Natuurlijk smaken de druiven zuur!

Het was voor een ieder de avond van 3 maart 2010 wel duidelijk. De coalitie onderhandelingen zouden niet makkelijk worden. De kiezer had weliswaar gesproken, maar werkbare meerderheden met alleen maar winnaars, waren niet mogelijk. Een aardverschuiving lag voor de hand, het CDA zou misschien voor het eerst sinds mensenheugenis wel eens niet langer deel gaan uitmaken van welke coalitie dan ook. Tot zover de bespiegelingen vooraf, maar nu de realiteit.

Jan op de Weegh ging, als informateur, voor een coalitie van GBT, CU aangevuld met een noodzakelijke derde partij, in zijn voorstel de PvdA. Op zich heel logisch, een coalitie met daarin de beide winnaars van de verkiezingen. De Christen Unie blokkeerde deze mogelijkheid echter, door aan te geven niet zonder het CDA mee te willen werken aan het vormen van, om het even, welke coalitie dan ook. Gerjan Smelt verbond hierdoor het lot van zijn partij en haar wethouder aan het CDA. Een zwakte bod en een winnaar van de verkiezingen onwaardig naar mijn mening. Altijd uitgaan van je eigen kracht is mij geleerd. Maar natuurlijk een geschenk uit de hemel (sorry voor de woordspeling) voor het CDA. Ineens werden zij, met dank aan de Christen Unie, weer heel belangrijk gemaakt en konden zij toch een rol in de vorming van een coalitie gaan spelen. Iedereen en niet in het minst Jan op de Weegh, werd verrast door deze move van de Christen Unie en uiteindelijk moest hij zelfs zijn opdracht teruggeven. De winnaar van de verkiezingen, GBT, gaf het stokje over aan het CDA en deze zaten ineens weer in een zetel, de zetel waarin zij al zo vaak achterover hadden geleund de laatste decennia. De voormalig gedeputeerde Jan Hendrikx werd gevraagd de coalitiemogelijkheden nu te gaan onderzoeken. Hendrikx ging voortvarend te werk met als eerste optie een mogelijke coalitie tussen de twee grootste partijen, die samen met veertien zetels een zeer werkbare meerderheid vormden. Winnaar of verliezer, wens van de kiezer of niet, daar werd even niet naar gekeken. Het ging nu om de wet van de grote getallen. Maar volgens velen en zeker de Christen Unie, zou deze coalitie op een veto van het CDA stuiten, want nu zou het CDA toch wel een gebaar maken naar de Christen Unie en dus aangeven alleen maar in een coalitie te gaan zitten waarin ook de Christen Unie was vertegenwoordigd? Voor wat hoort wat, of zoiets.

Maar tot mijn verbazing en volgens mij zelfs tot afgrijzen van de Christen Unie, speelde het CDA weer eens een andere rol. Ik heb er niet zo veel verstand van en vergeef mij als ik het niet goed heb, maar is dit niet een Judasrol? Maar ongeacht hoe je dit nu moet benoemen, dit had ik niet verwacht bij partijen die zichzelf broeders en zusters van elkaar noemen. Dit kan, volgens mij, ook nooit de bedoeling geweest zijn van de Christen Unie en wethouder Martha van Abbema, een wethouder waar iedereen zo tevreden over was en die zo goed scoorde in de lijst van beste wethouders in Twente. Oh, ik weet het al, dit valt natuurlijk onder het begrip noaberschap. Maar ik kan het natuurlijk ook helemaal mis hebben en is dit gewoon in goed overleg gegaan. Maar ik ben en blijf, ook in deze, een overtuigd ongelovige en voor sprookjes ben ik echt te oud. Natuurlijk heeft het CDA zijn eigen verantwoordelijkheid en het staat hen volkomen vrij om zo te handelen. Zo werkt het nu eenmaal in de politiek en dat had men bij de Christen Unie kunnen en moeten weten. Zelfs in de eed of de belofte, die men als raadslid moet afleggen, wordt dit specifiek benoemd. De inschattingsfout ligt dus bij de Christen Unie, zij zijn veel te naïef geweest. Een dure en harde les meneer Smelt, maar ook echt een beetje dom. Nu moet de Christen Unie oppositie gaan voeren tegen het CDA. Vooraf werd zo’n broederstrijd niet wenselijk geacht, zoals in een weblog van Martha van Abbema viel te lezen. Dit zal misschien nu toch wel iets makkelijker geworden zijn, denk ik zo.

Een coalitie tussen de grootste winnaar en één van de grootste verliezers van de verkiezingen werd door Dagblad Tubantia al een soort verstandshuwelijk genoemd. In een tijd waarin 1 op de 3 huwelijken mislukken, heb ik echter bitter weinig vertrouwen in zo’n verstandshuwelijk. Over de verschillen in de programma’s van de beide partijen heb ik het nog helemaal niet gehad, maar daar mogen anderen hun mening over geven. Die verschillen geven genoeg stof tot het schrijven van blogs. columns en artikelen. Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar de blogs van Gerjan en Martha, maar dit terzijde.

Jammer dat er geen nieuwe verkiezingen komen als dit huwelijk geen stand houdt. Dus maar wachten tot 2014. Ik hoop echter wel dat er geen kosten gemaakt gaan worden, om dure bureaus oplossingen te laten aandragen om dit huwelijk te redden, als het dreigt stuk te lopen, dat is zinloos en zonde van het geld. Als je elkaar niet 100% kunt vertrouwen is elke samenwerking of huwelijk gedoemd te mislukken. Dat juist op dit vlak binnen het CDA de problemen liggen zal (als het goed is) ook wel blijken uit het eindoordeel van de commissie, die gaat onderzoeken waardoor het CDA zoveel stemmen heeft verloren. De uitkomst van dit rapport zou eigenlijk best nog wel eens consequenties kunnen hebben voor de samenstelling van de fractie en/of de wethouder(s) van het CDA. Maar ik heb het al gezegd, ik geloof niet in sprookjes.

Nu we het toch over huwelijken hebben, van wederzijdse liefde tussen GBT en CDA hebben we de afgelopen raadsperiode niet zo veel gemerkt, dus deze coalitie is echt een sprong in het duister. Gemeentebelangen heeft juist met succes campagne gevoerd tegen de gevestigde orde (lees CDA) en nu gaan de beide kemphanen dus samen onze gemeente besturen. Het GBT gaat als maagd dit huwelijk in met een bruidegom die al heel wat huwelijken achter de rug heeft. Ik hoop dat de bruid weet waar ze aan begint. Ik wens de nieuwe coalitie echter de komende vier jaar toch een goed huwelijk toe en hou het spannend zou ik zeggen, dat is heel belangrijk. Ik zal mijn uiterste best doen, op mijn manier, hier een bijdrage aan te leveren. Maak er wat van!