Ter leering ende vermaeck

Ik ben een groentje “in de politiek” en verbaas mij nog bijna iedere dag over, hoe het reilt en zeilt binnen onze gemeente Twenterand. Als inwoner van Twenterand heb ik een mening, die ik zeker niet onder stoelen of banken steek. Dat doe ik zonder aanzien des persoons en onder mijn eigen naam. Ik ben ook lid van de VVD en hier worden de standpunten binnen de fractie bepaald en als partijstandpunten naar buiten gebracht.
Hoewel ik, als individu, in principe een ander standpunt zou kunnen aannemen, komen mijn persoonlijke standpunten in verreweg de meeste gevallen overeen met de partijstandpunten, al kunnen de accenten net wel eens iets anders liggen. Maar dat is binnen mijn partij heel gebruikelijk, maar misschien voor de buitenwereld wel eens wat lastig.

Ja, het klopt, ik heb een eigen website, een weblog, ik twitter en doe nog wel meer gekke dingen. Als ik het ergens niet mee eens ben laat ik dit, via deze kanalen, duidelijk merken en iedereen heeft de gelegenheid hierop te reageren. Ik steek mijn kop bewust boven het maaiveld uit en weet dat men klaar staat met de zeis. Dat maakt mij niet uit, wie kaatst kan de bal verwachten en dat is zeker geen reden waarom ik niet voor mijn mening uit zou komen. Dat niet iedereen het met mijn persoonlijke mening eens is, is alleen maar goed en moet uiteindelijk een kleine bijdrage leveren aan het vinden van de juiste oplossing voor een (politiek) probleem. Dit is toch ook een vorm van burgerparticipatie? De debatten en de beslissingen over politieke zaken moeten plaatsvinden in de raad, door de gekozen volksvertegenwoordigers. In zo’n debat staat men vaak lijnrecht tegen over elkaar en probeert men elkaar te overtuigen van zijn of haar zienswijze. Uiteindelijk wordt er een democratisch besluit genomen, waar een ieder zich bij neer moet leggen. In de meeste gevallen kan men in zo’n debat direct reageren op de argumenten of de zienswijze van een andere partij. Men kan de bestuurders van de gemeente ook persoonlijk aanspreken op het gevoerde beleid. Dat is goed voor het debat en zo hoort het. Ook is het een goed gebruik, heb ik gemerkt, dat men elkaar voor en na afloop van een raadsvergadering of raadsdebat de hand schudt. Als het goed is speelt men in de politiek niet op de man (of vrouw) maar gaat het om inhoudelijk politieke argumenten. Natuurlijk zijn er, geschreven en ongeschreven regels voor het voeren van een debat en ook hier gelden normen en waarden en worden kwetsende, beledigende en persoonlijke opmerkingen niet getolereerd. Binnen het presidium worden de regels doorgesproken, vastgesteld en de voorzitter van de raad moet er op toe zien dat deze ook nageleefd worden.

Of deze regels tijdens het debat van 1 juni 2010 door Albert Engels geschonden zijn, door mij (en mijn verstandelijke vermogens) plotseling in dit debat te betrekken laat ik graag aan anderen over. Een voorbeeld hiervan is de gele kaart die de voorzitter van de VVD, Jan Veerenhuis, aan Engels uitdeelt in zijn blog http://jjveerenhuis.blogspot.com

Nog even ter verduidelijking voor de heer Engels, hier het hele verhaal en niet slechts een gedeelte, van mijn zienswijze over het terug gaan naar de wettelijke taken. Ik ben van mening dat, om op een eerlijke manier met de komende grote bezuinigingen om te gaan, het nodig is dat onze gemeente terug moet naar de basis. We moeten ons eerst richten op de uitvoering van onze wettelijke taken. Als we dat goed in kaart hebben gebracht, weten we ook hoeveel geld daarmee is gemoeid. Vervolgens kunnen we de gelden, die ons dan nog resten, opnieuw gaan verdelen. De zwakkeren dienen hierbij vanzelfsprekend buiten schot te blijven. De kaasschaafmethode is al lang uitgewerkt en resultaten uit het verleden geven echt geen garanties voor de toekomst. Deze crisis heeft, naar mijn mening, deze aanpak nodig, “back to basics” en vandaar uit de herverdeling starten. Een eerlijke herverdeling, waarbij zoveel mogelijk recht gedaan moet worden aan alle belanghebbenden maar waar de financiële ruimte leidend moet zijn. Dat was en is mijn mening over hoe om te gaan met de komende bezuinigingen. Maar het is slechts een mening maar of dit onzin is laat ik graag aan diegenen over die hier wel objectief over kunnen oordelen.

Heb ik mij toch weer laten verleiden om te reageren.