Van mij mag je een inbreker best knijpen

Gelukkig worden mij regelmatig vragen gesteld over heel veel verschillende onderwerpen. Ook zoek ik mensen op, om er achter te komen wat er zoal leeft en via de social media probeer ik regelmatig reacties uit te lokken en gesprekken aan te gaan. Dat hoort naar mijn mening ook bij je taak als volksvertegenwoordiger. Dat is helemaal niet vervelend, ik doe dit graag en het voelt altijd goed als jouw inbreng tot de gewenste resultaten heeft geleid. Helaas leidt mijn inbreng niet altijd tot de resultaten die een vragensteller wil bereiken. Dat kan komen doordat de meerderheid in een raad er anders over denkt, of omdat er heel goede argumenten zijn om zo’n verzoek af te wijzen of er zelfs helemaal niet op in te gaan. Ook is men het niet altijd eens met mijn antwoord of mijn mening en dat is vanzelfsprekend hun goed recht. Daar heb ik ook geen enkel probleem mee.

In een artikel in een plaatselijk weekblad op 13 maart 2013 met als kop “Gewapend tegen dieven” werd vermeld dat er twee keer een mail was verstuurd naar de plaatselijke VVD, met de vraag ”wat er wat aan te doen en wat hun standpunt in deze is”. Tevens werd aangegeven dat de vragensteller nooit antwoord had ontvangen. Daar schrok ik nogal van, want dat is totaal mijn stijl niet, ik reageer altijd snel op zaken die mij aangedragen worden of die voorbij komen. Mijn primaire reactie was dus, dit kan niet en dit dient gerectificeerd te worden. Ik kon mij in deze verwijten dus totaal niet vinden en ben e.e.a. eens uit gaan zoeken. Waar en wat zou hier dan toch fout zijn gegaan? Achteraf had ik beter e.e.a. eerst even kunnen nagaan, alvorens zo primair te reageren.

Op 24 september 2012 heb ik een mail ontvangen van een zeer verontruste inwoner uit Vroomshoop. Hij gaf aan dat er in de onmiddellijke omgeving (buren en overburen) van zijn huis de afgelopen twee jaar wel vier keer was ingebroken en dat hij ook al een inbreker op heterdaad had betrapt, voordat deze zijn woning ongevraagd kon betreden. Hij had inmiddels de politie van Twenterand hierover ingelicht en gevraagd of deze zijn veiligheid kon garanderen. Het antwoord was voor hem onbevredigend, het standaard verhaal over preventie, verwijzen naar het keurmerk veilig wonen, de ogen open houden maar van het huis beslist geen fort maken.

In de mail gaf hij tevens het volgende aan: “Ik maak mij ongerust, heel erg ongerust. Ik heb de zwaarste luchtdrukbuks aangeschaft die er legaal te verkrijgen is en heb dit apparaat geladen naast mijn nachtkast staan.” In dezelfde mail vroeg hij de VVD hoe we konden garanderen dat hij niet het volgende slachtoffer zou worden en wat de gemeente aan deze inbraken gaat doen.

Ik vond deze mail zeer verontrustend, want hoe begrijpelijk ook, het spelen voor eigen rechter kan ook verschrikkelijke en ongewenste consequenties hebben. Ik heb daarom deze mail dezelfde dag nog naar de verantwoordelijke portefeuillehouder verstuurd en ontving ook snel een geruststellend antwoord. Hij zou deze zaak met de politie opnemen maar gaf tevens aan dat mensen het recht niet in eigen hand mochten nemen. Ik ging er dus vanuit dat deze zaak een vervolg ging krijgen en opgepakt zou worden. Op de één of andere manier is een mail naar de afzender, over de actie die de VVD had ondernomen niet aangekomen of niet verstuurd. Door een computer-crash aan mijn kant, kan ik dit helaas niet meer terugzoeken. Maar ik heb geen reden de afzender niet te geloven, dus heb ik deze mail kennelijk niet verstuurd. Niet mijn gewoonte en niet zoals het hoort, hiervoor heb ik inmiddels dan ook mijn excuses aangeboden. Maar het belangrijkste was natuurlijk dat de zaak de aandacht van de verantwoordelijken had gekregen.

