Word je in Nederland MP omdat je kiest voor een stropdas?

Het zal u niet ontgaan zijn, woensdag 12 september gaan we een nieuwe regering kiezen. Door het weglopen van de PVV werd deze gang naar de stembus onvermijdelijk. Als politieke partijen weglopen voor hun verantwoordelijkheid is dit vaak een brevet van onvermogen en een minachting voor je kiezers. Meestal wordt je hier electoraal ook voor afgestraft en dat is een goede ontwikkeling, die moeten we er zeker in houden. Laten we dit goed in onze oren knopen, dat kan zeker nog van pas komen. Als er binnen gemeenten of op provinciaal niveau coalities uit elkaar spatten, volgen er geen nieuwe verkiezingen, maar als er een kabinet valt, in de meeste gevallen wel. We hebben nu de 5e verkiezingen in 10 jaar, een trackrecord waar we zeker niet trots op moeten zijn en zeker in deze crisisperiode extra nadelig uitpakt.

Er doen op 12 september 2012 maar liefst 22 partijen aan de verkiezingen mee, ga er als neutrale kiezer maar eens aan staan. Een slecht teken en een bewijs dat we politiek in Nederland heel erg verdeeld zijn. Aan de ene kant is het natuurlijk goed, dat alle, of zoveel mogelijk, maatschappelijke groeperingen vertegenwoordigd zijn, maar aan de andere kant zien we ondertussen door de bomen het bos niet meer. Ik ben geen voorstander van een één, twee of drie partijen stelsel, zoals in Amerika of Engeland, maar 22 kan natuurlijk ook niet. Ik ben voorstander van strengere voorwaarden of een bredere vertegenwoordiging verspreid over ons land, alvorens een partij mee kan doen aan de landelijke verkiezingen. Toch hebben we in feite slechts een paar stromingen binnen ons politieke spectrum, links, rechts, het midden en de uitersten op links en op rechts. Maar ook de godsdienst speelt binnen onze politieke structuur een heel belangrijke rol. We zijn en blijven tenslotte Calvinisten. Binnen het geloof zijn er diverse groeperingen, die allemaal van zichzelf vinden het enige ware geloof te verkondigen, en dat heeft ook gevolgen voor het aantal partijen met de zogenaamde hoofdletter C, ondanks de vorming van het CDA, waar al een aantal godsdiensten werden samengebracht. Ik ben van mening dat we geloof en politiek echter dienen te scheiden en dat iedereen in vrijheid mag kiezen voor een politieke stroming vanuit zijn eigen levensovertuiging. Bij die keuze kan en mag het geloof vanzelfsprekend een rol en zelfs voor individuen een doorslaggevende rol spelen, maar daar is binnen de gevestigde partijen naar mijn stellige overtuiging zeker voldoende ruimte voor. Er zijn in Nederland ook te veel zogenaamde one-issue partijen, zoals de partij voor de dieren, 50 plus en ga zo maar door. Het is een gevaarlijke trend om politieke partijen op te richten, die slechts één of een paar standpunten hebben en/of zich slechts richten op een bepaalde bevolkingsgroep. Deze ontwikkelingen zie je binnen de gemeenten ook en deze voorbeelden kennen we helaas ook binnen Twenterand. Naar mijn mening moet een politieke partij of stroming zich inzetten voor alle maatschappelijke groeperingen en alle problemen aanpakken. Dat deze splinterpartijen de kansen hebben gezien en in sommige gevallen zelfs hebben gegrepen, is echter volledig te wijten aan de grotere politieke partijen zelf. Die hebben deze ruimte laten ontstaan en door een bepaalde arrogantie hebben zij onvoldoende aandacht geschonken aan deze onderwerpen of aan deze specifieke groeperingen. Deze constatering is van toepassing op zowel de landelijke, provinciale als de gemeentelijke politiek. Ook mijn partij is hier mede schuldig aan geweest.

