hem doen, want dit roept bestuurlijk zeker vragen op.

Ik had eigenlijk gedacht wat af te kunnen bouwen, maar dat zit er dus niet echt in, maar aan de andere kant ik doe het met veel plezier, dus ik moet niet piepen.

De Stem van Twente, is zeker niet mijn stem.

Laat ik voorop stellen dat VVD politici over hun politiek handelen, maar ook anderszins zeer regelmatig negatief in het nieuws komen. Voor een deel is dit statistisch te verklaren omdat er ook heel veel VVD politici zijn, aangezien de VVD de grootste partij is. Ik kan echter niet ontkennen dat dit helaas te vaak gebeurt en reken maar dat ik daar iedere keer weer van baal. Buiten dit balen, geef ik hier ook altijd mijn mening over en schroom niet afstand te nemen van partijgenoten die zich niet aan de regels houden of iets doen dat niet door de beugel kan en hier door de media op worden gewezen. Zo  heb ik richting Mark Rutte al eens namens de VVD Twenterand een open brief geschreven en bijvoorbeeld met klem afstand genomen van het optreden van voormalig VVD voorzitter Henri Keijzer. In dit soort gevallen ben ik ook vaak niet de enige lokale politicus die hier via de sociale media op reageert.  Er is zeker één collega die er altijd als de kippen bij is als er weer eens een VVD'er in de fout is gegaan. In dit verband heb ik ergens wel eens gelezen over wie zonder zonde is, werpe de eerste steen, maar dit geheel terzijde. Het is echter zijn goed recht om hierover te twitteren en ik reageer dan meestal dat hij uit moet gaan van eigen kracht en wat minder moet kijken naar anderen. Ik geef daarbij meestal ook wat voorbeelden van zaken waarbij politici van zijn partij betrokken waren. Laatst was er in Brabant nog een lokale fractievoorzitter betrokken bij het grootste illegale laboratorium voor drugs in Nederland en de kwestie Omtzigt van afgelopen weekend heeft ook nogal wat media aandacht getrokken. Dus die voorbeelden zijn echt niet zo moeilijk te vinden.

Oeps, nu weet u ook in welke hoek u degene moet zoeken die ik voor ogen heb. Over de affaire Omtzigt van dit weekend, echter geen enkel twitterbericht van deze collega en volgens mij heeft hij hierover ook niet gereageerd via zijn Facebookaccount. Complete stilte dus en ik maakte mij al wat zorgen, er zou toch niet iets met hem aan de hand zijn? Gelukkig reageerde hij, toen duidelijk werd dat Pieter Omtzigt kon aanblijven als Kamerlid. De volgende tweet van zijn hand kwam voorbij: Goed dat Pieter Omtzigt, de Stem van Twente, in de kamer blijft. Van deze tweet neem ik dus ook en met klem afstand, hoe haal je het in je hoofd om Omtzigt op te voeren als 'De Stem van Twente'. Het is klaarblijkelijk zijn stem, maar zeker niet de mijne en ik woon ook echt in Twente. Waarom heb ik hem niet gehoord in de discussie over het handelen van zijn favoriet Omtzigt en heeft hij zich stil gehouden, terwijl hij, als het om politici van andere partijen gaat altijd als één van de eerste reageert en vaak ook nog een foto van het artikel maakt waarin deze man of vrouw aan de kaak wordt gesteld? Niet erg consequent, maar helaas wel typerend voor deze collega. Overigens verder een beste kerel hoor, maar wel wat erg selectief in zijn twittergedrag. 

Laten we het maar even hebben over wat belangrijker zaken. Opvallend dat in de gemeentegids voor 2018 voor het eerst in de geschiedenis van de gemeente Twenterand, de namen en de foto’s van de raadsleden van de diverse partijen ontbraken. Nu stond er plotseling een mededeling dat de mensen de raadsleden konden vinden via de site van de gemeente en dat deze niet in de gids waren opgenomen omdat er 21 maart 2018 verkiezingen zijn en dat er dan mogelijk andere raadsleden worden gekozen. Een waarheid als een koe, maar dat geldt natuurlijk ook voor onze vier wethouders en daar is in deze gemeentegids zowel een groepsfoto als een individuele foto van opgenomen. Ook niet erg consequent dus. Ik vraag mij af, wie beslist heeft dat de raadsleden niet meer opgenomen hoeven te worden in de gemeentegids als er in dat jaar verkiezingen zijn, feit is wel dat deze beslissing geheel buiten de raad om is genomen en dat is natuurlijk heel erg vreemd. 

