Ben ik een exhibitionist?

Mijn mening over poll’s is denk ik wel bekend. Ik hecht er heel erg weinig waarde aan en ik heb er al eens een blog over geschreven, waarin ik dit haarfijn uitleg. Het is een leuk tijdverdrijf, maar het is heel gevaarlijk, om op basis van de uitkomsten, beslissingen te nemen. De vraagstelling kan zodanig sturend zijn dat de uitkomst al bij voorbaat vast staat. De VVD maakt gebruik van polls en op mijn eigen site is er ook gelegenheid om een poll in te vullen over het onderwerp dat op dat moment centraal staat. Het kan geen kwaad, zolang je de beperkingen maar weet. Het zit een beetje in onze aard dat we het leuk vinden onze mening te geven, zeker als dit anoniem kan.(!) Een poll biedt zelfs beide mogelijkheden.

Deze week gaat de poll op Delta FM over de weblogs van enkele raadsleden in Twenterand waaronder natuurlijk die van mijzelf. Ik publiceer al vanaf september 2009 regelmatig een blog op het internet en was daarmee de eerste kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen in Twenterand die zich hiermee bezig hield. De poll zoals deze er uitzag op zondagmiddag 19 september 2010:

Alleen raadsleden van de ChristenUnie en de VVD schrijven zeer regelmatig hun politieke reacties en irritaties op een weblog.

Ik lees ze graag (11%)

Wanneer lees ik ze ook van de andere partijen? (13%)

Ik lees ze nooit (75%)

Niet zo’n slecht resultaat 25% leest deze en zouden ook blogs van andere partijen willen lezen, 75% zegt echter deze nooit te lezen. Daar ligt voor ons schrijvers dus nog een heel terrein braak zou je op het eerste gezicht zeggen.

Ik kan en mag niet voor de andere schrijvers spreken, maar het maakt mij persoonlijk eigenlijk niets uit hoeveel mensen mijn blog lezen. Ik vind het leuk om mijn gedachten, mijn meningen en (politieke)zaken die mij opvallen aan het papier toe te vertrouwen. Zie het maar als een soort therapie waarbij ik dingen die mij bezig houden van mij af kan schrijven. Papier is erg geduldig en je krijgt ook niet direct te maken met tegenspraak en dat is op zo’n moment best erg makkelijk. Nu kun je natuurlijk zeggen, als dit zo is dan hoef je dit toch niet via een blog op het net te publiceren? Koop een kladblok, ga schrijven en gooi het daarna in de prullenbak. Dat zou ook zeker kunnen maar het publiceren op het internet maakt het nu net dat beetje spannender. Je geeft anderen de kans iets mee te krijgen over wat jouw bezig houdt, waarom je dingen op een bepaalde wijze ziet en je kunt je mening doorgeven en, heel belangrijk, reacties uitlokken. Als je het papier in de prullenbak gooit weet je zeker dat er nooit iets mee zal gebeuren. Zitten de mensen daar dan op te wachten? Nee hoor, daar ben ik mij echt wel van bewust en dat hoeft niemand mij nog duidelijk te maken. Geen mens wordt verplicht mijn blog te lezen en zonder het lezen van mijn blog blijft het leven ook echt gewoon z’n gangetje gaan. Ik pretendeer hier ook geen veranderingen mee te bewerkstelligen. Natuurlijk is het voor mij een communicatiemiddel en kunnen mensen reageren op mijn geschreven teksten en het streelt mij zeker dat dit regelmatig gebeurt. Misschien toch een lichte vorm van exhibitionisme?
Maar de voornaamste reden waarom ik mijn blog schrijf is, dat ik het gewoon leuk vind om te doen en of mensen deze blog nu lezen of niet is voor mij echt van ondergeschikt belang, maar mooi meegenomen als dit wel gebeurt. Daarom zet ik mijn blog op het internet. De 75%, die zeggen deze blogs niet te lezen weten echt niet wat ze missen en ik raad ze aan, dit in de toekomst wel te gaan doen. 