De laatste dagen van het jaar is het vrij gebruikelijk om even
terug te kijken op het jaar dat bijna achter ons ligt. Nu ben ik van nature vrij
eigenwijs, maar bij mij speelden deze gedachten ook door mijn hoofd. Wat is
2013 nu precies voor een jaar geweest en wat heeft het mij persoonlijk
gebracht?
2013 is voor mij een heel bijzonder jaar geweest, waar mijn
fietstocht naar St. Petersburg zonder twijfel een grote rol in heeft gespeeld.
Een lichamelijk heel zware tocht, die echter een onvergetelijke indruk heeft
achtergelaten en een belevenis is geworden die ik nooit meer
zal vergeten. Mooi om achteraf te kunnen constateren dat je, zowel de tocht
hebt kunnen volbrengen als een heel mooi bedrag voor het goede doel bij elkaar hebt
getrapt. Natuurlijk heeft mijn fietsmaatje Jan Veerenhuis hier een
belangrijke rol in gespeeld. Ook de bijzondere band die is ontstaan tussen onze
twee begeleiders en de fietsers gedurende deze tocht is een unieke gebeurtenis
geweest. Vier, toch wildvreemde mannen, met zulke verschillende karakters,
werden een hecht team en dat proces was ook heel bijzonder om mee te maken. Dat
de aankomst, samen met de Koninklijke Vriezenveense Harmonie, op de Nevsky Prospect,
een hoogtepunt voor mij in 2013 was, is zeker waar.
Voor het dieptepunt van 2013 nomineer ik echter ook mijn fietstocht en dan met name de twee etappes van 130 km door de stromende regen in Estland. Wat
heb ik mij toen ellendig gevoeld. Toen heb ik mij echt meerdere malen afgevraagd waar ik toch in vredesnaam aan was begonnen.
Politiek was 2013 ook een bijzonder jaar en het was goed om
te zien dat de monstercoalitie vrijwel alle zaken uit het in juni 2012 gesloten
coalitieakkoord heeft kunnen uitvoeren en dat dus de beloften zijn waargemaakt.
Dat kom je in de politiek helaas niet zo heel vaak tegen. De VVD Twenterand heeft in
de coalitie een rol kunnen spelen en de samenwerking met de andere coalitiepartijen
is zonder meer heel goed en constructief geweest. Dus politiek gezien een goed
jaar, hoewel de crisis het er allemaal natuurlijk niet makkelijker op maakt. Het
heeft mij echter wel gesterkt in mijn overtuiging, ook na de
gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014, te proberen weer onderdeel uit te maken
van een coalitie, daarin kun je politiek toch het meeste bereiken. Ook in 2013
heeft de VVD Twenterand
zich politiek niet onbetuigd gelaten, regelmatig van zich laten horen en resultaten
geboekt. Ik hoop dat de kiezers dat zullen honoreren.
Privé was natuurlijk het hoogtepunt de geboorte van mijn eerste kleinkind Tristan, zo’n week voordat ik richting St. Petersburg vertrok. Mijn dochter
heeft dat allemaal goed gepland maar dit soort zaken kun je wel aan een
Walraven overlaten. Maar het was in de
privé sfeer in 2013 niet allemaal rozengeur en maneschijn helaas. Dat is echter
ook de realiteit en dat overkomt ons allemaal in meer of mindere mate.
Kortom het jaar 2013 had vele hoogtepunten maar ook wat
mindere zaken, dat is het leven en daar zullen we mee moeten omgaan en het leven gaat door. Ik ben van
nature een optimist en probeer ook van de mindere zaken toch de positieve
kanten op te zoeken. Mijn motto is ook niet voor niets: "Het leven is te kort om slechte wijn te drinken." Je helpt elkaar ook niet echt door te lang stil te blijven staan bij negatieve zaken. De laatste drie maanden heb ik iedere dag een
zogenaamde “positivo” via de social media de wereld in gestuurd. Niet dat ik
mijn ogen sluit voor de negatieve zaken, maar ik wilde bewust de aandacht wat
meer vestigen op de positieve zaken. Een positieve kijk op het leven helpt echt. In het begin had ik wat moeite om er
iedere dag één te vinden maar de laatste tijd gaat dit echter steeds
makkelijker. We gaan echt de goede kant op met elkaar, al zijn de resultaten
(nog) niet bij iedereen te merken, dat is helaas ook de realiteit. Laten we
elkaar echter niet de put in praten maar de positieve zaken koesteren.
Aangezien ik een positivo ben zal ik mijn dieptepunt van
2013 hier niet nader benoemen, dat houd ik liever voor mijzelf en daar heeft u als lezer verder ook niet veel aan. Mijn hoogtepunt over 2013 wil ik echter wel graag met u delen en gaat tussen de aankomst in St.
Petersburg en de geboorte van mijn kleinzoon Tristan.
Maar eigenlijk is dat niet zo moeilijk kiezen. Het
hoogtepunt van 2013 is dus voor mij de geboorte van mijn kleinzoon. Een nieuw
leven, daar kan toch niets tegen op? Tijdens het kerstdiner met ons gezin is er dus dit jaar iemand extra aanwezig, hoewel we nog niet voor hem hoeven in te dekken.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten