Tijdens de raadsdebatten van vorige week woensdag 25 mei
2016 kon collega Smelt van de CU het weer eens niet nalaten om als een soort moraalridder
de andere raadsleden toe te spreken. Hij
gaat natuurlijk over zijn eigen woorden en ik kan hem dit niet verbieden en het
is ook zeker niet tegen de regels. Ik heb er echter wel een mening over en er ook zeker een gevoel bij en dat wil ik in dit blog met u delen.
Niemand van mijn collega raadsleden hoeft mij tijdens
raadsbijeenkomsten in het openbaar te wijzen op mijn politieke verantwoordelijkheid,
ik ben heel goed in staat deze verantwoordelijkheid zelf te bepalen en schroom niet
om deze ook te nemen, al dan niet vooraf besproken binnen de steunfractie van
mijn partij. De VVD kent het belang van zwemmen voor de gezondheid, de
verenigingen, de doelgroepen en het belang om de doelstelling te halen 75% van
onze inwoners in beweging te krijgen. Wij hebben niet voor niets als partij
ingestemd om jaarlijks een fors bedrag (645.000,= euro) uit te geven aan het zwemmen binnen de
gemeente Twenterand. Wij zitten als partij dus echt niet te wachten op betogen
van collega’s die ons wijzen op verantwoordelijkheden die voor mijn partij
volkomen vanzelfsprekend zijn. Bij het, haast emotionele, betoog van mijn
collega brak het zweet mij aan alle kanten uit en ik zal u de verdere details
besparen. Natuurlijk moeten we altijd
proberen er samen uit te komen en politiek streven naar consensus. Dat betekent
echter ook dat men bereid moet zijn tot
het sluiten van compromissen, dat betekent ook bereid te zijn te bewegen, dat
betekent uiteindelijk ook het bereiken van overeenstemming. Deze bereidheid
moet echter niet alleen gezocht worden bij de oppositie maar hiertoe moet dan
ook de coalitie bereid zijn. Daar heb ik deze bestuursperiode helaas nog te
weinig van gemerkt. It takes two to tango, collega om maar even in stijl te blijven.
Mijn collega gaf tevens aan dat hij zich al vanaf 2001 met
deze kwestie bezig hield. Er moest nu maar eens een beslissing genomen worden
en daar hoorde zelfs het nemen van risico’s bij. Het zou een “Bloody Shame”
zijn als dit collegebesluit werd uitgesteld. Grote woorden natuurlijk, maar als
ik persoonlijk al vanaf 2001 betrokken zou zijn bij een onderwerp, zou ik mij
in eerste instantie toch afvragen wat er binnen mijn partij kennelijk dan al 15
jaar verkeerd is gegaan, voordat ik anderen op hun politieke verantwoordelijkheid
zou wijzen.
Het is ook zeker niet de eerste keer dat mijn collega zich
de rol van veredelde moraalridder toe-eigent en het is ook niet de eerste keer dat ik hiervan
wat gezegd of geschreven heb. Ik kan het echt niet helpen, maar iedere keer dat
hij mij als een soort schoolmeester toespreekt zit ik, buiten mijn klotsende
oksels, ook met gekromde tenen te luisteren. Ik doe daarom bij deze een oproep aan
mijn collega:
Beste Gerjan,
Ik vraag je vriendelijk om je voortaan wat minder als het geweten
van de gemeenteraad op te stellen. Ik vind dat niemand zich zo’n rol zou moeten
toe-eigenen, dus alstublieft stop hier nu eens mee. Ik ben van mening dat je
jouw aandacht ook beter kunt besteden aan je rol als fractievoorzitter van de CU
en je adviserende en controlerende rol als partner van het college. Als je binnenkort een paar
uurtjes hebt ben ik graag bereid je door te geven aan welke zaken je, wat mij betreft,
beter je aandacht zou kunnen en misschien wel zou moeten besteden.
Met vriendelijke groeten,
Je collega Chris.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten