Ik wil scheiden

Hoewel ik zelf niet “gelovig” ben respecteer ik de levensovertuiging van een ieder en regelmatig verbaas ik mij over het rotsvaste vertrouwen dat mensen hebben in hun geloof. Dat er heel veel “geloven” zijn en dat “het geloof” helaas de directe aanleiding is geweest voor heel veel oorlogen, daar vertel ik hier natuurlijk niets nieuws mee. Het geloof zit diep geworteld in onze maatschappij en zeer zeker ook in Twenterand. Gelukkig is een ieder in Nederland vrij om zijn geloof op zijn of haar eigen manier, met inachtneming van de wettelijke kaders, te belijden. Dit noemen we vrijheid van godsdienst en dat is een groot goed dat we moeten koesteren en deze vrijheid hebben we in het verleden ook zwaar moeten bevechten. Dat houdt natuurlijk in, dat mensen zonder zo'n geloof ook de vrijheid krijgen om hiervoor uit te komen. Voor de VVD en ook voor mij persoonlijk, moeten Kerk en Staat echter gescheiden zijn en dit moet ook zo blijven, hoewel er altijd verwevingen blijven bestaan. De scheiding van Kerk en Staat is één van de liberale uitgangspunten en deze onderschrijf ik volledig. Vanuit hun geloofsovertuiging doen de diverse kerken veel en goed maatschappelijk werk en dit is ontstaan vanuit een behoefte die vroeger zeker aanwezig en dus noodzakelijk was. De staat heeft echter zijn verantwoordelijkheid genomen en beschermt de zwakkeren in onze samenleving op alle mogelijke terreinen. De VVD maakt zich sterk om vooral in deze financieel moeilijke tijden deze groep mensen te ontzien bij de bezuinigingsmaatregelen, maar gelukkig staan we hierbij niet alleen en denken vrijwel alle partijen hier zo over. Ook heden ten dage nog, geven individuele of gezamenlijke kerken maatschappelijke ondersteuning en kiezen zij projecten waarop zij, vanuit hun eigen geloofsovertuiging, mensen die het moeilijk hebben extra ondersteunen. Zij hebben vaak ook nog wel de financiële middelen om dit uit te voeren. Ook zijn er organisaties die door de kerken worden ondersteund zoals bijvoorbeeld de Stichting Manna, die zich in Twenterand bezig houdt met het verstrekken van voedselpakketten. Of dit echt noodzakelijk is, daar kan je van mening over verschillen, maar zolang er geen overheidsgelden mee zijn gemoeid is dit niet onze zaak. Ook lopen er naar volle tevredenheid enkele projecten, zoals het inloopcentrum Flame, waarbij de gemeente Twenterand een financiële ondersteuning geeft, omdat de kerken hierbij gemeentelijke en wettelijke taken uitvoeren. Het is natuurlijk onzin om de scheiding van Kerk en Staat ook van toepassing te verklaren op deze vaak al jarenlang lopende projecten. Dat gaat natuurlijk te ver en dan slaan we door. Ik heb veel waardering voor de inzet van financiële middelen en mensen die de verschillende kerken beschikbaar stellen voor diverse projecten zowel binnen onze gemeente als ver daar buiten.. Ik ben echter van mening dat de zorg voor mensen die in nood zijn of komen, een taak is van ons allen, gelovigen of ongelovigen en dat deze vorm van hulpverlening wettelijk moet worden geregeld. Als er mensen in acute nood zijn of komen, moeten deze opgevangen worden door de maatschappelijke instellingen die hiervoor bedoeld zijn en worden gefinancierd vanuit de rijks- of gemeentebegroting. Mocht deze hulpverlening onvoldoende zijn of falen dan dienen er extra gelden beschikbaar te worden gesteld en zal de politiek zijn verantwoordelijkheid moeten nemen. Dat moet volgens de VVD en volgens mij altijd het uitgangspunt zijn en blijven. Dat daarnaast de kerken vanuit hun geloofsovertuiging projecten opzetten om mensen extra te ondersteunen is hun eigen afweging en die valt dan ook onder de eigen verantwoordelijkheid.
De ChristenUnie Twenterand wil nu dat de Twenterandse kerken meer gezamenlijke verantwoordelijkheid nemen voor problemen in de samenleving. Op zichzelf een loffelijk streven waarbij het de kerken natuurlijk vrij staat om hier uitvoering aan te geven. De ChristenUnie Twenterand gaat echter een initiatief-raadsvoorstel indienen om gemeenschapsgeld beschikbaar te stellen voor de oprichting van een Hulpfonds Twenterand. Dat gaat naar mijn mening wel te ver en hierbij komt de scheiding van Kerk en Staat in het geding. Als kerken van mening zijn dat acute (financiële) hulpverlening noodzakelijk is zijn zij natuurlijk vrij om dit te doen, daar heeft ook de VVD niets mee te maken. Als de ChristenUnie Twenterand als politieke partij van mening is dat het Rijk of de gemeente tekort schiet in deze hulpverlening moet zij, althans volgens mij, politieke wegen zoeken om hier iets aan te gaan doen. Kerk en Staat moeten in deze gescheiden zijn en blijven. Daarom is dit voorstel van de ChristenUnie, om iedere burger van Twenterand 1 euro te laten betalen voor dit Hulpfonds en dit als voorwaarde te stellen voor het meedoen van een aantal kerken aan dit Hulpfonds, voor de VVD onacceptabel. Dat heb ik Martha van Abbema overigens ook persoonlijk al medegedeeld in één van haar laatste raadsdebatten. Dat wil overigens niet zeggen dat het initiatief vanuit het diaconaal platform en de ChristenUnie door mij niet wordt gewaardeerd en gerespecteerd. Maar mijn eigen levensovertuiging over de scheiding van Kerk en Staat maakt het mij onmogelijk dit voorstel politiek te steunen.