Luctor et Emergo

Op dinsdagavond 21 mei j.l. kwam ik in het gemeentehuis wethouder Visser tegen en deze maakte van de gelegenheid gebruik mij even bij te praten. Hij vertelde mij vertrouwelijk dat het college vanmorgen had moeten besluiten dat de privatisering van zwembad De Groene Jager van de baan was. Er zat een te groot verschil tussen vraag en aanbod, om het maar even simpel te houden.

Ik was zwaar teleurgesteld, want heel veel mensen en partijen hadden er de afgelopen tijd alles aan gedaan om dit zwembad voor Den Ham en voor Twenterand te kunnen behouden. De voorwaarden voor privatisering waren vanaf het begin duidelijk geweest en om dan te moeten constateren dat er een gat zit van ruim 300.000 euro is toch een hard gelag. Zou het dan werkelijk zo zijn dat alle inspanningen van de werkgroep Ons Den Ham, de leden van de raadswerkgroep, de ambtenaren en deze wethouder voor niets geweest zouden zijn? Waar was het dan fout gegaan, de werkgroep Ons Den Ham was toch tot op het laatst zo positief gestemd geweest? De uitleg van de wethouder was echter helder en onder deze voorwaarden was het niet mogelijk groen licht te geven voor de privatisering van dit zwembad. Er lag nu eenmaal een raadsbesluit en dat was en is leidend. Hoe frustrerend ook, ik kon niet anders dan het collegebesluit respecteren en steunen. De volgende dag kreeg ik, onder embargo, de stukken toegestuurd waarin één en ander ook nog eens duidelijk werd verwoord. Helaas betekende dit dus het einde van het openluchtbad in Den Ham. Balen natuurlijk, maar wel een onontkoombare beslissing en de logische consequentie van het raadsbesluit. Politiek volkomen correct maar o zo frustrerend.

Het embargo was gesteld op donderdag 23 mei 12.00 uur en volgens mij heeft iedereen zich daar keurig aan gehouden. Net voor het verstrijken van het tijdstip van embargo kwam de lokale omroep met het bericht dat het over en sluiten was voor De Groene Jager en kort daarna bevestigde Tubantia dit. Zij hadden gesproken met een gemeentevoorlichter en deze had dit collegebesluit bevestigd. Tot op dat moment allemaal volgens het scenario en de media storm zou gaan los barsten, dat was niet echt moeilijk te voorspellen. De oppositie had ruim voldoende munitie, was de messen al aan het slijpen en de eerste tweets over miscommunicatie kwamen al voorbij. Wij zouden ons hiertegen dus moeten verdedigen want zo werkt het nu eenmaal in de politiek en daar is ook niks mis mee. Hoewel ik toch liever zelf met scherp schiet dan dat ik mij moet verdedigen.

Vrij kort daarna kwamen er echter vanuit Tubantia berichten dat er dezelfde middag een persconferentie stond gepland waarin zou worden medegedeeld dat de privatisering van De Groene Jager toch door zou kunnen gaan. Ik was stom verbaasd, stond met de mond vol tanden en dat gebeurt mij niet zo heel vaak. Ik had de mij onder embargo toegestuurde stukken toch wel goed gelezen en ik had de wethouder toch ook goed begrepen tijdens mijn gesprek met hem? Zou er een wonder geschied zijn en zou alle inspanning van zo veel mensen dan toch niet voor niets zijn geweest? Allemaal vragen waar ik op dat moment geen antwoord op had en ook had ik hierover vanuit het college niets naders vernomen. Wat zou er van waar zijn, kortom aan de ene kant een gevoel van blijdschap en aan de andere kant de zekerheid van de inhoud van mijn gesprek met de wethouder en de onderliggende stukken. Ik besloot daarom zelf naar de persconferentie te gaan, ik wilde het naadje van de kous weten. Het was tenslotte toch een belangrijke kwestie en misschien werd ik wel verrast.

