Over veiligheid marchandeer je niet

Primair gaat de veiligheid van personen boven alles, daar zijn we het denk ik allemaal wel over eens. Wil dit dan zeggen dat er aan veiligheid geen prijskaartje zou hangen? Nee en dat is in de praktijk ook zeker niet het geval. Risico’s worden ingeschat, er worden criteria bepaald en dat wordt het uitgangspunt. 100% veiligheid is helaas niet te garanderen dus worden er altijd keuzes gemaakt. Dat is de praktijk, of we het daar nu mee eens zijn of niet. Welke marges er acceptabel zijn worden vaak voor ons en niet door ons bepaald en daar hebben we het dus mee te doen.

Heel lang geleden heb ik mijn dienstplicht vervuld en werd mij geleerd dat tijdens grote oefeningen in Duitsland een bepaald percentage ongelukken mocht plaatsvinden waarbij zelfs doden geaccepteerd werden. In oorlogssituaties leerde men mij zelfs dat mijn overlevingskansen als tankcommandant in gevechtssituaties  in seconden werden uitgedrukt. Ook een bepaald percentage vliegtuigongelukken is bijvoorbeeld acceptabel en dat geldt feitelijk voor alles waar wij als mensen mee te maken krijgen. De lat m.b.t. veiligheid moet hoog, maar 100% veiligheid is een utopie. U vraagt zich misschien af waarom ik hierover begin? Nee, dit heeft niets met de terroristische aanslagen te maken, hoewel ook niemand ons daartegen 100% veiligheid kan garanderen. Ik zal u uitleggen wat dit onderwerp met de lokale politiek te maken heeft.

Raab Kärcher is een van oudsher gevestigd bedrijf in Vriezenveen dat zorgt voor werkgelegenheid en waar we als gemeente trots op mogen en kunnen zijn. De situatie aan het Oosteinde bij het bedrijf is echter, door de vele vrachtwagenbewegingen, al jaren onderwerp van gesprek. Gelukkig hebben er bij mijn weten nog nooit grote calamiteiten plaatsgevonden, maar dat deze situatie vragen oproept met betrekking tot de veiligheid is evident. De gemeente heeft eerder in overleg met Raab Kärcher toegezegd aan de achterzijde van de locatie een stukje weg aan te leggen tot aan de perceelgrens van het bedrijf, waardoor een ontsluiting via de achterzijde op kosten van de gemeente mogelijk werd gemaakt. De kosten hiervoor zijn begroot op 100.000,= euro.  Echter in het kader van het voortschrijdend inzicht bij Raab Kärcher is nu gekozen voor een andere interne routing binnen het bedrijf, waardoor men nu via de zijkant zou willen gaan ontsluiten.

Tussen de locatie van Raab Kärcher en de N36 ligt namelijk nog een stukje grond dat eigendom is van het bedrijf, dus dat zou in principe geen grote problemen moeten opleveren. Maar in de besprekingen tussen de gemeente en het bedrijf komt naar voren dat het bedrijf wil dat de gemeente fors mee gaat betalen aan deze nieuw gekozen ontsluiting. Men geeft aan dat het aanpassen van de interne routing het bedrijf 250.000,= euro gaat kosten en men wil dat de gemeente de ontsluitingsweg, ook geschat op een investering van 250.000,= euro, volledig voor haar rekening gaat nemen. Het college heeft hierover in principe al een standpunt bepaald, zij wil hieraan meewerken, mits dit niet wordt gezien als staatssteun.

Formeel is het niet mogelijk dat we als gemeente wegen gaan aanleggen op grond dat niet in eigendom is, dus hier komen we het eerste obstakel tegen. In de voorbesprekingen tussen de wethouder en het bedrijf is echter duidelijk geworden dat Raab Kärcher deze strook grond om niet aan de gemeente wil overdragen, zodat dit probleem mogelijk van tafel zou zijn.

Blijft dus over de vraag of we met gemeenschapsgeld en in het belang van de veiligheid een weg willen aanleggen die geen ander nut heeft dan een nieuwe en veiligere ontsluiting voor het bedrijf Raab Kärcher te creëren? Buiten de vraag of we dit wel willen blijft ook een andere cruciale vraag over en dat is of we dit wel mogen? Is dit niet een vorm van ongeoorloofde steun door de gemeente aan een bedrijf en schept dit dan geen precedenten? Waar trekken we als gemeenteraad de financiële grens in dit soort afwegingen en aanvaarden we hiervan de consequenties als er in de toekomst toch iets ernstig zou gaan gebeuren? Zijn we als gemeenteraad bereid om überhaupt voor veiligheid een grens te trekken?

Ik moet u zeggen dat deze vragen voor mij niet zo makkelijk te beantwoorden zijn en dat is eigenlijk niets voor mij. Ik wil in dit geval daarom eerst van het college weten of dit wel kan en of dit niet gezien wordt als een vorm van onterechte staatssteun? Daarna moeten we ons als VVD fractie beraden of de extra veiligheid die we door deze nieuwe ontsluiting creëren ons 250.000,= euro waard is. We kunnen namelijk dezelfde veiligheidsgraad bereiken door de toegezegde investering van 100.000,= euro met de aansluiting aan de achterzijde van de locatie i.p.v. aan de zijkant. Ook dient natuurlijk nog antwoord te worden gegeven op de vraag wie het onderhoud van dit stukje weg voor zijn rekening gaat nemen? Kortom nog veel vragen waar ik op dit moment niet zomaar het antwoord op heb.

De veiligheid staat bij de VVD hoog in het vaandel, maar veiligheid heeft volgens mij wel degelijk ook een prijs. Krijgt binnenkort dus zeker een vervolg.