Ik moet het eerlijk toegeven: Ik ben verslaafd!

Je hebt veel soorten van verslaving en ze zijn allemaal ergens wel slecht voor. Slecht voor je gezondheid, slecht voor je huwelijk, slecht voor je imago en zo kan ik nog wel even verder gaan. Het is voor mij ook niet zo makkelijk om er nu echt voor uit te komen en ik loop er best al een tijdje mee rond: “zal ik wel of beter maar van niet.” Maar ik heb al mijn moed bij elkaar geraapt en ik kom er nu gewoon voor uit:

Mijn naam is Chris Walraven en ik ben verslaafd aan sport!

Mensen die mij wel eens ontmoet hebben of een glimp(!) van mij hebben opgevangen of een foto van mij voorbij hebben zien komen fronsen nu onmiddellijk de wenkbrauwen. Huh sport? Ja ik ben verslaafd aan sport, maar alleen aan het kijken naar sport, dat is natuurlijk geen verrassing en kan niemand ontgaan. Of is "dat ligt er dik boven op" hier beter op z'n plaats? De laatste maanden heb ik het wel heel moeilijk gehad en ook mijn directe omgeving heeft zwaar geleden onder mijn verslaving. Maar hoe kan het ook anders met de wereldkampioenschappen voetbal en de Tour de France achter elkaar en nu weer gevolgd door de Europese kampioenschappen atletiek. Ik heb bijna alle voetbalwedstrijden gezien en kreeg echte ontwenningsverschijnselen op de rustdagen van de tour. Ook financieel hakt zo’n verslaving er in want ik heb er zelfs een nieuwe televisie voor gekocht en deze in mijn kantoortje geïnstalleerd. Je raakt dus ook nog eens in een sociaal isolement. Ja dan is het toch echt wel tijd om er eens wat aan te gaan doen. De eerste stap heb ik dus gezet door te erkennen dat ik verslaafd ben en dat ik hieraan iets moet gaan doen.

Het ligt natuurlijk voor de hand om in plaats van naar sport te gaan kijken zelf actief aan sport te gaan doen. Ik ben op dit moment dus op zoek welke sport het beste bij mij zou kunnen passen. Ik hoor altijd dat het te maken heeft met talent, lichaamsbouw en veel trainen om uit te blinken in welke sport dan ook. Dan zijn we snel klaar want ik heb geen uitgesproken talent voor welke sport dan ook en aan trainen heb ik een broertje dood. Maar gelukkig laat mijn lichaamsbouw veel trainen eigenlijk ook niet toe. Het kijken naar sport is mij, zo te zeggen, op het lijf geschreven. Dat is toch wel een handicap bij het zoeken naar een geschikte sport om actief te bedrijven. Handicap??? Over handicap gesproken, in de vorige eeuw hebben ze mij ooit eens een handicap gegeven en ergens moet ik daar nog wel papieren van hebben. Ik schijn een gediplomeerd golfer met handicap 31 te zijn dus wat let mij om deze sport weer eens op te pakken.

Maar ik wil niet meer geballoteerd worden, niet meer praten over holes in one, dure golfreizen en uitrustingen, over grote auto’s en over zogenaamde belangrijke zaken en posities. Ik wil gewoon een potje golfen, een (klein) beetje bewegen, gezellig met elkaar "gewoon doen" en een glaasje bier drinken. Ik heb een rondje gelopen over de 18 holes par 3 golfbaan van Erve Braakman in Hoge Hexel en ik denk er hard over om mijn verslaving aan te pakken door daar een aantal keren te gaan sporten en heel misschien zelfs wel lid te worden. Een prima accommodatie en heel geschikt voor een sporter van mijn kaliber en handicap. Maar ik moet er wel wat uurtjes sportkijken voor opgeven dus ik denk er nog even over na. Misschien zit actief sporten toch wel niet in mijn genen, die schijnen er ook iets mee te maken te hebben.