Ik werd dus daadwerkelijk verrast dat kan ik u wel zeggen, maar wel aangenaam verrast. Hoewel het college op goede gronden op dinsdag 21 mei een collegebesluit had moeten nemen dat het einde van De Groene Jager inhield zaten er nu alleen maar blije mensen achter de tafel. Als vrienden voor het leven legde wethouder Visser en de secretaris van Stichting Zwembad De Groene Jager Hans van Ronkel uit waarom dit collegebesluit plotseling van tafel was en er nu een compleet ander besluit zou worden genomen. Het verschil tussen vraag en aanbod bedroeg geen 300.000,= euro hoorde ik, maar slechts enkele tienduizenden euro’s en dat had alles te maken met de post achterstallig onderhoud. De werkgroep Ons den Ham en de Stichting De Groene Jager hadden, na het kennisnemen van het collegebesluit tot diep in de nacht vergaderd om nog te trachten een werkbare oplossing te vinden. Doordat de eis van 300.000 euro van tafel werd gehaald waren de wethouder en de ambtenaren bereid mee te denken en te werken aan zo'n oplossing. Mede in het belang van de inwoners van Den Ham en het gezamenlijke gevoel van diepe teleurstelling is dit dus gelukt. Kritiek over slechte communicatie is hier dus zeker niet op z'n plaats, complimenten over het snelle schakelen passen hier veel beter. De raadswerkgroep had overigens altijd al aangegeven dat het bad overgedragen zou moeten worden conform het bestaande onderhoudsschema en als mocht blijken dat er achterstallig onderhoud zou zijn er over gesproken zou moeten en kunnen worden. Iedereen dus gelukkig en de champagne was eigenlijk het enige dat ontbrak tijdens deze persconferentie.

Natuurlijk ben ik blij dat het gelukt is en ik spreek mijn waardering uit voor de mensen van de werkgroep Ons Den Ham. Kritisch maar zeker constructief hebben zij de onderhandelingen met de raadswerkgroep gevoerd, na een wat aarzelende start. Maar zij hebben hun doel bereikt, al had het dus niet veel gescheeld of het was toch nog mis gelopen. Op dit resultaat mogen zij trots zijn. Ook voor de raadswerkgroep, de wethouder en de partijen die het oorspronkelijke raadsbesluit hebben genomen is het toch nog een geslaagde missie geworden. Veel mensen dachten dat het een mission impossible zou worden maar uiteindelijk hebben zij allemaal ongelijk gekregen. Ik feliciteer alle betrokkenen en wens de Stichting Zwembad De Groene Jager heel veel succes en ook veel vrijwilligers toe. Maandagavond ga ik op cursus om te kijken of ze mij kunnen bijscholen naar toezichthouder. Dat zal nog een hele klus worden maar ik ga mijn best doen.

Of deze gang van zaken de schoonheidsprijs verdiend, of het niet anders had gekund en misschien wel gemoeten? Wie het weet mag het zeggen en er zal zeker politiek nog wel over gesproken worden en dat mag ook. Voor mij geldt hier: Vraag niet hoe het kan, maar geniet er van. Ik ben van mening dat het collegebesluit van 21 mei 2013 op goede gronden is genomen maar dat je ook lef toont als je een genomen besluit herroept als daar duidelijk nieuwe gronden voor aanwezig zijn. Daarin heeft deze wethouder en dit college mogelijk wel historie geschreven maar tevens een juiste inschatting gemaakt van dit, ook politiek, beladen onderwerp. De VVD zal het college hierin steunen en ik ben ervan overtuigd dat de wethouder komende dinsdag de raad kan uitleggen waarom en hoe deze unieke gebeurtenis heeft kunnen plaats vinden. Of iedere partij in de raad het college hierin half zal staan dat denk ik niet, maar de VVD zal dit in ieder geval wel doen. Het gaat ons om het uiteindelijke resultaat en de manier waarop dit tot stand is gekomen is voor ons op dit moment van ondergeschikt belang. Dat tot op de bodem uitzoeken laat ik in deze zaak graag aan anderen over, als zij daar behoefte aan hebben. Met resultaten de finish halen daar gaan we voor en de monstercoalitie heeft hierin weer een belangrijke stap gezet. De naam monstercoalitie wordt echt steeds meer een geuzennaam en ik hoop dat men deze naam nog veel zal gaan gebruiken. Daar kunnen we ondertussen best trots op zijn.

Succes Den Ham met de exploitatie van zwembad De Groene Jager en maak er wat van zou ik zeggen. Het zal beslist niet makkelijk worden en zeker is dat de gemeente er in de toekomst geen geld meer bij zal gaan leggen. Daarover is de communicatie duidelijk geweest en kunnen geen misverstanden over bestaan. Als inwoner van Den Ham zeg ik, het is nu aan ons, laat zien waar we als dorpsgenoten toe in staat zijn. Er was dan wel geen champagne vanmiddag maar ik heb er vanavond wel een glaasje wijn op gedronken. Proost!