Ook dat is politiek.

Zo, mijn laatste begrotingsvergadering als raadslid namens de VVD Twenterand zit erop. Ik moet toegeven dat het een hele zit was, want we begonnen om 16.00 uur en om precies 24.00 uur sloot burgemeester Annelies van der Kolk de vergadering. Daarna natuurlijk nog even napraten dus het werd een latertje of moet je dit een vroegertje noemen, want over een vluggertje kun je hier zeker niet spreken. De maximum spreektijd om als fracties iets te zeggen over deze begroting was 8 minuten. Helaas geldt er (nog?) geen spreektijd voor de portefeuillehouders en dat was te merken ook. Wat kan die Binnenmars praten zeg, daar komt bijna geen eind aan. Zeker als je aangeeft het niet helemaal met hem eens te zijn, gaan bij hem alle remmen los. Het gaat echter om het weerleggen van de kritische argumenten en niet om wie er het langst over een onderwerp kan blijven praten. Jan is, laat ik het zo formuleren, wel wat lang van stof en zelfs opbouwende kritiek lokt bij hem veel en vooral lange reacties uit. Toch blijft het een goede wethouder met vooral binnen het sociaal domein veel kennis van zaken.

Voor de VVD was het collegevoorstel over de OZB om meerdere redenen onacceptabel. Dat was niet nieuw, want bij de behandeling van de kadernota hebben we hierover al een stemverklaring afgegeven. Niet verbazend dus dat de VVD een amendement had voorbereid om deze OZB verhoging terug te draaien. Zoals gebruikelijk heb ik dit amendement, dat overigens mede ingediend zou worden door alle oppositiepartijen, gedeeld met de drie coalitiepartijen. Ik kreeg echter binnen een uur een reactie van het CDA dat zij zelf met een amendement over de OZB zouden komen. Dit was een beetje vreemd, want gebruikelijk is als een partij als eerste komt met een motie of amendement en je overweegt ook zelf met een soortgelijk voorstel te komen, dat je  probeert er een gezamenlijk voorstel van te maken. Het CDA had kennelijk redenen om dit niet te doen, nam hiertoe ook geen initiatief en stuurde ons enkele dagen later hun voorstel toe. Overigens best ook een opvallende zet, want tijdens de behandeling van de kadermota 2018, stemden zij nog tegen een voorstel van mij om de kaders voor deze OZB verhoging aan te passen. Tsja, zal wel voortschrijdend inzicht zijn en mogelijk mede ingegeven door de verkiezingen die er aan komen. 

Aangezien het er in de politiek om gaat je doelstellingen te halen, heb ik, in overleg met de andere oppositiepartijen, besloten het amendement dat ik had voorbereid, niet in te dienen en aan de hand van het bestuursakkoord een poging te doen het voorstel van het CDA zodanig te wijzigen, dat we toch ons uiteindelijke doel konden bereiken. Deze strategie heeft gewerkt en we zijn gekomen tot een raadsbreed aangenomen amendement. Dat was het hoogst haalbare voor ons, dus daar ben ik dan ook best tevreden over. Vast kwam ook te staan dat de afspraken in het bestuursakkoord niet zijn nagekomen, dat kon het CDA ook moeilijk meer ontkennen, want dat stond zwart op wit in hun eigen ingediende amendement. Het is achteraf best plezierig als blijkt dat je gekozen strategie werkt en de fractievoorzitter van het CDA precies op het moment dat je van te voren had bedacht zijn interruptie plaatst. Mooi dat ik hem kon wijzen op het feit dat in zijn eigen amendement nu precies werd benoemd waar ik het debat met hem over had willen voeren. Dit maakte het voor mij dus alleen maar makkelijker mijn uiteindelijke doel te realiseren. Er is een compromis gevonden over de hoogte van de OZB verhoging en dat kwam volledig overeen met een amendement dat ik nog achter de hand had en waarin we refereerden aan een ander opgenomen uitgangspunt in het bestuursakkoord de macronorm van 3.1 %.  'I love it when a plan comes together.' Mooi resultaat dus en allemaal tevreden gezichten, althans bij de fracties. Het college was duidelijk niet zo blij met de moties en amendementen die werden aangenomen, maar ook dat hoort bij de politiek, je krijgt nu eenmaal niet altijd wat je wilt.  Maar al met al was de sfeer in mijn laatste begrotingsvergadering bijzonder plezierig en dat hebben we nadrukkelijk ook te danken aan de manier waarop Annelies leiding geeft aan de raadsvergaderingen. Zij heeft aantoonbaar veel bestuurlijke ervaring en dat is te merken ook.

Het was niet verrassend en helaas onvermijdelijk dat de vergadering wat in mineur eindigde. Zoals aangekondigd werd er een motie ingediend over het handelen van wethouder Jan-Herman Scholten bij de aankoop van gronden. Op 7 februari 2017 heb ik samen met de 3 C’s een amendement ingediend waarin de wethouder werd opgedragen bij grondaankopen deze voortaan altijd eerst ter besluitvorming aan de raad voor te leggen. Dat heeft hij in dit geval niet gedaan en dat is hem door de voltallige oppositie kwalijk genomen. Zijn verweer dat hij op 16 december 2016 de opdracht van de raad had gekregen grond voor het zwembad aan te kopen zonder deze voorwaarde klopt, maar het amendement geldt vanaf 7 februari 2017 voor alle grondaankopen, dus ook voor de aankoop van de gronden aan de Prinsenweg. Die transactie vond namelijk plaats maanden nadat dit amendement van kracht werd. De vijf oppositiepartijen hebben in een motie hun afkeuring hierover kenbaar gemaakt. De motie werd met 12 tegen 10 stemmen verworpen, maar het signaal was duidelijk. Ik blijf, als mede indiener van het amendement van 7 februari 2017, van mening dat de wethouder in strijd met dit amendement heeft gehandeld en dat hij de raad had moeten betrekken bij deze aankoop. Zeker nadat bleek dat hij door de verkopers voor het blok werd gezet door vier keer zoveel grond aan te moeten kopen dan noodzakelijk was. Zelfs zonder het amendement had dit voor hem een reden moeten zijn in overleg te treden met de raad.  Ik ben ervan overtuigd dat, als hij dit dilemma de raad had voorgelegd, hij van de meerderheid hiervoor de goedkeuring had gekregen. Hij heeft besloten dit de raad echter niet voor te leggen en dat heeft nu deze consequenties. Jammer dat deze vergadering zo moest eindigen, maar dit viel niet te voorkomen. Ook dat is politiek.