Het kon eigenlijk niet uitblijven, Johan Oordt heeft de eer
aan zichzelf gehouden en is afgetreden. Dit zijn geen leuke momenten hoewel sommige mensen denken dat ik dan toch mijn zin heb gekregen. Ik ben niet blij dat dit moest gebeuren, maar het kon niet
anders. Er kwamen na 1 juli 2014, de datum waarop de eerste motie van
wantrouwen tegen Johan werd ingediend, te
veel zaken aan de oppervlakte waar hij op een wijze bij betrokken was, die
vragen opriep. In met name de Cogas/Caiway affaire heeft hij aantoonbaar steken
laten vallen en ook bij de planwijzigingen bij Bakkerij Holland zijn er zaken
voorgevallen die op z’n minst een nadere toelichting vereisten.
De zaak die uiteindelijk door hem als oorzaak van zijn aftreden
naar voren wordt geschoven speelde op de achtergrond natuurlijk ook een
belangrijke rol, maar in de openbaarheid op dit moment nog wat minder. Persoonlijk
ben ik van veel details in dit dossier op de hoogte maar op enig moment hebben
we met elkaar afgesproken dit dossier te laten rusten omdat er een rechtszaak
liep. De burgemeester stuurde zelfs een brief waarin hij alle partijen opriep
over deze zaak niet in de openbaarheid te communiceren. Ook stuurde de notaris een brief met het verzoek geen welles nietes spelletje te gaan spelen via de
media en het verzoek hem in dit stadium niet onnodig te beschadigen.
Dat de betrokken ambtenaar in de dossiers op ruimtelijke
ordening een cruciale rol heeft gespeeld en nog steeds speelde, was mij bekend
en nog kortgeleden heeft hij mij in een mail onjuiste informatie
toegespeeld. Kennelijk heeft Johan hier ook mee te maken gehad en heeft zijn politieke verantwoordelijkheid genomen of moeten nemen.
Zijn beslissing respecteer ik zeer maar zo werkt het binnen
de politiek, je bent nu eenmaal politiek verantwoordelijk voor dit soort zaken.
Wat ik jammer vind is dat hij in zijn ontslagbrief vrijwel uitsluitend met de vinger
wijst naar anderen. Dat is wat mij betreft te makkelijk en ook niet helemaal terecht.
De oppositie zou te kritisch zijn geweest en niet constructief hebben
meegewerkt. Hier kan ik niet zoveel mee, ik word namelijk ingehuurd om mijn
controlerende taak uit te voeren. Als er dan zaken aan het licht komen die niet
deugen kan ik niet anders dan deze aan de kaak stellen. Ik zou zeggen zorg er
dan gewoon voor dat er minder zaken aan het licht komen die reden geven om
aandacht voor te vragen dan is er ook minder aan de kaak te stellen.
De ambtenaren krijgen echter de grootste schuld toebedeeld
en het is duidelijk dat er in de loop van tijd een bedrijfscultuur aan het
Manitobaplein is ontstaan die we met z’n allen niet willen. Er wordt wel eens
gesproken over de vierde macht maar er zijn op dit plein zeker wel een paar
koninkrijkjes gevestigd. Er is ook niet voor niets raadsbreed een motie
aangenomen die aandringt op een heroriëntatie van de gemeentelijke organisatie.
Ook krijgt de betrokken notaris een veeg uit de pan en dat is niet verstandig
van Johan om dit zo op papier te zetten. Er ligt toch echt een afspraak dat
partijen over en weer elkaar niet zouden aanvallen over dit dossier zolang de
zaak onder de rechter ligt. Dit argument van Johan is helaas dus niet conform
de afspraken.
Natuurlijk zijn er ambtenaren die, ook in Twenterand, in de
loop der tijd te veel macht hebben gekregen maar de bestuurders hebben dit ook
laten gebeuren. Dat er ook in het dossier Oosterweilanden zaken mis gelopen
zijn is duidelijk, maar dat is niet alleen te wijten aan de ambtenaar die nu
gedwongen thuis zit. Er zijn meer mensen bij betrokken en dat zijn niet alleen
bestuurders. De ambtenaar die nu thuis zit had natuurlijk een directe chef en we hebben binnen onze gemeente natuurlijk ook een juridische afdeling met aan het hoofd een jurist. Benieuwd welke rol deze personen hebben gespeeld in dit koningsdrama. Misschien moeten er nog wel
meer mensen op non actief worden gezet als we echt de ongewenste
bedrijfscultuur willen aanpakken. Maar ook Johan heeft hier een rol in gespeeld
en daar is wel wat weinig aandacht voor in zijn ontslagbrief. Ik lees hierin geen enkele vorm van zelfkritiek en dat is helaas typerend.
Johan heeft echter een beslissing genomen en dat hem dit
zwaar is gevallen is mij zeker duidelijk. Ik respecteer zijn beslissing echter volledig en wens hem de komende tijd veel sterkte toe. Want dit soort zaken
wens je niemand toe. Ik heb politiek een aantal keren luid en duidelijk mijn
ongenoegen over zijn functioneren laten blijken maar heb daarbij getracht dit
altijd op basis van argumenten te doen. Politiek kan keihard zijn en iedereen
die zich in de politiek begeeft weet hoe het werkt, dus niet piepen achter af.
Laten we proberen uit deze affaire lering te trekken. Dat
dit op enig moment zal inhouden dat er binnen de ambtelijke organisatie zaken moeten
veranderen lijkt mij heel logisch en mede daarom hebben we ook aangedrongen op
een heroriëntatieproces. De nieuwe gemeentesecretaris heeft in deze zeker geen makkelijke taak maar ik heb er
vertrouwen in dat hij de juiste man is om dit proces tot een goed einde te
brengen. Er ligt een grote uitdaging en misschien krabt hij zich nog wel eens achter z'n oren over zijn overstap. Johan heeft hier echter niets meer aan,maar zijn opvolger hopelijk wel. Of de
portefeuilles herverdeeld moeten worden onder drie wethouders of onder vier, daar
hebben we het een volgende keer wel weer over. Overigens ga ik daar ook
helemaal niet over maar dat heeft mij er nog nooit van weerhouden er wel een
mening over te hebben en deze ook naar buiten te brengen.
Ik ben er van overtuigd dat Johan alles wat hij heeft
gedaan, goed of wat minder goed, gedaan heeft met de intentie om zich volledig
in te zetten voor de belangen van de inwoners van Twenterand. In mijn ogen ging
hij daarin soms te ver en daar heb ik hem dan op aangesproken. Niet achter zijn
rug, maar altijd frontaal en in de openbaarheid. Ik ben niet gekozen om als
raadslid een wethouder pootje te lichten maar wel om te zorgen dat zaken op een
juiste wijze verlopen. In het dossier Oosterweilanden is dit dus duidelijk niet
het geval geweest en dat heeft zijn eerste slachtoffers geëist. Als ik op enig moment in de ogen van Johan te ver ben gegaan met mijn kritiek dan bied ik hem hiervoor mijn verontschuldigingen aan, dat is nooit mijn intentie geweest. Ik deed mijn werk waarbij het mij ging om de inhoud en niet om de persoon.
Johan, het ga je goed, ik wens jou en je familie sterkte en
we komen elkaar vast nog wel eens tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten