Een goede buur is beter dan een verre vriend

Windmolens brengen sinds kort de gemoederen in Twenterand weer eens in beweging. Een meerderheid van de vorige raad had de plaatsing van 4 stuks windmolens in de Oosterweilanden en eigenlijk in heel Twenterand, afgewezen. Maar van een laat maar waaien politiek, bleek echter geen sprake van te kunnen zijn. Agrariërs met grond langs de grenzen van Twenterand hadden wel oren naar de praatjes van twee commerciële bedrijven die windenergie als core-business hebben. Je kunt het deze agrariërs natuurlijk niet kwalijk nemen dat ze gezwicht zijn voor ruim 20.000,= euro per molen als extraatje. Het is toch al geen vetpot in hun bedrijfstak. Dus vroegen de beide windmolenboeren, Raedthuys B.V. en Windenergie Development, vergunning aan bij de gemeenten Wierden en Hellendoorn voor de plaatsing van maar liefst 13 windmolens pal op de grens met Twenterand. Molens met een totaal hoogte van maar liefst 150 meter, dus bepaald geen kinderachtige molentjes. Raedthuys B.V. en Windenergie Development zijn commerciële bedrijven die gewoon keihard zaken doen en, daarbij op dit moment nog geholpen door heel veel rijkssubsidie, goed gebruik maken van de financieel gunstige omstandigheden. Ook dat neem ik deze bedrijven zeker niet kwalijk, dat is een kwestie van slim zakendoen zoals een goed ondernemer betaamt. Wat ik deze bedrijven echter wel kwalijk neem is dat ze hun commerciële boodschap overgieten met een bedorven milieu-sausje. Windenergie zou zo goedkoop zijn, je zou er als participant veel geld mee kunnen verdienen, het zou zo goed zijn voor onze leefomstandigheden, over 10 jaar hebben wij, maar vooral natuurlijk onze kinderen, geen energiebronnen meer, groene stroom moet, etc. etc. Windenergie is helemaal niet zo goedkoop als deze bedrijven beweren dus geven zij een totaal verkeerde, of op z'n minst een erg gekleurde, voorstelling van zaken en daar maak ik bezwaar tegen. Het inspelen op onrustgevoelens en je product verkopen onder valse voorwendsels is misschien in principe zelfs wel strafbaar. Ik ga hier nu niet dieper in op mijn bezwaren tegen windenergie en mijn argumenten die duidelijk maken dat de opwekking van energie op deze wijze helemaal niet zo effectief en goedkoop is. Waar ik wel op wil wijzen is het gevaar van “verrommeling”, het lukraak plaatsen van parken of parkjes door heel Nederland.

Bedrijven zoals Raedthuys en Windenergie Development weten dat de subsidie kraan binnenkort wordt dichtgedraaid en dat dit soort kleinschalige parkjes ter discussie staan. Zij doen nu een uiterste poging om nog even zoveel mogelijk geld te verdienen onder de bestaande regelgeving. Niks milieu, niks groene stroom, gewoon keiharde euro’s daar gaat het hier om. Hoewel, laten we zeggen harde euro’s. We moeten ons niet laten verleiden en zwichten voor hun mooie praatjes over participatie en deelnemingen. Zij hebben echt maar een ding voor ogen en dat is hoe krijgen zij ons geld in hun zakken. Het “verdien-model” voor dit soort bedrijven staat onder druk. Subsidies worden afgebouwd en men gaat in Nederland gelukkig anders denken over windenergie en de locatiekeuze voor windmolenparken. In dit verband wil ik graag wijzen op een rapport van het ministerie van VROM. Volgens dit rapport moeten in Nederland in elf gebieden grootschalige windmolenparken komen. Hier zouden complete ‘windlandschappen’ kunnen ontstaan, zodat de rest van Nederland kan worden ontzien.
Zeer binnenkort wordt dit rapport besproken met vertegenwoordigers van provincies en gemeenten. Dit Nationaal Ruimtelijk Perspectief Wind op Land moet de impasse doorbreken die is ontstaan bij de bouw van windmolens op land.
De zogeheten concentratiegebieden zijn Noordwest-Friesland, Noord-Groningen, de Drentse Veenkoloniën, Flevoland, de Kop van Noord-Holland, de dijken langs het IJsselmeer en de Markermeer, het Noordzeekanaal, de Maasvlakte, Goeree-Overflakkee, Zeeland en West-Brabant. Het zou gaan om opstellingen van zo’n honderd molens met masten van minimaal 120 meter hoog.
Door de keuze voor concentraties kunnen andere delen van Nederland worden ontzien. Volgens het advies ‘verrommelt het landschap met solitaire molens, temeer daar die steeds groter worden’. Daarmee sluit het rapport aan bij een advies van de Rijksadviseur voor het Landschap.
De criteria voor de concentratiegebieden zijn tweeledig. Enerzijds moet het er hard en vaak genoeg waaien: op windmolenhoogte gemiddeld minimaal 7 meter per seconde (25 kilometer per uur, kracht 4). Daarnaast moet ‘de maat en schaal van het landschap overeenstemmen met maat en schaal van een nieuw type landschap met moderne hoge windmolens’. Dat betekent dat vooral open en grootschalige productielandschappen, havengebieden, open wateren, dijken en polders in aanmerking komen. Aan deze criteria voldoet het Twentse platteland in het geheel niet.

Ik sluit mij aan bij de oproep van de VVD Twenterand aan het college om eens een kopje koffie te gaan drinken in de buurtgemeenten. Ik stel voor dat ze dit rapport quasi nonchalant mee nemen en dat daar zogenaamd per ongeluk laten slingeren. College: neem koekje mee, koekjes van eigen deeg of lieve koekjes, als deze gebakken zijn.