Maar hoe het ook zij, we hebben deze verkiezingen te maken met 22 partijen en dat is veel en veel te veel. De strijd gaat echter toch altijd tussen de genoemde grote stromingen. Op het eerste gezicht lijkt dit nu ook weer zo, want Roemer en Wilders vormen op links en op rechts de uitersten. De PvdA is een linkse en de VVD een rechtse volkspartij. Het CDA en D66 zitten in het midden waarbij het CDA aan de rechter en D66 wat meer naar de linker kant van het midden zijn gesitueerd. De andere partijen, die vanuit een geloof of een ideaal mee doen, lijken geen hoofdrol te kunnen vervullen, maar kunnen wel weer heel belangrijk worden bij de vorming van een regering door het leveren van een paar zetels extra, in welke vorm dan ook. Nederland is politiek verdeeld en de 22 partijen zijn hiervan natuurlijk het bewijs. Ik gun iedereen zijn of haar eigen politieke partij maar de stemmen op dit soort partijen zijn in feite verloren stemmen, zeker als de kiesdrempel niet wordt gehaald.

Geen enkele partij of stroming krijgt in Nederland een meerderheid, dus na de verkiezingen kunnen alle verkiezingsbeloften weer opgeborgen worden en gaan we zoeken naar meerderheden en doen de partijen hectoliters water in de wijn om maar deel te kunnen nemen aan de regering. In de regering kun je namelijk aan de knoppen draaien en in de oppositie kan je alleen maar roepen maar (vrijwel) niets voor elkaar krijgen. Als je als grote partij in de oppositie wordt gedwongen sta je (4 jaar?) buitenspel en gaan de stemmen op zo'n partij feitelijk verloren en staan je kiezers in de kou. Vandaar dat verkiezingsbeloften helaas in de praktijk niet veel meer waard zijn als het pluche lonkt. De PvdA en de VVD verschillen duidelijk van mening over de manier waarop we Nederland uit de crisis moeten halen, maar de peilingen duiden er op dat deze twee partijen tot elkaar veroordeeld worden. Als beide partijen bijna even groot worden en willen samenwerken, blijft er normaal gesproken van beide programma's na de onderhandelingen, niet veel overeind. Dat deze mix van water en wijn ons de beste oplossing voor Nederland zal brengen , waag ik echter te betwijfelen, daarom hoop ik op een duidelijke winnaar. Nederland heeft een stabiele regering nodig die nu eens de volledige 4 jaar aan de knoppen gaat draaien. Ik ben tegen de uitersten zowel op links als op rechts, dat zou een ramp voor Nederland betekenen, zowel nationaal als internationaal. Ik hoop daarom dat Nederland in ieder geval een keuze zal maken met een duidelijke winnaar.

