Politiekecampagnes: Stratego voor spindoctors.

Dat politiek een serieuze zaak is zal ik zeker niet ontkennen. De belangen zijn groot en één verkeerde uitspraak kan zomaar een aantal zetels kosten. De landelijke partijen hebben allemaal adviseurs (spindoctors) die de strategie bepalen. Een lijsttrekker moet gewoon doen wat er door deze mensen wordt voorgeschreven. Maar niet alleen doen, maar ook zeggen wat er is uitgedacht. Het politieke debat draait de komende tijd alleen nog maar om de beste oneliners! De komende verkiezingen zijn cruciaal voor de zittende partijen en wie nu fors verliest zou wel eens voor langere tijd buiten spel komen te staan. Dus de messen worden geslepen en de beste strategieën worden bepaald. Hierbij lijkt alles geoorloofd en normen en waarden worden vaak voor even in de ijskast gezet. Personen zijn ook ondergeschikt aan het doel en dat is zoveel mogelijk stemmen halen. Dit doel heiligt alle middelen.

Mené Mené Tekèl Ufarsin
Vooraf wordt een zittende partijleider/fractievoorzitter of beoogd lijsttrekker door de spindoctors gewogen. Er zijn nu een aantal van hen te licht bevonden en over Jan-Peter wordt nog gesteggeld. Maar hoe ga je hier nu mee om en hoe zorg je voor een wisseling van de wacht zonder beschadiging van de partij? Ook hier geldt natuurlijk dat een partijbelang altijd boven een persoonlijkbelang gaat. Tot voor kort werd een gezondheidssituatie vaak als reden opgevoerd of, indien men al wat op leeftijd was, werd de eer vaak gegeven aan een jongere opvolger. Vernieuwing was lange tijd het modewoord. Maar zowel Agnes Kant, Wouter Bos als Camiel Eurlings zijn in blakende gezondheid en ook nog vrij jong, dus deze kant kon men niet op.

Kiezen voor het gezin de werkelijke reden?
Agnes Kant hield de eer uiteindelijk aan haarzelf (al denk ik dat ook hier adviseurs een rol hebben gespeeld) en begreep dat haar bevlogenheid averechts had gewerkt en zij geen stemmenkanon kon zijn voor de SP en dit ook nooit was geweest. Geen verhaaltjes over gezin, werkdruk maar gewoon de consequenties trekken. In principe een juiste beslissing maar dus duidelijk te laat en een bijna onbegonnen zaak voor Roemer (wie?) om de SP weer op de kaart te zetten. Hier hebben de adviseurs van de SP dus een fout gemaakt en de (af)rekening volgt op 9 juni.
De PvdA heeft een uitgekiende strategie bepaald en ook uitgevoerd. Wouter Bos, kiest voor zijn gezin en het electoraat kijkt vertederd toe en sluit hem en dus ook de partij in de armen. Uit de hoge hoed (maar daar zat hij al in vanaf 2007) kwam Job Cohen als een soort Vader des Vaderlands. Goed geënsceneerd en uitgedacht, hulde aan de spindoctors van de PvdA.
Camiel Eurlings kiest voor zijn vriendin en zeker na het zien van de foto van deze vriendin is dit heel begrijpelijk. Maar de werkelijke reden is natuurlijk dat op deze wijze de eerdere kroonprins van het CDA, politiek niet afgebrand kan worden door het echec met de kilometerheffing. Camiel gaat nu een gezin stichten en kan gewoon over een aantal jaren Job Cohen komen opvolgen. Strategisch gezien een juiste beslissing.

Maar hoe moet het nu met Jan-Peter?
Annie Schreijer stak hem al met een dolk in de rug en tot aan de verkiezingen blijft hij aangeschoten (gestoken) wild. Het is een onbegonnen strijd voor hem, de strijd met Cohen en de media kan hij nooit winnen. Dat weten de spindoctors van het CDA nu ook wel maar ze zijn te laat wakker geworden of de verkiezingen komen te vroeg. Ze zitten in een spagaat want verkiezingstechnisch moet Balkende vervangen worden maar ze hebben geen Cohen! Ook Couzijn Bos is niet beschikbaar dus ga er maar aanstaan. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken en de media spelen hierbij een heel grote rol. Ik ben wel benieuwd of en wat er bij het CDA nog allemaal gaat gebeuren.

De spindoctors van de PvdA vieren al vast hun feestje en openen bij iedere poll van Maurice de Hond een nieuwe fles champagne. De raadgevers van de andere partijen hangen voorlopig als aangeslagen boksers in de touwen, er wordt al afgeteld en we zijn zo bij 10 (juni). Dan is het allemaal bekend en dan kunnen we het er met z'n allen over hebben met de kennis van toen en de wijsheid van nu. Jammer dat de politiekecampagnes een strategisch steekspel worden waarbij het vrijwel alleen maar gaat over poppetjes en de inhoud van de programma's steeds verder naar de achtergrond verdwijnen.