Het bewuste artikel van 13 maart j.l. gaf echter duidelijk aan dat de verontrusting bij deze inwoner niet minder was geworden maar integendeel zelfs was verstrekt. Tevens kreeg de VVD hierin dus het verwijt er niets mee te hebben gedaan en geen standpunt in deze te hebben. Want wij hadden immers niet geantwoord? Dat laatste klopt dus, maar de suggestie die er wordt gewekt, dat we er niets mee gedaan hebben, is dus aantoonbaar onjuist. Juist daarom hamer ik regelmatig op hoor en wederhoor, voordat journalisten iets schrijven, dat zou dit soort misverstanden kunnen voorkomen. Er wordt hier onnodig een verkeerde suggestie gewekt die schadelijk is voor mij en mijn partij. Dat mensen dit ook zo hebben begrepen, blijkt overduidelijk uit de reacties die ik hierover inmiddels heb ontvangen. Een telefoontje van de schrijver van dit artikel had er zeker toe geleid, dat dit anders zou zijn verwoord. Maar dit onderdeel is hier slechts zijdelings van belang.

Het belangrijkste is dat er dus tot op dit moment, althans naar buiten toe, niets met de oproep van de verontruste Vroomshoper lijkt te zijn gedaan. Dat was ook de reden voor het artikel.
Naar aanleiding van deze jongste ontwikkelingen heb ik dus wederom contact gezocht met de portefeuillehouder en heb van hem vernomen dat de politie volop met de zaak bezig is. Ook werd aangegeven dat Twenterand hoog scoort met het oplossingspercentage ten opzichte van omringende gemeenten en dat het aantal inbraken ruim onder het gemiddelde/10.000 inwoners ligt. De praktijk rond de Koninginneweg in Vroomshoop lijkt hiermee echter volledig in strijd, want het aantal inbraken in de onmiddellijke omgeving van deze inwoner van Vroomshoop is het laatste halfjaar maar liefst verdubbeld.

Dus cijfers over opsporingspercentages en gemiddelden helpen de afzender van de mail niet veel verder, hij blijft zitten met een heel onveilig gevoel. Maar liefst acht inbraken, één poging tot en één verijdelde poging in zijn onmiddellijke woonomgeving, zijn hiervoor de keiharde cijfers. Hij heeft zijn geladen luchtbuks dan ook nog steeds naast zijn bed staan. Moet er eerst onherstelbare schade aangericht worden, voordat we er iets aan gaan doen?

Ik wil best aannemen van de portefeuillehouder dat de politie er bovenop blijft zitten maar hier is, volgens mij, toch echt wat meer actie noodzakelijk. Misschien is een persoonlijk bezoek van de portefeuillehouder aan deze verontruste inwoner of een uitnodiging voor een gesprek, waarbij ook de politie aanwezig is, een idee? Enige uitleg lijkt mij hier zeker wel op z'n plaats. Er is tenslotte inmiddels ook al bijna een half jaar verlopen sinds zijn eerste mail, de inbraken zijn alleen maar toegenomen en hij blijft dus nog steeds met een zeer onveilig gevoel rond lopen. Ik ben uiteraard van mening dat je met je poten van de spullen van een ander moet afblijven en als je een inbreker betrapt, mag je hem zeker in zijn nekvel pakken. Voor mij mag je hem dan zelfs ook best een beetje knijpen. Met een geladen wapen moet je echter heel voorzichtig zijn, dat is naar mijn mening niet de oplossing en kan, niet alleen voor de inbreker maar ook voor de gebruiker heel vervelende consequenties hebben mocht hij dit wapen ook daadwerkelijk gaan gebruiken.

Dit is natuurlijk geen makkelijk onderwerp want waar houdt het recht op zelfverdediging op en begint onnodig geweld en mogelijk doodslag? We mogen dit onderwerp niet afdoen met cijfertjes die aantonen dat het in Twenterand wel meevalt. Het kan ook in Twenterand verkeerd aflopen, zoals uit de mail van de verontruste inwoner uit Vroomshoop heel duidelijk blijkt. Als hij een zware luchtbuks geladen naast zijn nachtkastje heeft staan zal hij ook niet aarzelen deze te gebruiken. Laten we dit signaal dus heel serieus nemen en samen kijken wat we er aan kunnen doen om calamiteiten te voorkomen.

In de mail wordt ook duidelijk in een bepaalde richting gewezen als het gaat om de daders en tevens wordt er een oplossing aangereikt. Ik ben van mening dat je met deze beschuldigingen altijd heel voorzichtig moet zijn, maar dat je zaken (ook deze) natuurlijk best kunt en mag benoemen. Laten we er dus maar over in gesprek gaan, voordat er echt onherstelbare schade wordt aangericht.