Totdat het tegendeel bewezen is

Het ene grote onderwerp is nog niet voorbij of het andere kondigt zich al weer aan. Het zijn politiek belangrijke tijden en er moeten beslissingen genomen worden die zich uitstrekken over de komende 30 à 40 jaar. Geen geringe opgaven en dit vereist visie, durf maar vooral daadkracht. Over de zwembaden hebben we de kaders inmiddels vastgesteld en wethouder Hidde Visser mag de voorstellen nu verder uitwerken. De gemeenteraad heeft in dit politiek lastige onderwerp zijn verantwoordelijkheid genomen, zelf initiatieven ontplooit en zaken in gang gezet. Hoe je ook over de uitkomst denkt, op zich was dit een goede zaak.

Nu is het activiteitencentrum Vroomshoop aan de beurt, een dossier dat zich ook al meer dan 12 jaar voortsleept. De verantwoordelijk wethouder Jan Binnenmars heeft de raad maar liefst zeven scenario’s voorgelegd, met de vraag geef maar aan wat jullie willen. Natuurlijk klopt het dat de gemeenteraad altijd het laatste woord heeft, maar meestal neemt een college het initiatief en komt met een voorstel. Maar ook hier wordt afgeweken van wat normaal gebruikelijk is. Zegt dit nu iets over de raad of over het college?

Hoe dan ook, in maart 2013 moet de beslissing vallen, zodat dit centrum in september 2014 in gebruik genomen kan worden. Een en ander natuurlijk afhankelijk van mogelijke bezwaarschriften. Het is niet helemaal ondenkbeeldig dat mensen dit overweeghen. Ik ga in mijn blog niet vooruitlopen op de opstelling van de VVD over dit onderwerp, maar we hebben zeker nog wel een aantal vragen. Ik hoop echter van harte dat we ook dit dossier snel kunnen afsluiten.

Volgens antwoorden van de portefeuillehouder blijkt, dat er door een voormalig wethouder onbevoegd besluiten genomen zijn of zoals is geschreven, deze besluiten niet gemandateerd waren. Op zich is dit een heel kwalijke zaak en dat deze besluiten dan vervolgens door een nieuw college worden teruggedraaid is alleszins te begrijpen. Tot zover speelde dit zich af binnen de bevoegdheden van het college en werd hier geen, of vrijwel geen, ruchtbaarheid aan gegeven. Doordat de betrokken instantie tegen dit terugdraaien echter bezwaar maakte, kwam deze onverkwikkelijke zaak alsnog in de openbaarheid.
Een debat over belangenverstrengeling of de schijn van belangenverstrengeling ligt politiek altijd heel gevoelig. Er moeten echt keiharde bewijzen op tafel liggen om de integriteit van iemand ter discussie te kunnen stellen of aan zijn of haar integer handelen te twijfelen. Vermoedens tellen hierbij niet, hoeveel mensen deze vermoedens mogelijk ook delen. Ik heb over sommige zaken zeker ook zo mijn vermoedens, maar dat geeft mij nog niet automatisch het recht hiermee naar buiten te komen. De grenzen liggen in dit soort kwesties ook niet precies vast. Binnen de raadsvergaderingen ligt hier een duidelijke taak voor een voorzitter van de raad, deze moet hier zeer scherp op toe zien en direct in grijpen als grenzen overschreden worden. Hier zou, naar mijn mening, best meer en beter aandacht aan kunnen worden gegeven. Helaas zijn dit allemaal affaire’s die de (lokale) politiek geen goed doen. Ik sta hier echter vrij nuchter tegenover. De onbevoegde besluiten zijn teruggedraaid en de betrokken wethouder is hierop niet meer aanspreekbaar. Ik ga er persoonlijk van uit dat iedereen binnen de raad en het college integer handelt totdat het tegendeel is bewezen. Als er bewijzen zijn, dan moeten deze in het openbaar naar voren worden gebracht en indien deze gerechtigd zijn, dient dit vanzelfsprekend consequenties te hebben. Zolang deze bewijzen er echter niet, of onvoldoende, zijn kunnen we ons beter bezig houden met belangrijker zaken. Die zijn er echt meer dan voldoende.

De werkgroepen of actiecomités komen als paddenstoelen uit de grond de laatste tijd.Ook de werkgroep Welzijn heeft weer van zich laten horen. Gisteren kreeg ik een mail over het feit dat Tubantia en De Koerier deze werkgroep niet serieus zouden nemen. Daar kan ik als raadslid niet heel veel mee, want daar ga ik niet over. Deze werkgroep strijdt al heel lang tegen de handel en wandel van SWT en daar ga ik wel over, want deze instantie was jarenlang onze grootste subsidienemer. Ook hier geldt echter dat je wel met keiharde bewijzen moet komen en ik kan mij hier niet aan de indruk onttrekken dat persoonlijke verhoudingen een te grote rol hebben gespeeld om zaken objectief te kunnen beoordelen en structurele oplossingen onmogelijk hebben gemaakt. Ik ga er echter van uit dat de nieuwe organisatie, de nieuwe directeur en de nieuwe manier van aanbesteden voor de toekomst een transparanter beeld zullen opleveren. De vinger aan de pols houden op welke wijze we ons geld uitgeven is tenslotte heel belangrijk. Ik neem aan dat dit ook de doelstelling is van de werkgroep Welzijn.

De monstercoalitie, voor mij blijft dit een geuzennaam, is goed op weg de afspraken neergelegd in het coalitieakkoord waar te maken. Ik ben daar best trots op en ben nog steeds van mening dat deze coalitie, na het uiteenvallen van de voorgaande coalitie, de beste optie was. Na de vakantie gaan de partijen zich bezig houden met de verkiezingen van maart 2014 en komt de nadruk meer te liggen op de onderlinge verschillen. Dat is ook een goede zaak en geeft de inwoners van Twenterand weer duidelijk wat te kiezen. In ieder geval zijn er een paar hoofdpijndossiers afgesloten en worden deze geen inzet van de verkiezingen meer. Daar ben ik heel tevreden over. De VVD kiest op 13 maart 2013 de lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 en gaat zich daarna voorbereiden op een hopelijk succesvolle verkiezingscampagne. Het ligt niet voor de hand dat er wederom een coalitie zal ontstaan van zes of zeven partijen, drie is voor de VVD voldoende. We hopen hier echter wel deel van uit te kunnen maken, want je bereikt nu eenmaal meer in een coalitie dan in de oppositie.