Bestaat komkommertijd eigenlijk wel?

Sommigen noemen de vakantieperiode komkommertijd maar waar halen ze dit toch vandaan? Volgens mij kan je het hele jaar komkommers kopen en is dit niet langer echt  tijd- of seizoensgebonden. Als een onderwerp dat iemand aansnijdt via de social media, om wat voor reden dan ook, een ander niet goed uitkomt, doet men dit rond een aantal (vakantie) periodes per jaar regelmatig af met de uitdrukking: "komkommertijd".  Ik vind dat echter veel te makkelijk, want daar doe je deze boodschappers in mijn optiek mee te kort. Zij vonden zo’n onderwerp wel degelijk belangrijk genoeg om er melding van te maken, dus wie zijn deze azijnpissers dan wel door dit af te doen als niet of minder belangrijk? 

Gelukkig kan en mag iedereen (!)  in Nederland, ook  via de social media, zijn of haar mening geven en ik moet zeggen dat daar ook veelvuldig gebruik van wordt gemaakt. Dat recht moeten we koesteren en zeker in de politiek is dit een middel dat door velen in deze tak van sport wordt gebruikt. Ik maak persoonlijk ook veel gebruik van de social media en dat is een heel bewuste keuze. Als mensen het niet met mij eens zijn of afstand nemen van wat ik via deze media naar buiten breng, hebben ze een prachtig middel om zich daartegen te beschermen. Je bent namelijk niet verplicht iemand te volgen en op deze wijze blijf je dus in belangrijke mate verschoond van berichten die je niet aanstaan. Goed dat zo’n knop er op zit overigens, daar is over nagedacht. Maar het is vaak interessanter zowel voor de betrokkenen als de volgers als er een debatje gevoerd wordt en een enkele keer mengen zich hier ook nog anderen in. Prachtig toch?

Ik gebruik mijn social media instrumenten dus voornamelijk voor de politiek en aanverwante onderwerpen, noem het maar even “beroepsmatig”, hoewel ook hier uitzonderingen de regel bevestigen. Ik denk ook dat niemand zit te wachten op een bericht dat ik naar André Rieu zou gaan, maar mogelijk wel geïnteresseerd is over hoe ik denk over bijvoorbeeld de bouw van een nieuw overdekt zwembad of het wel of niet functioneren van het college. Maar dat is mijn eigen perceptie en niet wetenschappelijk onderbouwd. Ik geef gevraagd en ongevraagd en vaak bij herhaling mijn (politieke) mening en sommigen zijn het met mij eens, maar er is nog een veel grotere groep mensen die het niet met mij eens is of er zich zelfs aan stoort. Gelukkig maar, anders wordt politiek wel een heel saaie bedoening.

Ik tracht wel altijd mijn mening te stoelen op argumenten en feiten dus probeer er beslist geen persoonlijke zaak van te maken. Ik kan zelf deze scheiding heel goed maken en kan het politiek totaal met iemand oneens zijn, maar na afloop van een debat op het scherpst van de snede, of dit nu in de raadszaal of via de social media is, op een normale manier met hem of haar (blijven) omgaan, de hand schudden of het glas heffen. Ik heb echter het idee dat niet iedereen in de politiek maar ook daarbuiten dit onderscheid kan maken, zowel lokaal als landelijk en dat betreur ik ten zeerste.

Ik heb met betrekking tot de opstelling van mijn partij in het geschil met wethouder Oordt over de invulling van zijn informatieplicht de eerste signalen hiervoor helaas al voorbij zien komen en dit is mij  via via ook al ter ore gekomen. Ik neem hier echter scherp afstand van, want niet alleen is mijn inbreng hierin vooraf doorgesproken en bepaald met en door de (steun)fractie maar ik heb het in deze discussie bewust alleen over de inhoud gehad en er is zeker niet op de man gespeeld. Dus ook als hier een VVD wethouder bij betrokken zou zijn geweest maar om het even welke bestuurder dan ook, dan zou de inbreng van mij en mijn partij niet wezenlijk anders zijn geweest en hadden wij hem of haar zeker geadviseerd de eer aan zichzelf te houden en daarna dit proberen af te dwingen d.m.v. een motie.  De motie van wantrouwen was gebaseerd op de tot dat moment bekende feiten en werd met 10 tegen 13 verworpen. Moeten we dus nu een streep zetten onder deze affaire? Wat de VVD betreft zeker niet want daarna zijn er helaas nog zoveel nieuwe feiten boven water gekomen dat ik als raadslid niet anders kan dan ook deze aan de orde te stellen en de wethouder hierop aan te spreken. De vier oppositiepartijen trekken in deze zaak ook niet voor niets gezamenlijk op. De geloofwaardigheid van de politiek is hier namelijk nadrukkelijk in het geding en dat maakt dit voor mij en mijn partij een principe kwestie. Voor je principes moet je staan maar daar mag je ook voor uitkomen, zelfs luid, duidelijk en bij herhaling! Zoiets mag je nooit afdoen onder de noemer komkommertijd. Dat er mensen zijn die zich niet kunnen vinden in de principes van een ander en er andere op nahouden is overigens volstrekt legitiem als het wederzijds respect maar bewaard blijft. 

Het gaat in dit soort politieke discussies ook (vrijwel) nooit om de personen zelf maar uitsluitend over het politiek handelen. Jammer dat het onvermogen om dit soort zaken van elkaar te scheiden kan leiden tot pijnlijke situaties, waarbij mensen elkaar proberen te ontlopen of geforceerd met elkaar omgaan, omdat het contact niet altijd te vermijden is. Als er grote politieke verschillen zijn, beperkt zich dat helaas niet alleen tot de direct betrokkenen maar heeft dit ook invloed op de houding en het gedrag van de mensen rond deze personen op elkaar.  Dat betreur ik nog veel meer, want zij hebben hier geen enkele invloed op en worden er ongewenst toch mee geconfronteerd. Ook sommige media spelen hierin een rol en verwoorden niet altijd de juiste gang van zaken, maar deze artikelen worden helaas vaak wel als waarheid aangenomen. Jammer dat het in dit soort gevallen niet echt gebruikelijk is even de telefoon pakken om de betrokken personen om opheldering te vragen.

Maar hoe pijnlijk dit soort voorvallen ook zijn, het zal mij zeker niet weerhouden mijn controlerende taak als raadslid, zonder aanzien des persoons, uit te voeren. Je hoeft ook geen vrienden te zijn om met elkaar op een constructieve manier in de politiek samen te kunnen werken en goede resultaten te behalen voor de gemeenschap. Maar om de beste resultaten te halen moet je wel respect voor elkaar hebben en houden, ongeacht de soms grote politieke verschillen. Ik sta echter altijd open voor vragen en geef graag uitleg over de ingenomen standpunten. Een rechtstreekse benadering heeft mijn voorkeur dat is transparant en geeft vaak de beste en snelste resultaten. Ik ga niet snel een debat uit de weg, dat mag inmiddels bekend zijn.

Over en paar weken begint het politieke circus in Twenterand ook weer te draaien. Ik hoop dat we elkaar, ondanks alles, recht in de ogen blijven aankijken en op basis van argumenten tot een oplossing komen van de, niet te ontkennen, huidige moeilijke maar wel politiek inhoudelijke verschillen tussen coalitie en oppositie. Daar hef ik nu alvast het glas op want ik heb nog een paar mooie vakantiedagen en het is tenslotte komkommertijd.