Over stoken en ergernissen

Het was me het weekje wel, alle avonden van de week op pad om bijeenkomsten bij te wonen die politiek belangrijk waren. Tussen door de schriftelijke eerste termijn over de kadernota voorbereiden samen met mijn steunfractie. Tevens een begin maken met de voorbereiding op een belangrijk debat over de bezuinigingen op de subsidies., ook een hot item in politiek Twenterand. De komende week staan er ook enkele belangrijke gebeurtenissen op de agenda zoals de beëdiging van burgemeester Visser en een belangrijk debat over de subsidieverstrekking. Het begint best wel wat op werken te lijken zo'n raadslidmaatschap. Ik doe het echter met heel veel plezier, dus ik klaag niet.

Dat de VVD Twenterand niet tevreden is over het zittende college lijkt mij geen geheim en het is niet de eerste, maar helaas ook niet de laatste keer, dat we dit met argumenten onderbouwd kenbaar maken. Dat is ook noodzakelijk, want om een boodschap (ook een politieke) goed te laten landen bij je doelgroep, moet je gebruik maken van de kracht van herhaling. Ik zal zeker niet ontkennen dat ik van deze kracht regelmatig en dankbaar gebruik maak. Maar omdat de VVD Twenterand de boodschap goed over wil brengen is dit een heel bewuste keuze van mij en van mijn partij. Luid en duidelijk communiceren en zaken benoemen, dat vinden wij heel belangrijk in de politiek en juist daar faalt dit college schromelijk. 

Voor personen/partijen die zich aangesproken voelen is dat natuurlijk niet altijd leuk, dat begrijp ik best. Ik probeer echter wel altijd de argumenten te noemen waarom mijn partij het niet eens is over een collegevoorstel of de opvatting van een andere partij. Ook als er zaken in de beleving van de VVD verkeerd gaan binnen de gemeente spreek ik namens mijn partij de politiek verantwoordelijken hierop aan.  Voor mij valt dit binnen mijn taak als volksvertegenwoordiger en als raadslid. Het staat ieder raadslid vrij om een eigen invulling aan zijn of haar taak te geven.  In overleg met mijn achterban, het bestuur van de VVD en de steunfractie vul ik deze taak in, voer deze uit en blijf deze uitvoeren zolang ik raadslid voor de VVD ben.

Als andere raadsleden/partijen of inwoners het met mij en dus de VVD niet eens zijn ga ik graag het debat aan. Natuurlijk probeer ik dan op basis van argumenten ons standpunt te verdedigen maar vanzelfsprekend word je het niet altijd met elkaar eens maar dat hoeft voor mij ook zeker niet altijd de uitkomst van een debat te zijn. Als collega-raadsleden zich ergeren aan mijn mening, met name de leden van de coalitiepartijen, wil ik ze graag een collegiaal en welgemeend advies geven en nog gratis ook. Gebruik je invloed binnen het college om te zorgen dat er minder zaken verkeerd gaan, dan heb ik geen enkele reden meer om dit soort zaken aan de kaak te stellen. Minder ergernissen, minder zaken die verkeerd gaan en bovendien hoef ik dan ook een stuk minder tweets de wereld in te sturen. Iedereen gelukkig en een echte win/win situatie.

Maar in plaats van de oorzaken aan te pakken krijgt vaak de boodschapper er van langs. Kennelijk is dat makkelijker, maar daar bereik je natuurlijk helemaal niks mee. Je kunt volgens mij beter je energie steken in het aanpakken van de oorzaken dan je tijd verdoen met het reageren richting de boodschapper. Of de boodschapper moet onwaarheden verkondigen natuurlijk.

Mijn partij vond het na ampel beraad noodzakelijk code rood uit te delen richting dit college en heeft dit in een persbericht met argumenten onderbouwd laten weten. Natuurlijk verspreid ik zo’n persbericht ook via mijn persoonlijke media kanalen. Ik zie andere raadsleden dit ook doen en hieraan lijkt mij overigens ook niets mis.

Collega Kerkdijk reageerde ook, maar hij ging niet in op onze argumenten waardoor we dit signaal af hebben gegeven, maar maakte mij het verwijt dat ik aan het stoken was. Voor mij zit er echter een groot verschil tussen stoken en de vinger op de zere plek leggen, onderbouwd door duidelijke argumenten.

Natuurlijk mag collega Kerkdijk van alles roepen en schrijven, geen enkel probleem, maar mij verwijten dat ik stook is onterecht. De waarheid is weliswaar vaak hard en niet altijd prettig, maar daar zou hij toch tegen moeten kunnen dus dit valt me wat tegen van hem. Het is natuurlijk ook een zwaktebod om dit stoken te noemen, maar als hij mijn berichten stoken wenst te noemen mag hij dit uiteraard gewoon doen. Ik verwoord echter niet meer maar zeker ook niet minder en altijd onderbouwd door argumenten, slechts het standpunt van mijn partij, waar ik overigens persoonlijk 100% achter sta. Ik verschuil mij dus beslist niet achter het feit dat ik op persoonlijke titel twitter of berichten post, dat zou namelijk wel heel makkelijk zijn. Ik aanvaard en neem de volledige verantwoordelijkheid voor de standpunten van mijn partij en in ieder geval tot maart 2018 heeft de VVD slechts één politiek vertegenwoordiger en woordvoerder. Zaken die verkeerd gaan moeten aan de orde worden gesteld worden en dan moet je deze natuurlijk wel benoemen. Dat doe ik luid en duidelijk en op mijn eigen wijze. Ik kan Henk garanderen dat zolang er zaken verkeerd gaan in politiek Twenterand, de VVD deze zal benoemen en zolang ik raadslid ben namens de VVD zal hij het met mij moeten doen. Als dit ergernissen bij hem oproept, moet hij zich inzetten om te voorkomen dat dit college misstappen maakt. Hij moet er dus gewoon voor zorgen dat er niets meer te 'stoken' valt. Als fractievoorzitter van de grootste coalitiepartij heeft hij hier ook de juiste ingangen voor. Zolang het college dit soort misstappen echter blijft maken, kan ik hem garanderen dat ik deze aan de kaak blijf stellen. Ik wens Henk dus veel sterkte, want hij gaat zich nog regelmatig ergeren denk ik.