Ik ben knap chagrijnig.

Ik ben raadslid omdat ik dit heel leuk werk vind en omdat ik denk soms ook een verschil te kunnen maken en wat te kunnen betekenen voor één of meerdere inwoners. Natuurlijk speelt ook mee dat mijn partij vertrouwen heeft in mij. Maar voor alle duidelijkheid, het plezier in wat ik doe speelt de belangrijkste rol.

De controlefunctie van een raadslid ligt mij ook wel en daarbij is voor mij belangrijk dat ik het dagelijks bestuur van onze gemeente volledig vertrouw en er op aan kan, dat alles wat dit bestuur de raad of de individuele raadsleden zeggen of aangeven de waarheid is.

Helaas constateer ik dat het plezier in mijn werk als raadslid op dit moment een heel stuk minder aanwezig is. Ik heb het gewoon heel slecht naar mijn zin. Er zijn op dit moment namelijk te veel zaken die spelen waarbij ik tot de conclusie moet komen dat het vertrouwen in ons college ernstig beschadigd is. Helaas heeft dit geen betrekking op één zaak,  maar de laatste maanden komen er steeds meer zaken boven water waarbij ik ernstig twijfel aan onze lokale democratie en mijn rol als raadslid daarin. Dit is ook geen uitzondering, het lijkt er op dat dit de laatste maanden steeds vaker voorkomt.

Ik heb het gevoel dat de gemeenteraad door het college lang niet altijd echt serieus genomen wordt want er komen steeds meer lijken uit de kast. Hoewel het bestuur ten alle tijden politiek verantwoordelijk is, liggen de oorzaken helaas aantoonbaar ook regelmatig dieper binnen onze gemeentelijke organisatie en dat alles  stemt mij dus verre van vrolijk.

Ik ben op dit moment echt flink chagrijnig en dat gevoel past mij totaal niet.  

Er moet dus binnen korte termijn wat gebeuren want ik wil het plezier in mijn werk als raadslid wel weer terug krijgen. Ook hier is weglopen echter voor mij geen optie. Het is dan wel geen voorjaar maar een grote schoonmaak lijkt mij op dit moment geen slecht idee. De nieuwe gemeentesecretaris kan hierin zeker een rol spelen en de gemeenteraad kan en moet zijn verantwoordelijkheid nemen richting het college. Geen partijpolitieke beslissingen maar beslissingen op basis van de feiten. De feiten liegen helaas niet en ook vandaag werd ik weer geconfronteerd met een nieuw feit waar ik helaas op dit moment (nog) niet mee naar buiten kan  komen, maar zeker invloed heeft op hoe ik mij op dit moment voel.

Het gevaar is volop aanwezig dat we als politiek Twenterand, onze geloofwaardigheid volledig verliezen als dit nog langer zo doorgaat en daar wens ik mij niet bij neer te leggen. Ik ben strijdbaar genoeg, maar zonder voldoende medestrijders kom ik niet ver, dat is ook de politieke realiteit waar ik mee te maken heb.

Gelukkig zijn er zeker ook zaken die goed gaan dus het bewijs is ook aanwezig dat het wel degelijk kan. Daar houd ik mij dan maar aan vast maar kunnen het plezier (nog) niet terug brengen. Maar het schrijven van een column of blog lucht zeker op. Ik voel me namelijk al wel weer een stuk(je) beter.