Wat je zegt moet je doen.

De raad van commissarissen en de directeur/bestuurder van de Stichting De Klaampe hebben aangegeven op te stappen als hun voorstel niet wordt overgenomen, maar wie garandeert mij dat ze dit ook echt zullen doen? Het dreigen met opstappen stond breeduit in de media en is zelfs in een onderhoud met de portefeuillehouder op 30 oktober expliciet zo aan hem medegedeeld. In het raadsdebat van 6 december 2012 werden deze uitspraken echter plotseling een stuk genuanceerd.

Ik wil eigenlijk geen enkel risico lopen bij de exploitatie van De Klaampe en heb voorgesteld geen zaken meer te doen met deze stichting in de huidige vorm en samenstelling. Ik heb er heel weinig vertrouwen in dat deze stichting, de zo noodzakelijke cultuuromslag kan maken. Dit geldt voor de goede orde niet voor alle bij deze stichting betrokken personen, er zijn uitzonderingen. Dit zijn harde woorden, maar een huurschuld van 160.000,= euro en een negatief eigenvermogen van bijna 100.000,= euro zijn hiervoor de keiharde maar trieste bewijzen. Geen enkel bedrijf had onder deze omstandigheden nog bestaansrecht gehad, de deurwaarder had al lang beslag laten leggen. De stichting is gewoon failliet, mooier kunnen we het niet maken. De directeur/bestuurder zal ongetwijfeld capaciteiten hebben, maar hij is niet in de wieg gelegd als ondernemer, daar kan toch inmiddels geen verschil van mening meer over bestaan? Het heeft geen zin om hier allerlei voorbeelden te noemen, ik vat het liever samen met "een chronisch gebrek aan creativiteit en te weinig flexibel." Of je hem dit kwalijk kunt nemen? Nee dat denk ik eigenlijk niet, niet iedereen is namelijk ondernemer. Gelukkig maar, stel je dat eens voor. Hij is hier echter zeker niet de juiste man op de juiste plaats. Een verlaging van zijn salaris met 35% verandert aan deze situatie ook helemaal niets. Hij moet als bestuurder consequenties trekken uit de financieel desastreuze situatie, dat staat voor mij vast.

Überhaupt levert een vermindering van salarissen op deze schaal geen structurele oplossingen, dit valt in de categorie paniekreacties. Of je dit van je personeel zelfs kunt vragen waag ik ook te betwijfelen. Je zadelt ze op met een groot en feitelijk onmenselijk, dilemma. Je plaatst ze namelijk met de rug tegen de muur, als ze nee zeggen zijn ze niet alleen hun eigen baan kwijt maar maak je ze ook nog eens verantwoordelijk voor het verlies van de banen van collega's. 25% salaris inleveren is een heel lastige opgave met normaal gesproken grote gevolgen maar op deze wijze dwing je mensen dit toch te accepteren. Als het inleveren van 25% salaris overigens geen of weinig problemen oplevert, dan is er de afgelopen jaren waarschijnlijk 25% te veel aan salarissen uitbetaald en dienen we ons af te vragen waarom deze maatregel niet al veel eerder is genomen door dit bestuur. De verliezen waren er toch ook al jaren? Ik zou de directeur/bestuurder in deze functie nog niet voor niets willen hebben, maar als bijvoorbeeld controller op een andere plek, zou hij mogelijk best geschikt kunnen zijn. Maar deze conclusie komt geheel voor mijn eigen rekening. Een ondernemer aan het roer in De Klaampe, daar ligt naar mijn vaste overtuiging de sleutel tot succes.

De gemeente heeft hier echter ook boter op het hoofd en dit prestige project is doorgedrukt zonder de noodzakelijke zorgvuldige onderbouwing. Het Kulturhus moest en zou er komen en nu zitten we met de gebakken peren. Ook mijn partij heeft hierbij een rol gespeeld, daar loop ik niet voor weg. De gemeente heeft hierin dus een grote verantwoordelijkheid en we kunnen niet alleen maar naar de stichting of de directeur bestuurder wijzen. Opvallend voor mij was wel, dat een aantal insprekers tijdens de raadsdebatten geen enkele vorm van zelfreflectie toonden en uitsluitend met de vinger naar de gemeente wezen. Dat is wat al te makkelijk natuurlijk en ook aantoonbaar onjuist. Dat werd in ieder geval duidelijk tijdens de debatten, waarin een aantal voorbeelden van mismanagement naar voren werden gebracht, door zowel partijen als college. Dat de huurschuld zo hoog kon oplopen is mede te wijten aan één van de wethouders in de vorige coalitie, aldus portefeuillehouder Hidde Visser. Hij heeft niet vroeg en niet hard genoeg aan de bel getrokken toen de betalingen uitbleven. De gemeente heeft, naar mijn mening, dus zeker een zorgplicht naar het zittende personeel. Onderzocht moet worden of er een separaat sociaalplan kan worden opgesteld voor het zittende personeel met daarin een financiële tegemoetkoming en een begeleiding naar ander werk. Als de stichting failliet gaat is hiervoor geen ruimte en dat moeten we zien te voorkomen. Mijn persoonlijke mening is dat we hier geen rekening hoeven te houden met de directeur/bestuurder, deze wordt door de gemeente via een andere (wachtgeld)regeling al voldoende gecompenseerd. Bovenop deze riante wachtgeldregeling nog eens extra gemeenschapsgeld uitgeven om hem te compenseren voor deze bijbaan lijkt mij echt te veel van het goede. Maar of dit juridisch ook kan?

De medische afdeling is op dit moment de kurk waarop De Klaampe drijft en ik kan mij wel vinden in het verhaal van de heer Nilissen. Hoewel ik ook van mening ben dat we er geen ziekenhuis van moeten maken. Hij is dagelijks bezig met gezondmaken en voor mij vormt hij de uitzondering in het bestuur van de huidige stichting. Ik hoop van harte dat hij verder een rol zal blijven spelen in de gezondmaking van het Kulturhus. Welke (nieuwe) exploitatievorm het Kulturhus ook zal krijgen, de medische poot zal hier een belangrijke rol in moeten blijven spelen. De Kulturhus gedachte dient overeind te blijven maar dan moet er wel een uitnodigende werking van uit gaan en de bevolking moet ook voor de grote evenementen gebruik gaan maken van dit centrum. Op dit moment gebeurt dit onvoldoende.

Ik heb over een andere opzet van het Kulturhus zeker wel ideeën, maar iedere geïnteresseerde ondernemer ziet waar de knelpunten liggen en hoe we het Kultuurhus weer gezond kunnen maken. Daar hadden we ICS niet voor nodig, maar dat heb ik altijd al gezegd. Volgens een collega-raadslid was ik in dit debat kil en die mening mag hij hebben en ook verkondigen. Ik probeer in debatten altijd helder en duidelijk te zijn, aan pappen en nathouden, zeker met gemeenschapsgeld, heb ik een hekel. Ik zit, volgens mij, ook in de raad om zo goed mogelijk met uw geld om te gaan en daarbij is het soms nodig om man en paard te noemen. De kwalificatie kil is hierbij voor rekening van mijn collega, ik herken mij hierin niet.

Door de provincie wordt het project "Kulturhus akademie" gefinancierd en in een toelichting staat het volgende:

Om ook in de toekomst bestaansrecht te hebben, is het van belang dat kulturhusen en mfa's doorontwikkelen. Dat betekent dat ze knopen moeten doorhakken en nieuwe wegen moeten inslaan, waarbij ze nog meer dan in het verleden moeten zoeken naar nieuwe kansen en verbindingen. Dit vergt lef, ondernemerschap en doorzettingsvermogen van bestuurders en vrijwilligers.

Ik heb dus onvoldoende vertrouwen dat dit stichtingsbestuur, althans in de huidige samenstelling, deze doelstellingen kan behalen. Het verleden heeft dit naar mijn mening ook voldoende duidelijk gemaakt en de financiële situatie is ronduit desastreus. Het is de hoogste tijd om een nieuwe weg in te slaan en geen halve maatregelen te nemen. Ik zie kansen om van dit centrum iets moois te maken maar dan moeten we wel een nieuwe start maken. Als ondernemer moet je naar je klanten toe altijd nakomen wat je belooft. De directeur/bestuurder en de meerderheid van de Raad van Commissarissen hebben aangegeven op te stappen, als de raad hun voorstellen niet overneemt. Mijn advies in deze is: Gewoon doen wat je zegt.