Over de raadsvergadering van 14 november valt verder niet zo heel veel te melden, buiten dat deze vergadering langer duurde, dan ik van te voren had ingeschat en dat dit mijn voorlaatste raadsvergadering als raadslid van de VVD was. Ik kreeg wethouder van Abbema niet zo ver dat zij alsnog excuses maakte richting Zorgsaam Twenterand, maar zij gaf uiteindelijk wel toe dat, als zij alles van te voren had geweten, zij een andere beslissing had genomen. Ach, je krijgt in de politiek nu eenmaal niet altijd wat je wilt en ik ben met haar opmerking niet ontevreden. Dat we voor de noodzakelijke verhoging van het subsidieplafond geen greep gaan doen, zoals het college ons wel had voorgesteld,  uit onze algemene reserve is een goede beslissing van de raad. Deze reserve moeten we niet te pas en te oppas gebruiken en er zijn voorwaarden aan verbonden die we dienen te respecteren. Mooi om te zien dat dit raadsbreed werd gedeeld. Dat we onze aandelen Vitens gaan verkopen is door een meerderheid geaccordeerd. Zo’n deal krijgen we namelijk nooit meer, we krijgen maar liefst 85 keer het jaarlijks dividend in één keer uitgekeerd. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van. Het is ook duidelijk dat de verkiezingen er aan komen, we zijn allemaal namelijk wat liever voor elkaar geworden, want wie weet moeten we over een paar maanden wel met elkaar een coalitie gaan vormen. Natuurlijk doe ik daar ook aan mee, ook dat hoort bij het politieke spel.

De komende weken worden de kandidatenlijsten van de meeste partijen vastgesteld. Voor mij is duidelijk, zeker na de stemmingen tijdens de begrotingsvergadering van 7 november, dat de fractie Laarman opgaat in de fractie GBT. Ik denk niet dat de PvdA en GroenLinks samen een lijst gaan vormen en verwacht dus dat GL zelfstandig mee zal gaan doen. Over het meedoen van de PVV is nog niets zeker en het wachten schijnt te zijn op het verlossende woord van Geert. Of de inwoners van Twenterand echter zitten te wachten op de PVV wordt, als Geert zijn jawoord geeft, duidelijk op 21 maart 2018. Het zou mij niet verbazen als blijkt dat de inwoners van Twenterand hier helemaal niet op zitten te wachten overigens. Ik ga het allemaal met belangstelling volgen en ben heel benieuwd. Het is tenslotte niet onbelangrijk want er moet wel wat veranderen, een nieuwe coalitie kan namelijk wel wat liberale invloed gebruiken.

Ook dat is politiek.

Zo, mijn laatste begrotingsvergadering als raadslid namens de VVD Twenterand zit erop. Ik moet toegeven dat het een hele zit was, want we begonnen om 16.00 uur en om precies 24.00 uur sloot burgemeester Annelies van der Kolk de vergadering. Daarna natuurlijk nog even napraten dus het werd een latertje of moet je dit een vroegertje noemen, want over een vluggertje kun je hier zeker niet spreken. De maximum spreektijd om als fracties iets te zeggen over deze begroting was 8 minuten. Helaas geldt er (nog?) geen spreektijd voor de portefeuillehouders en dat was te merken ook. Wat kan die Binnenmars praten zeg, daar komt bijna geen eind aan. Zeker als je aangeeft het niet helemaal met hem eens te zijn, gaan bij hem alle remmen los. Het gaat echter om het weerleggen van de kritische argumenten en niet om wie er het langst over een onderwerp kan blijven praten. Jan is, laat ik het zo formuleren, wel wat lang van stof en zelfs opbouwende kritiek lokt bij hem veel en vooral lange reacties uit. Toch blijft het een goede wethouder met vooral binnen het sociaal domein veel kennis van zaken.

Voor de VVD was het collegevoorstel over de OZB om meerdere redenen onacceptabel. Dat was niet nieuw, want bij de behandeling van de kadernota hebben we hierover al een stemverklaring afgegeven. Niet verbazend dus dat de VVD een amendement had voorbereid om deze OZB verhoging terug te draaien. Zoals gebruikelijk heb ik dit amendement, dat overigens mede ingediend zou worden door alle oppositiepartijen, gedeeld met de drie coalitiepartijen. Ik kreeg echter binnen een uur een reactie van het CDA dat zij zelf met een amendement over de OZB zouden komen. Dit was een beetje vreemd, want gebruikelijk is als een partij als eerste komt met een motie of amendement en je overweegt ook zelf met een soortgelijk voorstel te komen, dat je  probeert er een gezamenlijk voorstel van te maken. Het CDA had kennelijk redenen om dit niet te doen, nam hiertoe ook geen initiatief en stuurde ons enkele dagen later hun voorstel toe. Overigens best ook een opvallende zet, want tijdens de behandeling van de kadermota 2018, stemden zij nog tegen een voorstel van mij om de kaders voor deze OZB verhoging aan te passen. Tsja, zal wel voortschrijdend inzicht zijn en mogelijk mede ingegeven door de verkiezingen die er aan komen. 

