Partijen die dit ontkennen, neem ik niet serieus. Natuurlijk
zoek je, om je politieke standpunten naar voren te brengen, als partij de
publiciteit. Ook is het zaak bij een breed publiek naamsbekendheid te generen.
We doen hier allemaal aan mee en zijn heel tevreden als de media aan jouw
politieke standpunten in een artikel aandacht schenkt.
Maar daarvoor moet je de media wel opzoeken en ze laten
weten waar je als partij voor staat. Dat kun je doen, buiten de persoonlijke contacten, door het uitbrengen van
persberichten, het gebruik maken van de sociale media of je te laten horen
tijdens de raadsdebatten en raadsvergaderingen. Ik maak graag en veelvuldig
gebruik van deze middelen, dat zal u niet zijn ontgaan. Ook een blog is een instrument dat daarbij kan
helpen. Het werkt ook, anders had u dit namelijk niet gelezen.
Je kunt je afvragen of er geen grens ligt bij het benutten
van deze mogelijkheden en moet je als partij
bij alles wat je doet bijvoorbeeld een officieel persbericht de deur uit
doen?
Ik wil hier een onderscheid maken tussen de sociale media,
die je als raadslid gebruikt, al dan niet op persoonlijke titel. Hierin mag je naar mijn mening verder gaan en
meer zeggen dan bijvoorbeeld via een officiële site van je partij of via een
officieel persbericht. Ik zie hier persoonlijk wel duidelijke verschillen.
Natuurlijk is het niet zo dat je via je eigen sociale media kanalen een totaal
andere visie naar buiten brengt, maar je bent wel wat vrijer in het geven van
je mening. Overigens begrijp ik ook wel dat dit onderscheid niet zo makkelijk
is aan te geven en dat hier zeker sprake is van een grijs gebied, zeker als je
partij slechts vertegenwoordigd is in de raad door één persoon. De grens hierbij trekt ieder raadslid echter zelf en dat moeten we vooral ook zo houden.
Even terug naar de vraag of je van alles wat je als partij
doet een persbericht naar buiten moet brengen. Ik ben van mening dat dit niet
zou moeten. Dit doet afbreuk aan het instrument persbericht. In het geval van schriftelijke vragen onder ex. art.4o, ligt dit wat anders. Dit is de formele wijze voor het stellen van schriftelijke vragen, waarbij de griffie de media op de hoogte brengen van de gestelde vragen..
Een beetje partij stelt ook informeel zo veel en zo vaak vragen richting het college en de ambtelijke organisatie dat je bijna iedere dag dan wel een persbericht voorbij kan zien komen. Vaak gaan deze vragen in de vorm van een rechtstreeks verstuurde email of een mail die verstuurd wordt via de griffie. Ik vind dat je over dit soort vragen in principe geen persberichten zou moeten maken, of alleen bij hoge uitzondering. Ook over een vraag die je als partij stelt in de gewijzigde vorm bij de onderwerpen informatievoorziening is vooraf, naar mijn mening een persbericht overbodig. De antwoorden komen naar alle partijen toe en dan is het nog vroeg genoeg, de media te berichten wat je van het antwoord vindt. Ik vind wel dat de vragenstellende partij hierin als eerste de gelegenheid moet krijgen, maar dan moet deze partij de gelegenheid natuurlijk wel pakken.
Een beetje partij stelt ook informeel zo veel en zo vaak vragen richting het college en de ambtelijke organisatie dat je bijna iedere dag dan wel een persbericht voorbij kan zien komen. Vaak gaan deze vragen in de vorm van een rechtstreeks verstuurde email of een mail die verstuurd wordt via de griffie. Ik vind dat je over dit soort vragen in principe geen persberichten zou moeten maken, of alleen bij hoge uitzondering. Ook over een vraag die je als partij stelt in de gewijzigde vorm bij de onderwerpen informatievoorziening is vooraf, naar mijn mening een persbericht overbodig. De antwoorden komen naar alle partijen toe en dan is het nog vroeg genoeg, de media te berichten wat je van het antwoord vindt. Ik vind wel dat de vragenstellende partij hierin als eerste de gelegenheid moet krijgen, maar dan moet deze partij de gelegenheid natuurlijk wel pakken.
Ik begrijp dat partijen de behoefte hebben naar buiten te
brengen wat hen bezig houdt, maar laten we de persberichten bewaren voor zaken
die er echt toe doen en voor zaken die bijvoorbeeld door andere partijen nog
niet zijn opgepakt. Op 22 september 2015 bracht het CDA Twenterand een persbericht
uit over vragen die men het college had gesteld over de opwaardering van het
fietspad langs de Aadorpweg. De VVD Twenterand had deze (of soortgelijke) vragen al op 12
september richting de verantwoordelijke wethouder gestuurd, maar hier dus geen
persbericht over uitgebracht. Wel had ik er op 12 september via een
persoonlijke tweet een opmerking over gemaakt en op de Facebook site van de VVD
Twenterand werd aan deze actie ook op 12 september al aandacht besteed.
Ook verstuurde het CDA kort geleden een persbericht waarin zij aangaven vragen te hebben gesteld richting de Raad van Toezicht over de financiële situatie bij Het Punt. Buiten dat je nog maar moet afwachten of deze beantwoord worden, ben ik van mening dat alle partijen hierover vragen hebben en deze ook willen stellen. De Raad van Toezicht had echter aangeven binnen twee weken met cijfers en een onderbouwing te komen en wij hebben daarom als partij besloten publicitair even een pas op de plaats te maken. Door als CDA hierover een persbericht uit te doen lijkt het net of zij de enige partij is die hierover vragen heeft. Opvallend dat de fractievoorzitter van een andere coalitiepartij in een tweet hierover aangaf, hier ook zo zijn bedenkingen bij te hebben. Ook over deze kwestie heeft de VVD, zonder hier verder ruchtbaarheid aan te geven of een persbericht te versturen, de verantwoordelijk wethouder op 16 september j.l. al gevraagd enkele zaken uit te zoeken en te beantwoorden.
Ook verstuurde het CDA kort geleden een persbericht waarin zij aangaven vragen te hebben gesteld richting de Raad van Toezicht over de financiële situatie bij Het Punt. Buiten dat je nog maar moet afwachten of deze beantwoord worden, ben ik van mening dat alle partijen hierover vragen hebben en deze ook willen stellen. De Raad van Toezicht had echter aangeven binnen twee weken met cijfers en een onderbouwing te komen en wij hebben daarom als partij besloten publicitair even een pas op de plaats te maken. Door als CDA hierover een persbericht uit te doen lijkt het net of zij de enige partij is die hierover vragen heeft. Opvallend dat de fractievoorzitter van een andere coalitiepartij in een tweet hierover aangaf, hier ook zo zijn bedenkingen bij te hebben. Ook over deze kwestie heeft de VVD, zonder hier verder ruchtbaarheid aan te geven of een persbericht te versturen, de verantwoordelijk wethouder op 16 september j.l. al gevraagd enkele zaken uit te zoeken en te beantwoorden.
Maar natuurlijk gaat het CDA Twenterand over haar eigen
strategie met betrekking tot het uitbrengen van persberichten. De VVD heeft
hier ook helemaal niets over te zeggen, maar ik heb hier wel een mening over. Ik
voorspel dat als alle partijen ook over dit soort zaken persberichten naar buiten gaan brengen, het instrument persberichten (door de grote hoeveelheden) aan publicitaire kracht gaat inboeten en dat moeten we dus, alweer volgens
mij, niet willen. Tot op heden was het m.i. een goed gebruik, als een partij een item politiek onder de aandacht had gebracht, dat de andere partijen even wat passen op de
plaats maakten m.b.t. het betreffende onderwerp, hoewel hierover natuurlijk geen regels zijn vastgesteld. Ook denk ik niet dat als de CU of de SGP
hierover op 12 september een mail richting de wethouder hadden gestuurd, het
CDA hier 10 dagen later een persbericht over zou uitbrengen en min of meer
dezelfde vragen zou stellen. Maar dat is volledig mijn eigen interpretatie en
daar kun je zo’n blog natuurlijk heel goed voor gebruiken.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten