Je moet geen tijd besteden aan mensen die je niet serieus nemen, zonde van je tijd.

Ik ben een fervent twitteraar en mijn volgers zullen dit beamen. Of het wat uithaalt en bijdraagt aan het verbeteren van onze wereld? Nee, dat kan ik niet echt zeggen en zeker niet bewijzen. Is het een snelle manier om je mening te geven en reacties uit te lokken? Ja, dat kan ik wel zeggen en dat kan ik zeker ook bewijzen.

Ik ben gek op discussies en voor een goed debat, kun je me zelfs 's nachts wakker maken. Het voordeel van debatteren via twitter is, dat je in de meeste gevallen weet met wie je te doen hebt, hoewel dat niet in alle gevallen zo is. Ik heb er nog steeds moeite mee dat bijvoorbeeld een politieke partij als GBT tweets verspreidt, onder de verzamelnaam GBT. Als je daar op wilt reageren weet je niet wie je daarover moet aanspreken. Een bestuurslid van GBT, een lid van GBT of één van de zeven raadsleden? Maar over het algemeen ken je in ieder geval de naam van degene met wie je twittert, hoewel dat natuurlijk niet wil zeggen dat je hem of haar ook werkelijk kent.

Ik ben echt gek op twitteren en ben bijna aan mijn 5000e tweet toe. Ik reageer op gebeurtenissen en op personen die raakvlakken hebben met de politiek of met de gemeente Twenterand. Je kunt wel over alles gaan twitteren, maar dat gaat zelfs mij wat te ver. Ik daag uit, ik plaag, ik suggereer, ik zoek grenzen op. Ik doe bijna alles om maar te proberen reacties uit te lokken of mijn standpunten te verkondigen. Ik heb daar plezier in en dat is mijn belangrijkste argument. Ik probeer in alles wat ik doe overigens plezier te hebben, zonder dat dit ten koste gaat van de inhoud van de zaken waar ik mij mee bezig houd. Daarom is voor mij humor als uitgangspunt een belangrijk ingrediënt, ook in mijn tweets, hoewel dat de ene keer beter lukt dan de andere. Gelukkig werkt dit over het algemeen en heb ik zeer regelmatig twitterdebatjes met mensen die, of reageren op één van mijn tweets of zelf een tweet sturen om een reactie bij mij uit te lokken. Prachtig, blijf dit vooral ook doen. Ik geniet daar echt van.

Uiteraard zijn niet alle mensen even enthousiast over mijn twittergedrag of over de inhoud van mijn tweets. Dat mag en ook met hen ga ik dan graag de discussie aan, dat hoort erbij. Ik probeer altijd iedereen, die op mijn tweets reageert of mij een tweet stuurt, een antwoord te geven. Tegen de mensen die mijn twittergedrag verschrikkelijk vinden zeg ik, stop gewoon met mij te volgen, misschien is dat zelfs wel beter voor uw gemoedstoestand. Gewoon een knop indrukken en u bent van mij verlost. Makkelijker kan ik het toch echt niet maken. Ik probeer reacties uit te lokken maar er ligt voor mij natuurlijk wel een grens. Tweets waardoor mensen of instellingen beschadigd worden, probeer ik te vermijden. Ik zeg hier niet dat dit mij nog nooit overkomen is, want ik ben ook maar een mens en in het vuur van een debat ga je soms wat te ver. Dat is ook één van de grote gevaren van het medium Twitter. Wat ik hier wel wil benadrukken is, dat ik nooit en te nimmer met een vooropgezette bedoeling pertinente leugens over iets of iemand heb verspreid. Dat ligt niet in mijn aard en die intentie heb ik niet. Elkaar aanspreken op standpunten en proberen argumenten te vinden zodat je een debat winnend kunt afsluiten, dat is mijn passie. Dat vind ik dus leuk en leuk wil ik het ook graag houden.

Helaas gelden deze, (fatsoens)normen niet voor iedereen binnen de social media. Doordat ik mijn kop bewust boven het maaiveld uitsteek, roept dit uiteraard reacties op, dat is vrij normaal en eigenlijk vraag ik daar gewoon om. Waar ik mij aan erger, zijn de anonieme, ongenuanceerde onderbuikgevoelens die je hier en daar voorbij ziet komen. Niet alleen gericht op mij of de VVD maar ook op anderen. Voor mensen die de Tubantia site een beetje volgen, is Florijntje een goed voorbeeld van wat ik hier bedoel. Hoe zou het overigens met hem of haar zijn? Deze vorm van "bashen" hoort er kennelijk bij en het uitzoeken van de dieper achterliggende oorzaken laat ik maar aan anderen, bijvoorbeeld psychiaters, over.

