Directeur SWT kandidaat raadslid.

Met belangstelling las ik het stukje in Dagblad Tubantia over de kandidatenlijst van Gemeentebelangen Twenterand. Wat mij echter verbaasde was niet het feit van het gesteggel in de partij rond Warner Roozeboom, maar het feit dat de directeur van SWT op een verkiesbare plaats is gezet door het bestuur van deze partij. Marcus Elzinga geeft zelfs aan, naast raadslid, ook de ambitie te hebben om wethouder te worden.

Zijn argumenten, om niet langs de zijlijn te willen staan klinken mij heel bekend in de oren en deze onderschrijf ik van harte. Met de rest van zijn argumentatie heb ik meer moeite. Het feit dat hij aangeeft dat raadsleden van landelijke partijen anders worden afgerekend dan raadsleden van plaatselijke partijen, is natuurlijk onzin en hiermee doet hij de kiezers geen recht. Onze kiezers zijn echt wel in staat om raadsleden te beoordelen op hun functioneren, ongeacht van welke signatuur deze zijn. In zijn huidige functie, waar men veel te maken heeft met landelijke en regionale regelgeving zou juist hij toch de voordelen moeten inzien van partijen met vertegenwoordigingen in deze bestuurslagen.
Marcus Elzinga is directeur van een gesubsidieerde instelling en zijn salaris wordt indirect door de kiezers betaald. Directeur van SWT is volgens mij een meer dan volledige baan, met een volwaardig salaris en een takenpakket dat niet alleen uit te voeren is tussen negen en vijf. Met elf personeelsleden, een bestuur op afstand en de diversiteit van deze stichting lijkt mij dit zelfs meer dan een volledige dagtaak. Het vergt ook zeker minimaal 20 uur per week om een raadslidmaatschap goed uit te kunnen voeren. Zoveel uren werken in totaliteit is niet onmogelijk maar wordt wel een hele opgave, zelfs voor een duizendpoot. Marcus Elzinga is echter tegenover het bestuur van SWT en de subsidiegevers (o.a. de inwoners van Twenterand) verplicht zich 100 % voor de stichting in te zetten en als hij in de raad gekozen wordt is hij tegenover dezelfde inwoners van Twenterand ook verplicht om zijn taak als raadslid zo goed mogelijk uit te voeren. Dat is dus in principe een feitelijke onmogelijkheid.

Veel belangrijker is echter dat de zuiverheid en de onafhankelijkheid van het raadslidmaatschap door de combinatie met zijn functie als directeur van de gesubsidieerde instelling SWT zeer waarschijnlijk in het geding komen. Hij geeft zelf al aan, over de onderwerpen welzijn, jeugd- en jongerenwerk uit hoofde van zijn functie niet mee te kunnen praten en ik kan nog wel een aantal zaken opnoemen waarbij er ook conflicten op de loer liggen. Kortom geen goed idee. De kiezers hebben recht op een 100 % inzet van de directeur van SWT en op een raadslid dat geen twee petten op heeft en over alle voorkomende zaken kan en mag meepraten. Het is of een volwaardige directeur van deze gesubsidieerde instelling of een volwaardig raadslid. Het verbaast mij dat hij zelf van mening is dat deze combinatie wel kan. De inwoners van Twenterand worden hierdoor te kort gedaan. Ook het signaal dat hij afgeeft aan het bestuur van SWT, door het uitspreken van zijn ambitie om wethouder te worden, is natuurlijk niet goed voor de continuïteit van deze instelling. Of denkt hij deze functies ook te kunnen combineren?
Ik ben van mening dat hij dus een keuze moet maken, aanblijven als directeur van SWT en de politiek vergeten of kiezen voor de politiek maar dan op zoek gaan naar een andere baan, een baan waarbij geen conflictsituaties kunnen ontstaan en het salaris niet wordt betaald met gemeenschapsgelden. Dit is natuurlijk geheel mijn persoonlijke mening en strikt formeel kan niemand hem beletten zich verkiesbaar te stellen en mogelijk gekozen te worden. Moreel zet ik echter bij zijn kandidatuur toch wel enige vraagtekens. Het staat een ieder gelukkig vrij om een mening te hebben en deze naar voren te brengen. Of hier iets mee gedaan wordt is de verantwoordelijkheid van Marcus Elzinga en van de leden van Gemeentebelangen. Deze vrijheid is er gelukkig ook.