De ondernemer/entrepreneur.

Ik heb deze week een aantal gesprekken gevoerd met echte ondernemers in Twenterand. Het is interessant en leerzaam om met deze mensen van gedachten te wisselen over de politiek en met name de lokale politiek. Het is nog te vroeg om conclusies te trekken maar er zit hier en daar nog wel wat frustratie, zover is inmiddels wel duidelijk. Ik kom hier in januari op terug als ik de balans van deze gesprekken zal opmaken.

Vooropgesteld een ondernemer is zeker niet bij voorbaat van het mannelijke geslacht en gelukkig zie je steeds meer vrouwen met eigen bedrijven of in directies. Omdat ik niet steeds hij of zij wil schrijven neem ik gemakshalve toch maar een “hij” als voorbeeld. Mijn excuses hiervoor aan alle ondernemende vrouwen.

De ondernemer wordt vaak niet goed begrepen. Voor de politiek en de ambtenaren is hij lastig en wil dingen die moeilijk zijn en wat hij wil levert nog veel extra werk op ook. Waarom kan zo’n ondernemer zich niet gewoon aan regels houden en waarom wil hij nu juist altijd de grenzen van de mogelijkheden opzoeken?
Voor zijn omgeving is hij vaak niet voldoende sociaal. Hij is altijd maar bezig met de zaak en heeft te weinig tijd voor sociale contacten en wordt daarom al gauw voor arrogant versleten. Niet voor niets is er het gezegde: : “Het is eenzaam aan de top.”
Als het goed gaat met het bedrijf spreekt men al gauw over “geluk” en als het mis gaat heeft men dit “altijd wel geweten.” We zijn met z’n allen voortdurend bezig om koppen te snellen als er weer één boven het maaiveld uitkomt.
Een ondernemer die zijn kansen ziet en van bedreigingen kansen weet te maken, heeft geld nodig en de banken geven al jaren lang geen geld meer op alleen de blauwe ogen van een ondernemer. Nee als hij wat wil zal hij zich vaak ook persoonlijk garant moeten stellen alvorens in aanmerking te komen voor een uitbreiding van een krediet. Maar een ondernemer gelooft natuurlijk heilig in zijn eigen plannen en als hij weigert zich persoonlijk garant te stellen is dit voor de bank een teken dat de ondernemer zelf ook niet helemaal zeker is van zijn zaak en wordt een krediet geweigerd. Zeker in de huidige financiële crisis is dit schering en inslag.

Maar hoor je een ondernemer hierover wel eens klagen ? Nee hoor dat hoort namelijk bij het vak van ondernemer en dat is wat hij wil. Ondernemen ! Anders had hij maar gewoon een echt vak moeten leren!

Waarom wordt iemand eigenlijk ondernemer als je zo de risico’s eens op een rijtje zet. Voor het geld hoor je heel vaak en dit wordt vaak luider als het met een bedrijf goed gaat. Zeker geld is belangrijk en daar is zeker gezien alle gevaren niets mis mee. Maar is dit dan alles ? Is er niets meer ?
Ik ben van mening dat er zeker ook een maatschappelijk drijfveer is die de ondernemers doet ondernemen. Het creëren van werkgelegenheid, het samen werken met het personeel om goede resultaten te halen, resultaten die nodig zijn om de werkgelegenheid in stand te houden. Daar wordt helaas veel te vaak aan voorbij gegaan maar is voor ons, Twenterand, van enorm belang. Ik ben ervan overtuigd dat het gros van de echte ondernemers dit laatste zelfs belangrijker vinden dan de eigen portemonnee. Zo zitten de ondernemers van Twenterand nu eenmaal in elkaar, geef ze daarom de plaats en de ruimte die ze verdienen. Als ik de kans krijg zal ik mij hiervoor in de gemeenteraad de komende vier jaar hard voor maken. Daarom: www.eenondernemerinderaad.nl.