Maar ook onder eigen naam schijnen sommige mensen er lol aan te beleven leugens of onwaarheden te verspreiden. Voorbeelden te over. Kortgeleden werd er getwitterd dat ik naar Vriezenveen zou gaan verhuizen met als gevolg, volgens deze tweet, dat hierdoor het contigent Vriezenveense raadsleden nog verder werd versterkt. Dit was dus niet alleen een pertinente leugen maar ook nog eens behoorlijk suggestief en ik heb deze twitteraar daarop aangesproken. Waarom niet eerst even informeren alvorens dit soort berichten als "newsflash" of "breaking" te versturen? Hij kwam helaas niet verder dan te verklaren dat hij, want het is een hij, dit ergens gehoord had, toen ik hem naar zijn bronnen vroeg. Wel heel erg makkelijk om dit als excuus te gebruiken voor het zenden van zo'n tweet en dat heb ik hem ook duidelijk laten weten. Sindsdien werd ik door deze twitteraar op de voet "gevolgd" en bestookte hij mij met vragen, opmerkingen en stellingen. Ook in dit bombardement van tweets zaten weer heel veel onjuistheden en verkeerde aannames. Ik heb hem zelfs zo ver gekregen dat hij één van zijn tweets heeft gerectificeerd, hoewel dat niet van harte ging. Omdat ik toch wel benieuwd was naar de werkelijke redenen van deze vorm van digitaal "stalken" heb ik hem gevraagd om een uitleg van deze opvallende campagne. Ik heb hem persoonlijk slechts één keer ontmoet en het leek mij best een aardige kerel en ik heb ook nu, niets tegen hem. Als ik hem tegen kom, drink ik graag een glas bier met hem. In het verleden hebben we ook wel twittercontact gehad en dat verliep eigenlijk zonder problemen. Helaas kreeg ik zijn uitleg niet en hij heeft ook mijn uitnodiging om hier eens onder vier ogen, in plaats van met 140 tekens, te praten, afgeslagen. Jammer, maar ik kan hem natuurlijk niet dwingen. Afgelopen maandagavond ontving ik zijn zoveelste tweet, met daarin een duidelijke stellingname, een stellingname, waar ik het wederom niet mee eens was. Ik heb geprobeerd er een serieus antwoord op te geven, door aan te geven de situatie ook eens door een andere bril te bezien, want die van hem was hier (weer) wat erg eenzijdig. Helaas was zijn antwoord op mijn reactie niet echt serieus te noemen. Hij gaat over zijn eigen antwoorden en het is zijn beslissing hoe hij wenst te reageren. Gelukkig leven we in een land van vrijheid van meningsuiting. Ik heb alleen al in de afgelopen dagen meer dan 50(!) tweets van hem ontvangen, heb veel tijd besteed aan de beantwoording en ben steeds, in mijn beleving, serieus, of zo serieus mogelijk, op de inhoud in gegaan. Ik moet echter constateren dat ik mij, hoe langer hoe meer, ging storen aan de toonzetting en de suggestieve woordkeus van zijn twitterberichten. Dit viel niet alleen mij op, maar ik heb hierover ook van diverse anderen soortgelijke reacties ontvangen. Want iedereen kon deze openbare twittersoap vanzelfsprekend ook gewoon volgen en hier zijn of haar mening over vormen. Dat heb ik ook gedaan en ik heb besloten in het vervolg niet langer te reageren op zijn tweets, ik kan mijn tijd echt beter besteden en het voorkomt een boel ergenis, over en weer. Ik heb hem dat vervolgens ook, via een tweet, laten weten.

Gelukkig zijn dit echt uitzonderingen die de regel bevestigen. Ik blijf met veel plezier twitteren en ga graag op serieuze vragen of opmerking in. Maar ik mag toch op z'n minst verwachten dat ik dan ook een serieuze reactie terug krijg. Overigens humor moet een belangrijke rol blijven spelen in onze communicatie, dus op grappige tweets ga ik ook zeker in. Twitteren levert een belangrijke bijdrage aan de communicatie en is waarschijnlijk de snelste manier om zaken te communiceren. Maar er zitten ook een paar nadelen aan. Het is vaak lastig om in 140 tekens precies aan te geven wat je bedoelt en dat kan tot miscommunicatie leiden. De meeste nadelen kun je zelf echter heel makkelijk bestrijden, door bijvoorbeeld niet op alle tweets te reageren en wat minder snel zelf te ageren. Maar dat is, voor mij althans, tot op dit moment zeker makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer namelijk op zoveel mogelijk tweets te reageren en gezien het aantal volgers, kan dit ook makkelijk. Ik vind dat als iemand de moeite neemt jou iets door te geven, je minimaal moet laten merken dat je dit gelezen hebt. Helaas geldt dit vanaf vandaag dus niet meer voor iedereen. Jammer, dat deze veel-twitteraar mij niet wilde uitleggen wat de achterliggende gedachte was van zijn plotselinge en echt opvallende hoeveelheid tweets in mijn richting en waarom de toonzetting overwegend zo negatief en suggestief van aard was. Ik begrijp dit namelijk werkelijk niet. Als hij mij een tweet stuurt voor een afspraak, maak ik daarvoor een uitzondering en zal daarop zeker reageren. Zo ben ik namelijk ook wel weer en er zijn veel belangrijker zaken, waar ik mij over druk kan maken.