Natuurlijk heb ik een duidelijke voorkeur voor een regering over rechts met de VVD als grootste partij en Rutte als premier. De voorspellingen geven echter aan dat het opnieuw een strijd gaat worden tussen de VVD en de PvdA. Als blijkt dat het scenario van 2010 weer werkelijkheid gaat worden, ben ik van mening dat deze twee partijen het landsbelang boven het partijbelang moeten stellen en in ieder geval serieus met elkaar om de tafel moeten gaan zitten om te kijken of ze het eens kunnen worden. Maar de uitkomst moet wel zijn, dat we echte doelstellingen bepalen en ook op korte termijn resultaten gaan behalen. Niet vooruitschuiven maar aanpakken. Hoe verschillend de VVD en de PvdA ook denken over de aanpak van deze crisis er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden maar we moeten wel naar Rome. Ik ben echter over de resultaten van deze gesprekken niet optimistisch, er liggen grote verschillen. Als de uitslag weer zo close wordt, zijn we echter in eerste instantie feitelijk wel verplicht een serieuze poging in die richting te wagen. Het is echter niet de eerste keer dat de PvdA haar verantwoordelijkheid niet neemt en weigert over haar schaduw heen te stappen. In 2010 liet men het kabinet ook vallen en voor het zogenaamde Kunduzakkoord liep men ook weg. Dat moeten de zwevende kiezers zich wel degelijk realiseren bij het maken van hun uiteindelijke keuze. Het initiatief moet uitgaan van de winnaar van de verkiezingen en dat moet daarom Rutte worden en dat wordt ook Rutte.(!) Klinkt wel heel overtuigend, maar zo zeker is dit helemaal nog niet, want de PvdA doet het plotseling wel heel erg goed in de peilingen. Ik heb er nog steeds vertrouwen in, dat de VVD deze strijd uiteindelijk gaat winnen. Maar dan nog hebben deze twee partijen geen meerderheid en zal er minimaal een derde partij bij moeten komen. Ik hoop dat dit toch het CDA kan worden en dat deze partij voldoende zetels gaat halen om deze rol ook daadwerkelijk en krachtig te kunnen vervullen. D66 zou dit ook kunnen, maar mijn voorkeur gaat uit naar het CDA. Om partijen als de PvdA en de VVD bij elkaar te houden zie ik een duidelijke rol voor het CDA weggelegd en zo'n verbindende rol zie ik D66 nog niet spelen. Overigens moeten we ook niet te lang met de PvdA om tafel gaan zitten want stilstand is achteruitgaan en met de vijf partijen van het Kunduzakkoord valt ook heel goed en misschien zelfs nog wel beter samen te werken.

Mooi natuurlijk al deze bespiegelingen vooraf maar de kiezers gaan het allemaal bepalen, zij bepalen de mogelijke scenario's vanaf 13 september. Overigens gaan de verkiezingen helaas helemaal niet over de inhoud van de programma's. Het gaat er in Nederland om wie er de meeste debatten weet te winnen en dat is, net zoals onze 22 partijen, een verontrustende ontwikkeling waar ik mij grote zorgen over maak. Een volksmenner of voormalig activist krijgt, ongeacht zijn of haar programma, in Nederland wel heel makkelijk kansen om invloed uit te gaan oefenen en het plotseling dragen van een das kan er kennelijk voor zorgen dat iemand Minister President kan worden. Dat lijkt mij een ontwikkeling die we niet zouden moeten willen. Het moet niet gaan om de poppetjes of het wel of niet dragen van een das, maar het moet gaan om waar zo'n partij met Nederland naar toe wil. Het moet gaan om de inhoud.

Ik heb in dit blog beschouwelijk geschreven over ons politieke klimaat en alle partijen en stromingen zo'n beetje belicht. Laat u echter niks wijsmaken want mijn achterliggende gedachte is duidelijk en deze wil ik u niet onthouden: Ga woensdag stemmen en stem VVD. Mark Rutte for President. Zorg er voor dat het verschil tussen de VVD en de PvdA zodanig groot wordt dat de verhoudingen ook heel duidelijk zijn. De VVD moet leading zijn in de formatie van onze nieuwe regering zodat we onze eigen weg naar Rome kunnen bepalen en op deze weg is zeker ruimte voor enkele andere partijen om met ons op te trekken. Laten we dus een stabiele, liefst drie partijen regering gaan vormen, met Mark Rutte als Minister President. Maar een Kunduzcoalitie sluit ik ook zeker niet uit. Overigens hoop ik persoonlijk vurig dat een samenwerking met de twee uitersten zowel op links als op rechts wel uitgesloten wordt. De strijd over wie er de grootste partij in Nederland wordt is geen competitie wie er het beste kan praten maar het gaat er om wat je zegt en wat je van je woorden kunt waarmaken. Laten we niet te moeilijk doen en nadenken hoe we onze stem het beste strategisch kunnen inzetten. Kies voor zekerheid, kies voor duidelijkheid, kies rechtstreeks voor de VVD. Ik wens u veel wijsheid.