Over sociale media, integriteit en geheimhouding.

Ik heb in 2009 heel bewust gekozen mij ook te profileren via de sociale media. Niet zo’n gekke gedachte na een verblijf van 10 jaar in het buitenland. Wie had er voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen 2010 in Twenterand gehoord van een zekere Walraven? Dus Twitter, Facebook, een blog en een eigen site noem het allemaal maar op, ik was er te vinden en ging met iedereen het gesprek via de sociale media aan en reageerde op voornamelijk politieke gebeurtenissen. Dat doe ik overigens nog steeds en ik probeer ook altijd te reageren als mensen de moeite nemen contact met mij te zoeken of iets in mijn richting te melden hebben. Zo ben ik nu eenmaal opgevoed.

Ik sta nog steeds achter deze beslissing en het heeft ook gewerkt, maar of ik het, als ik het over zou kunnen doen, op een zelfde manier zou doen weet ik echter niet. Inmiddels heb ik namelijk wel zo’n zeven jaar ervaring met de effecten van de sociale media en die hebben beslist ook zo zijn nadelen, zeker voor iemand die vaak primair reageert op situaties die voorbij komen. Dat laatste is nu eenmaal een karaktereigenschap van mij, die door sommigen gewaardeerd wordt en door anderen volledig wordt afgewezen. Dat is ook verder helemaal niet erg, je kunt het namelijk nooit iedereen naar de zin maken.  Op mijn leeftijd nog van instelling veranderen is ook echt onbegonnen werk, als ik dat al zou willen. Maar mogelijk ben ik hier ook wel wat te eigenwijs voor. Wel is voor mij duidelijk dat, als ik na deze periode stop met mijn raadswerk, ik ook volledig stop met mijn activiteiten via de sociale media. Ik zie de sociale media dus echt als politieke instrumenten en als ik niet meer actief ben binnen de politiek heb ik deze instrumenten ook niet meer nodig. Dat zal voor velen best een hele opluchting zijn en wat is er bijvoorbeeld interessant aan een bericht dat ik het gras heb gemaaid?

Het was de afgelopen week weer druk via de sociale media binnen politiek Twenterand. Het begon eigenlijk met een tweet van een raadslid dat twitterde dat hij het ongepast vond dat kerkgangers werden bekeurd voor verkeerd parkeren. Ja, dat lokte vanzelfsprekend reacties uit en uiteraard ook van mij. Dat werd echter door de betrokken twitteraar niet zo gewaardeerd, maar dat boeit mij niet echt. Vervolgens reageerde ik op de kop boven een artikel dat aangaf dat Twenterand door de provincie onder curatele was gesteld. Enkele raadsleden reageerden dat er geen sprake was van onder “curatele stellen” maar slechts van “onder toezicht stellen”. Ik heb uitgelegd dat de dikke van Dale over curatele stellen heel duidelijk en zeer specifiek aangeeft dat de betekenis hiervan onder toezicht staan is. Ik begrijp dat zo'n kwalificatie niet leuk is om te moeten lezen, zeker niet als je politieke verantwoordelijkheid draagt, maar ik kan er echt niets anders van maken. Ik wil echter best toegeven dat aan onder curatele stellen mogelijk een wat zwaardere betekenis toegedragen wordt, maar formeel zit er dus qua betekenis geen verschil tussen onder toezicht staan en onder curatele staan. Dat deze discussie tot gevolg had dat een ander raadslid via een twitterbericht aangaf dat bij sommige raadsleden de leugen regeert, was natuurlijk echt totaal ongepast en ook daar heb ik geen geheim van gemaakt. Je kunt en mag het volledig met elkaar oneens zijn, maar mensen direct of indirect beschuldigen van liegen, gaat mij veel te ver en dat heb ik dan ook heel duidelijk laten merken. Ik vraag mij werkelijk af wat het aanhalen van een kop boven een artikel geschreven door een journalist te maken heeft met het omgaan van de waarheid door raadsleden. Zo'n suggestie hoor je richting je collega's niet te maken naar mijn mening, of je moet dit hard maken door feiten te geven en namen te noemen. Maar ondanks mijn oproep hiertoe werd hier door deze twitteraar helaas niet op gereageerd. Dat betreur ik zeer.

In een volgend artikel werd door een journalist gemeld dat hij tijdens een voetbalwedstrijd enkele politici uit Twenterand had gesproken, die hem hadden geïnformeerd over de hoogte van een schikkingsvoorstel van de gemeente in een lopende rechtszaak. Ook daar heb ik mij niet alleen hogelijk over verbaasd maar tevens aangegeven dat hierdoor de politieke integriteit van bestuurders en raadsleden in Twenterand in diskrediet wordt gebracht. Er is ons namelijk, op straffe van een gevangenis van een jaar, over dit onderwerp geheimhouding opgelegd en die wordt, als het bericht van de journalist klopt, hier aantoonbaar geschonden. Ook hier reageer ik op, want ik maak onderdeel uit van politiek Twenterand en dus word ik hierdoor beschadigd. We gooien op deze manier als politiek onze eigen glazen in en daar wind ik mij over op, dit kan en mag niet. Zo wordt de politiek dus nooit serieus genomen. Dat een journalist zijn bron of bronnen niet prijs geeft lijkt mij vanzelfsprekend, maar door reduceren en deduceren blijft er uiteindelijk maar een klein lijstje over van mogelijke kandidaten die bij de bewuste voetbalwedstrijd aanwezig zijn geweest en deze informatie met de journalist hebben kunnen delen. Ik heb namelijk op mijn vraag via een twitterbericht tot op dit moment informatie van 15 betrokkenen dat zij dit niet geweest kunnen zijn en ik heb geen enkele reden om te twijfelen aan deze informatie.

Als er geheimhouding wordt opgelegd dienen we er ons aan te houden en volgens de journalist is dat hier niet gebeurd. Dat de journalist in dit artikel de waarheid spreekt is overigens ook niet aantoonbaar, maar tot op dit moment ga ik hier van uit. Hij was overigens best heel stellig in zijn uitspraken hierover. Als alle betrokkenen echter zouden aangeven dat zij niet bij deze voetbalwedstrijd geweest zijn of niet met de journalist hebben gesproken op de bewuste zaterdagmiddag, wordt dit mogelijk weer een ander verhaal. Ik heb de voorzitter van het college en de raad gevraagd dit nader te onderzoeken want voor mij is integriteit heel belangrijk en ik laat mijn eigen integriteit door anderen niet beschadigen. Ook hier werd door een collega wat schamper op gereageerd met de opmerking dat ik Bing dan maar moest inschakelen. Dat is echter niet aan mij maar aan deze voorzitter, maar wat mij betreft gaan we dit gewoon doen. Ik wil dus geen discussie over mijn integriteit en indirect is dit hier helaas zeker het geval. Over alle andere onderwerpen ga ik voorlopig nog even met iedereen de discussie aan of men dit nu leuk vindt of niet.