Aangezien het er in de politiek om gaat je doelstellingen te halen, heb ik, in overleg met de andere oppositiepartijen, besloten het amendement dat ik had voorbereid, niet in te dienen en aan de hand van het bestuursakkoord een poging te doen het voorstel van het CDA zodanig te wijzigen, dat we toch ons uiteindelijke doel konden bereiken. Deze strategie heeft gewerkt en we zijn gekomen tot een raadsbreed aangenomen amendement. Dat was het hoogst haalbare voor ons, dus daar ben ik dan ook best tevreden over. Vast kwam ook te staan dat de afspraken in het bestuursakkoord niet zijn nagekomen, dat kon het CDA ook moeilijk meer ontkennen, want dat stond zwart op wit in hun eigen ingediende amendement. Het is achteraf best plezierig als blijkt dat je gekozen strategie werkt en de fractievoorzitter van het CDA precies op het moment dat je van te voren had bedacht zijn interruptie plaatst. Mooi dat ik hem kon wijzen op het feit dat in zijn eigen amendement nu precies werd benoemd waar ik het debat met hem over had willen voeren. Dit maakte het voor mij dus alleen maar makkelijker mijn uiteindelijke doel te realiseren. Er is een compromis gevonden over de hoogte van de OZB verhoging en dat kwam volledig overeen met een amendement dat ik nog achter de hand had en waarin we refereerden aan een ander opgenomen uitgangspunt in het bestuursakkoord de macronorm van 3.1 %.  'I love it when a plan comes together.' Mooi resultaat dus en allemaal tevreden gezichten, althans bij de fracties. Het college was duidelijk niet zo blij met de moties en amendementen die werden aangenomen, maar ook dat hoort bij de politiek, je krijgt nu eenmaal niet altijd wat je wilt.  Maar al met al was de sfeer in mijn laatste begrotingsvergadering bijzonder plezierig en dat hebben we nadrukkelijk ook te danken aan de manier waarop Annelies leiding geeft aan de raadsvergaderingen. Zij heeft aantoonbaar veel bestuurlijke ervaring en dat is te merken ook.

Het was niet verrassend en helaas onvermijdelijk dat de vergadering wat in mineur eindigde. Zoals aangekondigd werd er een motie ingediend over het handelen van wethouder Jan-Herman Scholten bij de aankoop van gronden. Op 7 februari 2017 heb ik samen met de 3 C’s een amendement ingediend waarin de wethouder werd opgedragen bij grondaankopen deze voortaan altijd eerst ter besluitvorming aan de raad voor te leggen. Dat heeft hij in dit geval niet gedaan en dat is hem door de voltallige oppositie kwalijk genomen. Zijn verweer dat hij op 16 december 2016 de opdracht van de raad had gekregen grond voor het zwembad aan te kopen zonder deze voorwaarde klopt, maar het amendement geldt vanaf 7 februari 2017 voor alle grondaankopen, dus ook voor de aankoop van de gronden aan de Prinsenweg. Die transactie vond namelijk plaats maanden nadat dit amendement van kracht werd. De vijf oppositiepartijen hebben in een motie hun afkeuring hierover kenbaar gemaakt. De motie werd met 12 tegen 10 stemmen verworpen, maar het signaal was duidelijk. Ik blijf, als mede indiener van het amendement van 7 februari 2017, van mening dat de wethouder in strijd met dit amendement heeft gehandeld en dat hij de raad had moeten betrekken bij deze aankoop. Zeker nadat bleek dat hij door de verkopers voor het blok werd gezet door vier keer zoveel grond aan te moeten kopen dan noodzakelijk was. Zelfs zonder het amendement had dit voor hem een reden moeten zijn in overleg te treden met de raad.  Ik ben ervan overtuigd dat, als hij dit dilemma de raad had voorgelegd, hij van de meerderheid hiervoor de goedkeuring had gekregen. Hij heeft besloten dit de raad echter niet voor te leggen en dat heeft nu deze consequenties. Jammer dat deze vergadering zo moest eindigen, maar dit viel niet te voorkomen. Ook dat is politiek.