Dan toch maar een cursus Nederlands volgen?

Hoewel er geluiden zijn dat Twitter over het hoogtepunt heen is, zijn er nog heel veel gebruikers van deze directe vorm van berichtgeving. Het is nog steeds een instrument dat snelle actie mogelijk maakt via de digitale snelweg. Grote en kleine bedrijven, bekende en onbekende personen maar ook gemeenten en politici maken dankbaar gebruik van de mogelijkheden die Twitter biedt om snel in contact te komen met heel veel mensen. Denk daarbij ook aan de rol die Twitter speelt bij calamiteiten en de opsporing van vermiste personen.

Sinds ik politiek actief ben (2009) maak in veel gebruik van de sociale media waaronder ook Twitter. Ik vind het een sport om in 140 tekens aan te geven hoe je over zaken denkt of een reactie verwoordt op berichten die voorbij komen. Twitteren is bij uitstek geschikt om reacties uit te lokken en zo een discussie op touw te zetten. Ik kan niet ontkennen dat ik dit menig keer ook bewust probeer uit te lokken en geniet als dit lukt.

Het gaat mij er helemaal niet om of men het wel of niet met mij eens is, maar ik houd van het debat en de uitdaging om iemand op basis van argumenten trachten te overtuigen van jouw stelling. Allemaal in maximaal 140 tekens, dat  is best een uitdaging maar wel een heel leuke.

Althans zo kijk ik er tegen aan en ik gebruik de sociale media voornamelijk omdat ik politiek ergens voor sta en mijn mening graag wil delen. Als ik na deze termijn stop met de actieve politiek zal ik ook veel minder (of zelfs helemaal niet meer) gebruik maken van deze vorm van berichtgeving.

Ik probeer altijd wel zo duidelijk mogelijk te zijn in de berichten die ik als mijn mening de wereld in stuur. Daar maak ik niet altijd vrienden mee, maar dat kan natuurlijk ook niet altijd. Als je een mening hebt en die wilt delen, ontkom je er niet aan dat ook heel veel mensen het met deze mening niet eens zijn. Zo hoort het ook, allemansvrienden hebben we al genoeg, zeker ook binnen de politiek. Het gaat mij dus primair om het delen van mijn mening en niet om het maken van zo veel mogelijk vrienden. Ik heb gelukkig een aantal echte vrienden, maar die heb en had ik al lang voordat ik politiek actief werd.

Wat ik altijd heel erg waardeer is dat mensen mij onder hun eigen naam via de sociale media aangeven dat ze het volstrekt oneens zijn met de inhoud van  een twitterbericht. Dat is precies zoals ik het graag zie en wat ik wil bereiken met bijvoorbeeld mijn twittergedrag. Reacties van mensen die het met mij eens zijn, zijn natuurlijk welkom, maar ik heb meer aan reacties van mensen die het niet met mij eens zijn. Daar ga ik dan graag op in en het komt ook zeker voor dat ik mijn mening moet herzien omdat de argumenten van de ander dermate sterk zijn dat deze door mij niet weerlegd kunnen worden. Maar ik moet wel toegeven dat ik mij niet zo gauw gewonnen geef.

Door de snelheid van het medium Twitter, doe ik dit op persoonlijke titel. Je kunt nu eenmaal met Twitter niet eerst overleg voeren met de fractie alvorens je reageert. Dan is de snelheid en het voordeel van deze vorm van berichtgeving weg. Dat het onderscheid in mijn geval wat lastig is omdat de VVD (nog) maar één zetel heeft in de gemeenteraad is weliswaar een feit, maar heeft nog nooit tot problemen geleid. Niet omdat mijn mening maatgevend is voor het partijstandpunt, maar omdat de contacten met de fractie zo regelmatig plaatsvinden, dat ik in verreweg de meeste gevallen wel weet hoe hier binnen mijn partij over wordt gedacht.

Dus hoewel alles wat ik twitter formeel op persoonlijke titel is, heb ik er begrip voor dat anderen dit niet los kunnen zien van het standpunt van de VVD Twenterand of zelfs van de VVD landelijk. Dit geldt in mijn geval misschien nog wat meer gezien de eenmansfractie, maar ook andere gemeenteraadsleden die van Twitter gebruik maken ondervinden dit zelfde probleem in meer of mindere mate. Dat ik er begrip voor kan opbrengen houdt echter niet in dat ik het met deze redenering eens ben.

Als volksvertegenwoordiger kun je overigens niet alles twitteren. Niet alleen wat betreft de inhoud maar ook wat betreft je taalgebruik waaronder ook de grammatica, er wordt namelijk wel op je gelet en je vertegenwoordigt in de ogen van anderen dus wel degelijk ook een partij. Ook het retweeten van berichten van anderen kan soms tot onverwachte  reacties en onterechte conclusies leiden. Persoonlijk kan ik er niet tegen dat personen, waarvan je mag verwachten dat ze een redelijke opleiding hebben genoten en ook een behoorlijke maatschappelijke of politieke positie innemen, niet in staat zijn 140 tekens zonder storende taalfouten de wereld in te sturen. Als (collega)raadsleden zich hieraan schuldig maken erger ik mij hieraan zelfs nog meer en ontstaat er zelfs een soort gevoel van plaatsvervangende schaamte. Ik vind zoiets niet kunnen en in voorkomende gevallen laat ik dit dan meestal ook duidelijk merken. Over vrienden maken gesproken, maar gelukkig zijn dit wel uitzonderingen. Als je echter gebruik maakt van Twitter, kun je reacties verwachten over de inhoud maar natuurlijk ook over de grammaticale inhoud van je verstuurde berichten. Twitter is een openbaar medium en daar kies je bewust voor, dus moet je er ook de consequenties van aanvaarden. Als je dit uitgangspunt niet wenst te accepteren moet je naar mijn mening niet langer twitteren of misschien een spoedcursus Nederlands gaan volgen.

Natuurlijk maak ik zelf ook grammaticale fouten en in de bijna 20.000 tweets die ik de wereld in heb gestuurd komen deze ook zeker voor. Daar baal ik achteraf zelf het meest van iedereen van, maar als men mij hierop attendeert, waardeer ik dat beslist en ga er daarna automatisch nog beter op letten. Ik word niet kwaad op de boodschapper, maar alleen kwaad op mijzelf. Dus, hoe dan ook, blijf vooral op mijn tweets reageren, zowel wat betreft de inhoud als het taalgebruik, waaronder ook de grammatica. Ik waardeer dit zeer.