Is het nog wel leuk om raadslid te zijn?

Ik vraag mij vooral de laatste jaren zeer regelmatig af waarom ik eigenlijk raadslid wil zijn. Voor mij staat voorop dat ik het niet om het geld doe, overigens krijgen raadsleden ook slechts een karige onkostenvergoeding die in verreweg de meeste gevallen niet in verhouding staat tot het aantal uren dat men aan het raadswerk moet besteden. Ik doe het ook niet uit een soort roeping dat gaat mij echt te ver. Ik doe het omdat ik het gewoon leuk vind om te doen en omdat voldoende kiezers mij hiervoor gekozen hebben maar mijn ego speelt hierbij  zeker ook een rol.

Door de extra taken die de gemeente van het Rijk moet overnemen worden de taken van een raadslid echter wel steeds uitgebreider. Natuurlijk kan ik de tijd wat makkelijker vrijmaken dan raadsleden die naast hun raadslidmaatschap nog een volledige baan hebben, maar de tijd die je als raadslid kwijt bent om je taken naar behoren uit te voeren wordt de laatste jaren alleen maar meer. Zeker als eenmanspartij komt er heel veel op je af, dus moet het in ieder geval wel leuk blijven om te doen. Dat laatste begin ik mij echter steeds meer af te vragen, is het nog wel leuk om raadslid te zijn?

Als raadslid hoor je bij de politiek en als zogenaamde politicus krijg je veel te verduren. Het lijkt wel of er geen week voorbij kan gaan zonder dat er in het land ergens wel een politicus ernstig in de fout gaat. Mijn eigen partij is hier helaas ook regelmatig bij betrokken. Dan heb ik het vooral over Kabinets- en Kamerleden, maar ook komen dit soort uitwassen voor in de provinciale en gemeentelijke politiek.

Deze affaires zijn voor het imago en de geloofwaardigheid van de politiek heel slecht en ook raadsleden worden hiermee geconfronteerd. Niet alleen dat de beroepsgroep als geheel hierdoor schade oploopt maar je wordt er ook op aangesproken en wat nog veel erger is, het heeft invloed op het aantal stemmers dat straks op je gaat stemmen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Je kunt er als individueel raadslid helemaal niets aan doen, maar je wordt er wel op afgerekend. Bedankt heren en dames politici in Den Haag. Ik zet me er regelmatig tegen af en heb Mark Rutte in het verleden hierover zelfs een open brief gestuurd, maar de affaires blijven maar komen. Ik ga ze hier niet allemaal opnoemen dan wordt mijn blog nog langer, maar de bonnetjes-affaire en het plotselinge vertrek van een Kamerlid om met behoud van wachtgeld Hillary Clinton te gaan helpen, kan ook u niet zijn ontgaan. Daar word ik dus helemaal niet vrolijk van.

Waar ik ook niet vrolijk van word zijn de voortdurende en vaak anonieme bedreigingen en doodswensen die je als raadslid toegestuurd krijgt. Niet dat ik mij hierover echt zorgen maak maar het helpt natuurlijk niet om je taak als raadslid leuk te blijven vinden. Ik heb ook te maken met mensen die met mij samen leven en die hebben er niet voor gekozen om hierbij betrokken te worden en dat worden zij ongewild wel. Ik heb tegen dit soort bedreigingen wel eens aangifte gedaan en ik ben van mening dit je dat ook altijd moet doen, want dit soort uitlatingen mogen we niet onvermeld laten.

Op 15 januari 2016 ontving ik via de FaceBook pagina van de VVD Twenterand weer eens zo’n doodswens. In dit geval was het echter geen anonieme afzender en was de wens niet alleen tegen mij gericht, maar tegen het hele kernteam van de VVD Twenterand. Ook deze wens kwam voort uit onvrede over de landelijke politiek van mijn partij. Het onderstaande bericht mochten wij ontvangen:

“Ik wens je dood toe. Wand jullie staan niet achter ons land op ge ruimt staat netjes en goed voor ons land dus rust zacht.”

Natuurlijk nemen we dit niet serieus en het is ook niet strafbaar want feitelijk is het geen bedreiging maar een wens en dit valt onder de vrijheid van meningsuiting. Toch heb ik de wijkagent van Vroomshoop hierover ingelicht en hij zou eens gaan praten met de afzender. Ik ben best wel benieuwd wat zo’n man nu precies bezielt?

Ook andere raadsleden in ons land (ongeacht van welke partij) worden helaas steeds vaker geconfronteerd met dit soort berichten. Voeg daarbij toe de constante stroom van affaires in Den Haag, dan wordt het dus echt wat minder leuk om je beschikbaar te stellen als raadslid. Laten we echter hopen dat vooral lokaal er meer waardering komt voor het werk van raadsleden. Je hoeft het natuurlijk niet eens te zijn met de standpunten van een partij of van een raadslid, maar toon in ieder geval respect voor hun mening en voor het feit dat zij zich voor het raadswerk beschikbaar stellen. Als de juiste personen zich niet meer beschikbaar stellen als raadslid is dit de doodsteek van de lokale politiek. Zover moeten we het dus zeker niet laten komen, laten we meer ons gezonde verstand gebruiken, maar dan moet dat laatste wel aanwezig zijn natuurlijk.