Weglopen is wel heel erg makkelijk!

Dat het verstandshuwelijk tussen GBT en CDA is ontbonden, is niet echt verrassend te noemen. De grote winnaar van de verkiezingen van maart 2010 is niet in staat gebleken een juiste invulling te geven aan de verantwoordelijkheden die het predicaat grootste partij met zich mee brengt. Er werd te weinig ruimte gegeven aan andere partijen en van "verdeel en heers" had men bij GBT kennelijk nog nooit gehoord. Opvallend voor een partij met een fractievoorzitter die er prat op gaat bijna 40 jaar politieke ervaring te hebben. Hoogmoed komt voor de val is hier heel duidelijk van toepassing. Natuurlijk is GBT heel snel gegroeid en had men moeite om kwalitatief een goede invulling te geven aan twee wethoudersposities en zeven raadszetels. Dat neem ik deze partij niet eens kwalijk, als je te snel groeit, of dit nu een partij is of een bedrijf, krijg je onherroepelijk met groeistuipen te maken. Wat ik ze wel kwalijk neem, is het feit dat ze zich niet wat kwetsbaarder hebben opgesteld, maar gekozen hebben voor een vorm van dictatuur. De wil van GBT was wet en voor enige nuancering was helaas onvoldoende ruimte. Ook binnen de politiek heb je elkaar nodig en moet je investeren in de ander door ze ook enige politieke ruimte te gunnen. Helaas was hier bij de grootste partij van Twenterand geen of in ieder geval onvoldoende ruimte voor. Dat GBT er vervolgens niet in slaagde om een nieuwe coalitie te vormen was dus voor mij ook niet echt verrassend, want het één is het gevolg van het ander. Dat had de politiek ervaren en sluwe vos, Albert Engels, toch zeker wel moeten weten.

Over politieke ervaring gesproken, eerst vraagt wethouder André Idzinga de raad de ruimte om zich te verdedigen tegen de ingediende motie van wantrouwen en ziet hier veertien dagen later toch maar vanaf. Hij geeft nog wel aan zich niet te kunnen vinden in de onderbouwing van deze motie, maar ziet dus af van een debat met de raad hierover en loopt weg. Als ik het ergens niet mee eens ben, zou ik dit duidelijk naar voren brengen en de confrontatie aangaan, zeker als het om mij persoonlijk gaat. Wethouder Koster geeft er vervolgens plotseling de brui aan en laat, van de ene dag op de andere, Twenterand in de steek. Overigens schijnt hij op zijn laatste dag nog enige opmerkelijke beslissingen te hebben genomen, maar dat horen we nog wel. Dit is dus ook gewoon weglopen voor je verantwoordelijkheid. De kaarten waren politiek nog niet geschud en als er mutaties aan zouden komen in een college, kun je natuurlijk ook gewoon je taken overdragen aan je opvolger en vervolgens je ontslag indienen. Op de uitnodiging van de informateurs om mee te praten over een zakelijke coalitie ging GBT vervolgens niet in. Naar mijn mening is dit ook weglopen voor je politieke verantwoordelijkheid en je doet daarmee ruim 4000 kiezers te kort. Hun stem gaat de komende kleine twee jaar volledig verloren. Was dit dan de bedoeling? Ik kan me dit niet goed voorstellen en ik ben er ook niet van overtuigd dat deze strategie binnen GBT volledig wordt ondersteund maar dat is slechts mijn persoonlijke veronderstelling.

Wat wel duidelijk is, dat er binnen de partij van de Arbeid een machtsstrijd is ontstaan tussen de inmiddels voormalige fractievoorzitter Hans Zebel en informateur, formateur en toekomstig wethouder Hidde Visser. Het bestuur en de leden zijn kennelijk terug gekomen op hun beslissing om Hans Zebel aan te stellen als politiekleider en eerste wethouderskandidaat van de PvdA. Op z'n minst een vreemde ontwikkeling, zeker als één van de direct betrokkenen met vakantie is, maar ook hierover heb ik slechts een mening en ga ik er gelukkig niet over. Hier lijken de bestuurlijke- en de politieke verantwoording te botsen en spelen ego's kennelijk een grote rol. Ik constateer wel, dat als Hans Zebel voor politiek Twenterand verloren zou gaan, één van de betere debaters uit de raad verdwijnt en zoveel hebben we er niet. Jammer dat hier, althans naar mijn mening, persoonlijke belangen belangrijker gevonden worden dan politiek inhoudelijke.

Morgen wordt de zakelijke coalitie tot aan maart 2014 definitief vorm gegeven. De VVD Twenterand heeft zich hiervoor vanaf het begin van de coalitiecrisis luid en duidelijk hard voor gemaakt en ik ben blij dat dit resultaat heeft gehad. Natuurlijk blijven onze liberale standpunten en ons verkiezingsprogramma van kracht en we zullen deze standpunten, indien noodzakelijk, binnen de raad ook regelmatig aan de orde blijven stellen. We zijn dus zeker niet monddood gemaakt door de ondertekening van dit akkoord en dit geldt voor alle zes betrokken partijen. Eigenlijk is dit de ultieme uitvoering van het begrip democratie. Je brengt je standpunten in de raad en vervolgens bepaalt de meerderheid hoe er over gedacht wordt. In dit zakelijk bestuursakkoord, is de voortgang van enkele belangrijke zaken geregeld en staan de belangen van de inwoners van Twenterand voor op. De VVD Twenterand heeft samen met zes andere politieke partijen de politieke verantwoording genomen en is niet weggelopen. Weglopen is wel heel makkelijk en is niet mijn stijl. De VVD steekt liever haar nek uit in het belang van Twenterand. Gelukkig staan we hierin niet alleen. Dit is een historische beslissing en ik zal er namens mijn partij alles aan doen om deze zakelijke coalitie te laten slagen. Vanaf begin 2014 gaan we weer graag de confrontatie aan met de andere partijen en de kiezers om onze liberale standpunten over het voetlicht te brengen. Nu gaan we er voor zorgen dat onze gezamenlijke doelstellingen behaald worden. Zo kan het dus ook binnen politiek Twenterand en dat voelt goed.