Vissen in troebel water?

Een groot artikel in Dagblad Tubantia over Martin Paalman uit Den Ham en zijn droom een hengelsportwinkel te beginnen. Martin voelt zich zwaar in de steek gelaten  door B en W van Twenterand. Dat dit artikel stof doet opwaaien is mij inmiddels duidelijk, ik ben hierover via de social media nu al een aantal keren benaderd. Sommige mensen vinden het onbegrijpelijk van de gemeente en er zou sprake zijn van grote bureaucratie etc. etc. Door het sturen van dit soort berichten is men kennelijk van mening dat ik hier iets tegen zou moeten en kunnen doen.

Laat ik beginnen met te  zeggen dat ik veel respect heb voor de ondernemersmentaliteit van Martin Paalman. Hoewel zijn rol als slachtoffer van het dakdrama in het FC Twente-stadion geen rol mag spelen in de beoordeling van zijn aanvraag, is dit natuurlijk wel de oorzaak van zijn huidige plannen.Goed dat hij niet bij de pakken neer gaat zitten maar zaken onderneemt. Daar heb ik veel respect voor.

Hij loopt nu tegen regels op. Regels die hij niet begrijpt en die zijn droom in duigen laat vallen. Dat is een hard gelag en ik kan zijn frustraties wel degelijk begrijpen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat deze regels dan maar van tafel moeten of er de hand mee dient te worden gelicht. In het artikel staat de volgende zin: “Dus ging Paalman op zoek naar panden met een paar honderd meter verkoopoppervlak­te en buiten het centrum. Want de huren in de winkelkern liggen drie keer zo hoog als net daarbui­ten en dat zou voor een hengel­sportzaak niet haalbaar zijn”

Hier slaat de heer Paalman nu precies de spijker op zijn kop. De veel lagere huur  t.o.v. de huur in de winkelcentra is de reden dat detailhandel op bedrijventerreinen niet wordt toegestaan. Dat is ter voorkoming van oneerlijke concurrentie, die de circa 220 winkeliers in de kernen van Twenterand dan zouden ondervinden door een tot drie keer lagere huur als we detailhandel op bedrijventerreinen wel zouden toestaan. Zonder dit verbod houden we geen winkeliers meer over in de kernen en is er van een winkelhart in onze kernen binnen korte tijd totaal geen sprake meer. Op dit moment is er al veel leegloop en staan er winkels leeg. De gemeente doet er alles aan om dit tegen te gaan, maar detailhandel vrijgeven op de bedrijventerreinen is dweilen met de kraan open en de doodsteek voor veel centrumwinkeliers. Daarom wordt detailhandel op bedrijventerreinen niet toegestaan en over deze regel is goed nagedacht, in overleg met bijvoorbeeld het detailhandelsplatform. Voor de zogenaamde volumineuze detailhandel (o.a. bouwmarkten) wordt een uitzondering gemaakt en dat lijkt mij ook logisch.

Het feit dat er op enkele plaatsen op bedrijventerreinen aantoonbaar toch detailhandel plaats vindt is geen reden om de regel dan maar in zijn geheel te schrappen. Er rijden ook wel eens mensen door een rood (stop)licht, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we deze regel dan maar moeten schrappen. Wel dienen de overtreders aangepakt te worden en daar ligt voor mij en dus de politiek zeker nog wel een taak, een taak die ik ook zeker ga oppakken. Als liberaal en voorstander van minder regelgeving zou ik feitelijk voorstander moeten zijn van het afschaffen van deze regel en in theorie ben ik dit ook. Maar theorie en praktijk gaan helaas niet altijd samen en dit is hier nu typisch het geval. Wat het zwaarst weegt moet ook het zwaarst wegen en dat zijn hier zonder twijfel de 220 winkeliers in Twenterand. De realiteit is dat de meerderheid hier ook zo over denkt en we dus samen deze regel hebben vastgesteld. Als je regels stelt moet je deze ook handhaven en dat zonder aanzien des persoons, zelfs als je er mogelijk anders over zou denken.. Dat noemen we democratie en daar hebben we voor gekozen. Ik ben het dus, wat dit betreft, volledig eens met de opstelling van het college.

Met het feit dat ik hier een mening over heb ( ik heb trouwens over alles wel een mening)  is de heer Paalman echter niet echt mee geholpen. Het gaat ook niet om mij, maar het gaat om hem en zijn plannen voor een hengelsportzaak. Hij moet zich richten op de mogelijkheden en geen energie steken in onmogelijkheden. Ik las dat de gemeente wel met alternatieven is gekomen en daar liggen dus mogelijk kansen. Ik kan niets voor hem doen waardoor detailhandel op korte termijn mogelijk wordt op een bedrijventerrein. Ik ben echter zeker wel bereid mee te helpen in het zoeken naar oplossingen die wel mogen en kunnen. Ik denk dat ook Martin Paalman, mocht hij dit willen, mij via de social media wel weet te bereiken. De anderen hadden er ook geen problemen mee.