De schaamte voorbij?

Dat ik deel uit maak, namens mijn partij, van de politiek in Twenterand valt niet te ontkennen, dus moet ik mij schamen. Dit keer geen plaatsvervangende schaamte maar, naar ik hoop, een gemeenschappelijk en breed gedeeld gevoel van schaamte. Ik viel dinsdag 28 juni 2016 echt van de ene verbazing in de andere en normaal gesproken ben ik niet zo heel snel verrast.

De dag begon met het lezen van het persbericht van de commissaris van de Koning dat zij officieel aangifte had gedaan over vermeend lekken van een persoon ( of personen) die betrokken is geweest, of vanuit zijn of haar  functie kennis had van de procedure rond de herbenoeming van burgemeester Cornelis Visser. Dit naar aanleiding van een stuk, geplaatst op de site van de Roskam en geschreven door Han Pape aan de vooravond van de beëdiging van de burgemeester. Daar zou informatie zijn vermeld die onder de geheimhouding zou vallen en dus niet naar buiten mocht komen. Nadrukkelijk betrok de commissaris het zogenaamde lekken in 2010 tijdens de benoeming van Cornelis Visser als burgemeester bij deze zaak en gaf aan zich zorgen te maken over de bestuurscultuur binnen Twenterand.

Ik maak mij ook zorgen over de politiek ( en dus ook over de bestuurscultuur) in Twenterand maar mijn zorgen liggen toch echt op een ander onderdeel binnen deze cultuur. Ook vraag ik mij af of zo’n onderzoek echt resultaten gaat opleveren, maar als signaal begrijp ik het echter wel. Helaas wordt hierdoor wel extra publiciteit aan de woorden van Cornelis Visser, dat hij om persoonlijke redenen zijn termijn niet af zal maken, gegenereerd. Natuurlijk was het stukje van Han Pape aan de vooravond van de beëdiging slecht getimed en ook volstrekt onnodig. Maar het is een feit dat Han een heel slimme (onderzoeks)journalist is, met veel en wisselende contacten binnen alle geledingen. Dat de gemeenteraad niet onverdeeld positief oordeelt over de burgemeester is dan ook beslist geen geheim en dat Pape één en één bij elkaar kan optellen, daar hoeft nog steeds niemand aan te twijfelen. Of het O.M. in dit artikel echt gronden ziet om hier een zaak van te maken valt dan ook nog maar te bezien, want valt uit dit artikel op te maken dat we het hier echt over een lek hebben of is het de waarheid volgens het evangelie van Johannes Pape? Hoe dan ook, ik ben door deze aangifte plotseling dus wel een verdachte. Als dat maar goed afloopt, want er staat op dit misdrijf een gevangenisstraf van een jaar. Ik zie het allemaal wel voorbij komen maar deze publiciteit is niet goed en daar worden we helaas dus allemaal bij betrokken.

Dat wethouder Bert Oudendijk als ondernemer zich binnen de politiek niet altijd prettig voelde, kan ik begrijpen en ik heb hem er wel eens in een persoonlijk gesprek naar gevraagd. Maar dat hij dinsdag 28 juni 2016 de handdoek gooide kwam voor mij toch best als een verrassing. Natuurlijk heb ook ik het hem niet altijd makkelijk gemaakt en zeker over de dossiers ‘zwembaden’ en ‘bezuinigingen op de subsidies’ hadden we politiek echt een verschil van mening. Ik was echter zeker niet de enige en dat is een eufemisme gezien alle reacties, ook van onze inwoners, maar dat kan en mag natuurlijk geen reden zijn om op te stappen. Ik heb ook zeker niet het gevoel dat er op de man werd gespeeld, het ging altijd over de inhoud en ik had en heb een goed persoonlijk contact met hem.  Dat hoort natuurlijk ook zo te zijn, zelfs binnen de politiek in Twenterand. In de schriftelijke bekendmaking werd aangegeven dat zijn opstappen om persoonlijke redenen zou zijn. Dat komt deze maand wel heel vaak voor in Twenterand en ik vraag mij af of je in een publieke functie deze reden wel op kunt voeren. Ik denk dat inwoners recht hebben op de waarheid, of het moet echt persoonlijke redenen betreffen en dan denk ik meer aan ziekten of andere zaken in de privé sfeer. Als de oorzaken echter politiek gerelateerd zijn hoor je deze te benoemen. Ook hier heeft een slimme journalist, deze keer Tom van den Berg, boven water gekregen wat de oorzaak van het plotselinge vertrek van Oudendijk is geweest. Het ontbreekt aan chemie binnen de coalitie en dat laatste is dan weer niet echt verrassend voor mij.

Dat heeft iedereen die de politiek een beetje volgt ook kunnen zien en kennelijk zijn de scheuren binnen deze coalitie nu zo groot geworden dat Bert Oudendijk niet anders kon besluiten dan op te stappen. Zeker voor Gerjan Smelt moet dit een zwarte dag zijn geweest, want zelfs hij is er dus niet in geslaagd de juiste chemische samenstelling binnen de coalitie in stand te houden. Dat moet als een nederlaag voelen en misschien is het dat ook wel. Ook voor Bert Oudendijk moet dit een grote teleurstelling zijn, hij wilde als ondernemer het verschil maken. Helaas is hij nu een ervaring rijker en een illusie armer, ik wens hem sterkte bij de verwerking hiervan maar dat gaat hem zeker lukken, uitdagingen voldoende. Ik denk en niet voor de eerste keer, dat deze coalitie gefaald heeft en ook geen draagvlak meer heeft onder de inwoners van Twenterand. Oudendijk heeft zijn conclusies getrokken en dat zou, wat mij betreft,  deze hele coalitie moeten doen. Hoe dan verder? Daar moeten we het dan gezamenlijk maar eens over gaan hebben, de VVD zal zich in deze gesprekken constructief opstellen, want ik wil maar één ding en dat is zo snel mogelijk deze schaamte voorbij.