Debat over bezuinigingen op subsidies gestopt.

Nog nooit in de politieke geschiedenis van de gemeente Twenterand ontstond er zoveel maatschappelijke onrust over een collegevoorstel dan tijdens de raadsdebatten van 22 juni 2016. Bij de debatten over de megastallen was de commotie groot, maar de tegenstand en de maatschappelijke onrust m.b.t. deze voorstellen werd toch duidelijk breder gedragen. De voorstellen van portefeuillehouder Oudendijk om 250.000,=  euro te bezuinigen op subsidies viel dus niet in goede aarde en er werd door maar liefst 11 insprekers, waarvan sommigen zelfs met twee petten op, ingesproken. 

De teneur van alle inspraakreacties was helder en regelmatig kwamen de volgende woorden voor:  ongelofelijk, totaal onverwachts, een mokerslag, desastreus, een aantasting van het voorzieningenniveau en zo kan ik nog wel even doorgaan. Over één onderwerp waren alle insprekers het volledig eens en dat was de communicatie tussen het college en de organisaties of liever gezegd, het gebrek aan communicatie. Dat juist bij dit onderwerp bij alle insprekers de perceptie leeft dat er niet of onvoldoende is gecommuniceerd, mag de portefeuillehouder zich aanrekenen. Mogelijk dat hij op papier aan kan tonen dat er wel degelijk contactmomenten zijn geweest en dat dit theoretisch voldoende zou moeten zijn, maar hier denken de insprekers toch allemaal echt totaal anders over. Dat de CU dit niet uit de inspraakreacties had kunnen opmaken was opvallend, maar aan de andere kant kan ik wel begrijpen dat zij ‘haar’ wethouder wil beschermen. Ook dat is namelijk politiek.

In dit voorstel ging de wethouder er van uit de bezuinigingen te zoeken bij subsidies die onder de noemer ontspanning thuishoren en dat heeft hij geweten. Het begrip ontspanning bleek namelijk heel erg arbitrair. Kun je zwemactiviteiten voor mensen met een geestelijke beperking ontspanning noemen? Fors korten op budgetten voor de jeugd heeft ingrijpende gevolgen, maar juist meer voor onze preventieopdracht dan voor ontspanningsactiviteiten. Valt cultuur onder ontspanning of hechten we daar andere waarden aan? Over waarden gesproken, wat is de waarde van een afgesloten convenant of raadsbesluit voor de periode 2015-2018 tussen dit college en de muziekverenigingen? Ik ben echt geschrokken van de inspraakreacties, want wat te denken van het risico dat de certificering van de bibliotheek in gevaar komt of het feit dat de stichting peddemorsboerderij de sleutel terug wil geven?

Kortom dit voorstel rammelt aan alle kanten en de consequenties zijn door de portefeuillehouder niet goed ingeschat en dus ook niet met de raad gecommuniceerd. Voor alle duidelijkheid, de VVD wil, op dit moment zeker niet tornen aan deze bezuinigingsopdracht, maar wil hieraan een andere invulling geven, waarbij de keuzes niet aan de organisaties worden overgelaten. Die taak is wat de VVD betreft voor het college en uiteindelijk aan de raad. Het college is hiervoor aangesteld en wordt er ook voor betaald. Als dit college deze keuzes niet maakt en dat is niet de eerste keer, vraag ik mij wel eens af of we dit college nog wel nodig hebben?  Kunnen we dan niet zoals gebruikelijk de ambtenaren de voorstellen laten schrijven, deze vervolgens in de raad bespreken en de gemeentesecretaris laten weten wat ons besluit is geweest? Over bezuinigingen gesproken. Natuurlijk is dit niet echt realistisch en zo maar een gedachte maar het feit dat deze voorbij komt moet toch te denken geven?

Ik ga hier niet de inbreng die ik gisteren namens de VVD heb uitgesproken herhalen, maar mijn voorstel richting de wethouder was dat hij gezien alle reacties het voorstel in de huidige vorm terug zou moeten nemen. Na een aantal schorsingen en zowel druk collegeoverleg maar ook coalitieoverleg werd het volgende besloten:  De debatten op het voorliggende collegevoorstel werden niet voortgezet, de portefeuillehouder gaat dit voorstel naar aanleiding van de inspraakreacties aanvullen of aanpassen en brengt dit aangepaste of aangevulde voorstel vervolgens weer naar de raad. Wanneer dit gaat gebeuren is aan de wethouder, maar het moet in ieder geval zorgvuldig gebeuren waarbij recht gedaan wordt aan de insprekers of tenminste een deel van de insprekers. Hoewel de SGP nog wel aangaf dat de portefeuillehouder alle inspraakreacties zou moeten betrekken bij zijn heroverwegingen of aanvullingen. Ik heb formeel gezien mijn doel niet bereikt want het voorstel werd officieel niet teruggenomen door de wethouder. Maar ik ben wel tevreden met de uitkomst, want de praktijk is helder: Dit voorstel komt in een gewijzigde vorm terug en dat was ook precies de insteek van mijn partij.

Waarom we er als raad zolang over hebben moeten doen om, na het aanhoren van de insprekers, deze beslissing te nemen, is door mij niet te beantwoorden. Daar moet u voor bij het college en de coalitiepartijen zijn. Naar mijn stellige overtuiging hoef je hierover ook niet zo vaak te schorsen of urenlang met elkaar te debatteren. Maar helaas is dit wel gebeurd, de coalitiepartijen waren verdeeld, dat bleek niet alleen uit de inbreng maar ook uit de lichaamstaal van de betrokkenen. Ik ben blij dat het voorstel wordt aangepast of aangevuld (what's in a name?) en zie dit voorstel met belangstelling tegemoet. Krijgt dus een vervolg en daar hebben de elf insprekers, maar vooral alle inwoners van Twenterand ook volledig recht op.