Bekentenis: Ik ben gezwicht voor chantage

De laatste raadsvergadering van 2010 zit er op en ik kijk er een beetje met gemengde gevoelens op terug. Dat kwam niet door het besluit aan de slag te gaan met het activiteitencentrum Vroomshoop. Laten we hopen dat de opening hiervan in september 2012 plaats kan vinden. Maar indirect hebben mijn gevoelens ook met dit centrum te maken. Het bestuur van MCC dreigde de gemeente namelijk het MCC te sluiten als er geen financiële bijdrage van 25.000,= euro zou komen voor de komende zes maanden. Ik deel de uitgesproken gevoelens van GBT, dat dit in deze vorm gewoon een ongehoorde vorm van chantage betreft, waarbij de gebruikers het slachtoffer van dreigen te worden. Als dit bestuur en de gemeente een mogelijk probleem zouden hebben, dan mag je dit naar mijn mening nooit over de ruggen van de hieraan onschuldige gebruikers spelen. De VVD was en is tegen de verstrekking van extra gelden en is van mening dat er andere oplossingen mogelijk zijn, zowel met en zonder medewerking van het bestuur van MCC. Maar ik moet helaas erkennen dat ik dit standpunt niet heb volgehouden. Gezien de tijdsdruk en de belangen van de gebruikers heb ik gekozen voor een tussenoplossing. Er moet binnen drie maanden nu duidelijkheid komen over de voortzetting van het MCC tot aan de opleveringsdatum van het nieuwe activiteitencentrum. De raad heeft voor deze drie maanden een soort overbruggingskrediet beschikbaar gesteld. Heb ik mij dus ook laten chanteren of heb ik gezocht naar een compromis zoals in de politiek gebruikelijk is? Je kan van de PvdA zeggen wat je wilt, en dat doe ik soms ook wel, maar zij hebben in deze de rug wel recht gehouden. Zij hebben de inschatting gemaakt niet te wijken voor chantage met misschien in het achterhoofd dat het bestuur van het MCC de dreigementen toch niet zou uitvoeren. Ik heb dit risico, zeer tegen mijn natuur in, echter niet durven nemen. Daar heb ik best gemengde gevoelens over, daar kom ik eerlijk voor uit. Ik had ook nog wat vragen willen stellen alvorens in te stemmen met het agenda punt over SWT. Dit onderwerp stond ook gepland voor de bespreekagenda. Bij de vaststelling van de agenda was ik echter te veel bezig met mijn eigen verzoek voor een aanpassing van deze agenda zodat ik niet adequaat genoeg heb gereageerd op het voorstel om dit punt te verschuiven naar de akkoordagenda. Het besluit was genomen voordat ik hiertegen bezwaar had gemaakt. Daar was ik ook niet blij mee, maar ik heb mijn vragen inmiddels onofficieel en louter als kennisgeving wel doorgegeven aan de verantwoordelijk portefeuillehouder. Ook had ik liever gezien dat we wel een debat hadden kunnen voeren over de aanvraag van de Coop om twee zondagen open te mogen zijn. De VVD heeft daar een uitgesproken mening over en had graag te weten willen komen hoe deze nieuwe raad over deze, voor sommige partijen zo principiële zaak denkt.
De VVD heeft vragen gesteld over het tijdstip van de bekendmaking van het extra dividend van Cogas en is van mening dat deze vragen onvoldoende waren beantwoord. In een extra agendapunt heb ik geprobeerd de gang van zaken te reconstrueren en proberen aan te geven dat naar mijn mening deze informatie voor de behandeling van de programmabegroting op 9 november 2010 bij het college al bekend was. Ook wat betreft de verliezen bij Soweco, had ik betrouwbare informatie ontvangen dat het college hier ruim voor 9 november 2010 al van op de hoogte was en dus de raad naar mijn mening hierover ook had moeten informeren. Zelfs tijdens het bespreken van de financiële gevolgen voor Soweco van de bezuinigingen op het groenonderhoud heeft het college geen extra informatie bekend gemaakt, terwijl men hiervan op dat moment wel degelijk op de hoogte was. Ik ben van mening dat het college de actieve informatieplicht zeker eens tegen het licht moet houden want het heeft er minimaal de schijn van dat het in beide gevallen beter had gekund. Ook in vertrouwen heeft het college mogelijkheden om zaken kenbaar te maken en dat had hier zeker toegepast kunnen worden. Buiten de PvdA kreeg ik echter geen ondersteuning en ook daar ben ik dus niet helemaal tevreden over.
Dat de motie over de bestemming van de Cogas-miljoenen het niet zou halen, dat was mij voor de indiening hiervan wel bekend dus echt teleurgesteld ben ik daar niet over. Maar vrolijk wordt je daar natuurlijk ook niet van. De VVD heeft echter principieel stelling genomen tegen het sluitend maken van de meerjarenbegroting door het onttrekken van gelden aan de reserves. Er is besloten dit toch te doen dus als er zich dan mogelijkheden voordoen dit terug te draaien dan is het niet meer dan logisch dat de VVD gaat voorstellen om dit dan ook te doen. Dat de VVD in deze een roepende in de woestijn bleek doet niets af aan deze logica. Maar stiekem hoop je natuurlijk wel op wat meer medestanders.

Dus de conclusie is dat je in de politiek bijna nooit volledig je doelstellingen behaalt maar dat je eigenlijk heel tevreden moet zijn als je een gedeelte van deze doelstellingen binnen kunt halen. Dat had ik al zo vaak gelezen en gehoord dus waar heb ik het hier eigenlijk over. Ik kan u wel verklappen dat het een stuk makkelijker is om dit aan te horen en te lezen dan dit aan de lijve te moeten ondervinden. Maar dat is ook politiek en ik vind het nog steeds heel leuk en doe het met heel veel plezier. Er wordt naar mijn mening de laatste keren ook meer en beter met elkaar gedebatteerd. Na afloop van de raadsvergadering tijdens de nababbel met een hapje en een drankje waren mijn gemengde gevoelens dan ook weer snel verdwenen. Ondanks de aanwezige (grote) politieke verschillen tussen de partijen en de personen is de onderlinge sfeer tussen raadsleden en college echter heel goed en daar heb ik zeker geen gemengde gevoelens over.