Het begrip zondagsrust kan voor de één iets heel anders inhouden dan voor een ander. We leven gelukkig in een vrij en democratisch land en om alles zo’n beetje in goeie banen te leiden hebben we met elkaar wat afspraken gemaakt. Een van die afspraken is dat de zondag, normaal gesproken, een dag is waarop we zelf mogen bepalen hoe we deze willen invullen. Velen van ons zijn vrij van onze dagelijkse werkzaamheden, maar als we zouden willen werken, dan mag dit ook best. Als we willen uitslapen dan is dit geen enkel probleem, als de thuissituatie dit tenminste toelaat en er geen andere verplichtingen zijn. Als we willen winkelen, zal niemand ons tegen houden en gelukkig komen er ook steeds meer mogelijkheden om dit te gaan doen. Als we buiten de deur een hapje willen gaan eten, dan zijn er restaurants genoeg die ook op de zondagen of juist op de zondagen geopend zijn. Als we willen sporten op de zondag, dan kan dit. Als we naar een pretpark willen of een museum willen bezoeken, dan is dit ook op de zondag mogelijk. Als we naar de kerk willen op zondag, dan kan dit natuurlijk ook. Als we op zondag een gazonmaaierrace willen bezoeken dan zou dit natuurlijk ook mogelijk moeten zijn. Kortom de zondagsrust kan door vrijwel iedereen op zijn of haar eigen manier worden ingevuld. Het is een dag waarop je in principe zelf kunt bepalen hoe je deze wilt doorbrengen, hoe je wilt ontspannen of wilt uitrusten. Dat mag voor mij best voor de één 2x daags naar de kerk gaan betekenen en voor de ander een potje voetballen of winkelen zijn. Wat mij betreft geen enkel probleem, zoveel mensen zoveel wensen.
Niemand zou een ander echter moeten opdringen of belemmeren in de wijze waarop hij of zij deze zondagrust wenst in te vullen. Natuurlijk is het daarbij noodzakelijk dat we met elkaar rekening houden en zaken met elkaar afstemmen op het gebied van hinder en geluidsoverlast. Maar we moeten wel bereid zijn om wat flexibel te zijn en elkaar ook iets gunnen. Geven en nemen daar draait het om. Ik ben zelf geen kerkganger, maar iedere zondagmorgen word ik wel bruut gewekt door de kerkklokken die mij oproepen om naar de kerk te gaan. Dat heeft dus voor mij totaal geen zin maar dat accepteer ik zonder problemen want anderen stellen dit kennelijk wel op prijs. Maar helaas in Twenterand zijn we niet allemaal zo flexibel volgens mij. Ik ben bijvoorbeeld een liefhebber van gazonmaaierraces en het NK zou dit jaar in Westerhaar op zondag 22 augustus worden gehouden. Maar wat een teleurstelling, de gemeente heeft geen toestemming gegeven, de grasbaan zou te dicht bij de kerk liggen en er zou te veel geluidsoverlast plaatsvinden en dit alles zou dan in strijd zijn met de zondagsrust. Van dat laatste begrijp ik dus helemaal niets want toevallig is dit voor mij, als gazonmaaierracestoeschouwer (scrabblelaars!) nu juist mijn persoonlijke invulling van de zondagsrust. Natuurlijk maken deze grasmaaiers wel wat geluid maar het is toch ook niet zo dat er iedere zondag zo’n race wordt georganiseerd? Ik word wel iedere zondag, en dat zijn er ongeveer 52 in een jaar, uit mijn bed gebeierd door de kerkklokken hoor!
We overdrijven in Twenterand wel heel erg en langzamerhand dreigen we een soort van enclave te worden. Op zondagen zijn er in Twenterand bijna geen restaurants open, in onze toeristische kern bij uitstek, Den Ham, is op zondag geen toerist te bekennen want de winkels zijn in heel Twenterand op zondag gesloten. Sepeltura speelde te hard, maar wat moet je anders verwachten van een hardrockband. maar u heeft gelijk dit was niet op een zondag. Nu kunnen de Nederlandse kampioenschappen grasmaaierracen dus niet doorgaan vanwege de zondagsrust. Ik kan nog wel meer voorbeelden noemen maar ik denk dat mijn punt wel duidelijk is. Ik pleit voor meer tolerantie en respect binnen onze gemeente en hoop echt dat we nu eens wat meer rekening met elkaar gaan houden, zodat iedereen de gelegenheid krijgt om met name zijn eigen zondagsrust in te vullen. Laten we elkaar de ruimte geven met als motto: leven en laten leven. We leven maar één keer dus laten we er met z'n allen wat van maken.
woensdag 18 augustus 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het idee dat ieder individu zijn eigen gang zou moeten kunnen gaan spreekt mij aan. Er zijn natuurlijk uitzonderingen en de gulden regel blijft overeind en dat is dat ieders vrijheid om met de armen rond te zwaaien natuurlijk ophoudt daar waar men de neus van de buurman raakt.
BeantwoordenVerwijderenDen Ham, woonplaats van zowel de schrijver van de blog als ondergetekende, is de laatste twintig jaar aardig wat rekkelijker geworden. was men voorheen nog wel wat al te ijverig in het rusten op zondag - er kon niet gepind worden, terwijl er toch echt geen dame aan de andere kant zat om verplicht op zondag geld om te tellen - het kon allemaal nog niet, ook al was het overheersende gevoel er vooral een van 'bang-zijn-aanstoot-te-geven' was.
Die verkrampte tijden zijn voorbij. En de Hammenaar kan rustig doen wat hij of zij wil op zondag. Als het maar geen lawaai maakt. En dat doet me wel deugd want het zal me een zorg zijn wanneer de buurman zijn raamkozijn in de verf zet op zondag of onkruid schoffelt, maar die stilte is me wel heilig!
Ik ben het ermee eens, alleen interpeteer ik het weer op een net iets andere manier:
BeantwoordenVerwijderenGazonmaaierracen is voor mij zondagsrust als rijder omdat ik even de wekelijkse stres kwijt kan, als rijder ben je op een wedstrijddag gewoon geheel bezig met de wedstrijd, en kun je alles om je heen even loslaten.
Als je in de winterperiode zondags weer thuis bent, en na een avondje uit op zondag weer vroeg uit je bed gerammelt word door de kerk die bij ons ook goed te horen is, dan is dat voor mij niet echt rustgevend.
Nou is het vanuit de basis niet echt verwonderlijk dat een gemeente geen vergunning afgeeft voor een terrein achter de kerk op een zondag. De organisatie van Westerhaar had zich achteraf denk ik ook even achter de oren moeten krabben bij de keus van het terrein.
Groet,
Roy