'Gelijke monniken, gelijke kappen'

Dat onze gemeente problemen heeft en selectief omgaat met de handhaving van regels is natuurlijk niks nieuws. Dat partijpolitiek hierin een grote rol heeft gespeeld en nog steeds speelt, is helaas evident. Pas kortgeleden werd er een einde gemaakt aan een illegale situatie, waar bijvoorbeeld niemand de afgelopen 40 jaar zijn handen politiek aan wilde branden. Als je als gemeente zaken toelaat die tegen vigerende bestemmingsplannen zijn en weigert te handhaven of de plannen aan te passen, laat je dus illegale zaken als gemeente gewoon toe. Als je aan de andere kant anderen echter wel aanspreekt op het handelen in strijd met het bestemmingsplan, maak je jezelf als gemeente wel heel erg ongeloofwaardig en meet je dus met twee maten en kun je niet spreken van een betrouwbare overheid. De inwoners hebben recht op een gemeentebestuur dat de regels handhaaft, zonder aanzien des persoons en dat zonder uitzonderingen. 

Helaas heeft het gemeentebestuur vanaf de oprichting van onze gemeente de handhaving schromelijk verzaakt. De gemeente heeft oogluikend zaken toegestaan die in strijd waren met o.a. bestemmingsplannen en is dus bewust niet of onvoldoende tegen overtreders opgetreden. Willekeur? Dat zou zo maar kunnen, want er zijn zeker ook gevallen bekend waar de gemeente wel overging tot handhaving. Ik ga hier bewust geen namen van bedrijven noemen, binnenkort komen deze zaken zeker aan de orde als we de nieuwe detailhandelsvisie gaan bespreken in de gemeenteraad. Over deze visie wil ik het even hebben, want omdat de gemeente niet of onvoldoende tegen deze overtredingen is opgetreden, is er nu een situatie ontstaan die niet langer houdbaar is. Hoe kun je nu aan de ene kant handhavend optreden tegen overtredingen en aan de andere kant overtredingen toestaan? ‘Gelijke monniken, gelijke kappen’ is een uitdrukking die deze coalitie toch bekend in de oren zou moeten klinken?

Ik las deze week in onze regionale ochtendkrant de situatie die, ook door toedoen van de gemeente, is ontstaan, tussen Gevro- en Luvro Tweewielers, over het verkopen van elektrische fietsen op
bedrijventerrein Vroomshoop-Oost.  Bij de bouw van het bedrijfspand van Gevro op het bedrijventerrein werd de voorwaarde vastgelegd dat daar geen fietsen (dus ook geen elektrische) mochten worden verkocht. In het begin gebeurde dit ook niet en hield het bedrijf zich keurig aan de regels. Door de opkomst van de elektrische fiets en het instorten van de markt voor brommers vroeg Gevro de gemeente of ze toch vanuit het bedrijfspand deze fietsen mocht gaan verkopen. Gevro kreeg hiervoor via een mail van de bevoegde ambtenaar toestemming en er leek verder geen vuiltje aan de lucht voor deze ondernemer. Er kwam echter protest tegen deze verleende toestemming met als gevolg dat de ambtenaar door het college werd teruggefloten, want het was in strijd met het bestemmingsplan. Gevro mocht van het college dus nu plotseling geen fietsen meer verkopen op deze locatie. Gevro, overigens terecht, in alle staten, want er was inmiddels extra geïnvesteerd en wat nu?  De gemeente in al haar wijsheid, ging daarop nogmaals overstag en gaf nu dus plotseling wel toestemming aan Gevro om daar toch fietsen te mogen verkopen. en handelde formeel daardoor dus in strijd met haar eigen bestemmingsplan. Gevro blij, maar Luvro en naar mijn mening ook volkomen terecht, dus niet en binnenkort staat onze gemeente weer eens voor de rechter. Inmiddels zijn we als gemeente heel goed bekend bij allerlei rechtbanken maar dit valt wat mij betreft niet onder de noemer netwerken.

Dat deze coalitie eindelijk ook inziet dat het zo niet langer kan en dat hierdoor de geloofwaardigheid van de politiek op het spel staat, is een goede zaak. Dat de komende verkiezingen en de oppositie hierbij een rol spelen is ook wel duidelijk. De detailhandelsvisie wordt gewijzigd, er komt een soort van algemeen pardon, veel zaken die de gemeente dus heeft laten gebeuren worden nu gelegaliseerd en men geeft weer een keer nieuwe grenzen aan. Maar de grenzen waren eerder ook al bekend en daar werd dus niks op uitgedaan, met alle gevolgen van dien. Als dit nu weer gaat gebeuren, moeten we over een aantal jaren weer met een algemeen pardon komen en zo verleggen we dus steeds maar weer de grenzen en krijgen de brutalen de ruimte om tegen de regels in te handelen ten koste van bedrijven en personen die zich wel keurig aan de regels houden. Dit is niet de basis voor een transparant beleid, waarbij iedere ondernemer of inwoner weet waaraan hij of zij toe is. Waarom kan de huidige detailhandelsvisie op dit onderdeel bijvoorbeeld niet gewoon ongewijzigd blijven of ligt dit door het onvoldoende handhaven in het verleden nu politiek allemaal veel te gevoelig? 

Ik ben van mening dat, als je regels stelt je deze gewoon moet handhaven, punt uit. Als je dit niet wilt of kunt moet je deze regels aanpassen of schrappen. Het detailhandelsplatform heeft beslist een punt dat de gemeente onvoldoende is opgetreden tegen de overtredingen en eist handhaving. Formeel hebben zij natuurlijk gelijk, maar is dit nog wel realistisch, heeft de gemeente het inmiddels al niet te ver laten komen? Het algemeen pardon geeft nu nieuwe grenzen, waaronder detailhandel op bedrijfsterreinen toch mogelijk is. Grenzen op papier stellen is echter makkelijk, het gaat natuurlijk of je deze nu wel gaat handhaven? Die nieuwe grenzen moet je controleren en zo nodig dus ook handhaven. Ik zie echter de ambtenaren of de portefeuillehouder handhaving niet met een duimstok in de hand de vierkante meters verkoopruimten opmeten, dus dit gaat echt niet werken. De onrust blijft en zoals gezegd binnen een aantal jaren komt er wederom een algemeen pardon, dat moeten we dus niet willen.

Heb ik de oplossing dan? Vanuit mijn liberale instelling zou ik zeggen geef het vrij, laat detailhandel toe op bedrijfsterreinen en laat de ondernemer zelf de locatie kiezen waar hij zijn handel wil gaan bedrijven. Er blijven altijd bedrijven die er heel bewust voor kiezen om in het centrum te zitten, ondanks een hogere prijs per m2 en er zijn ook bedrijven die juist voor een locatie op een bedrijfsterrein kiezen. De gemeente kan hierin, indien noodzakelijk, sturen aan de hand van bijvoorbeeld overlast door toestroom van klanten en de veiligheid met betrekking tot de aan- en afvoer van goederen. Ook kan men mogelijk wat doen door het vaststellen van andere openingstijden voor bedrijven in het centrum en op bedrijventerreinen. Onze winkelcentra in de kernen moeten echter beslist aantrekkelijker worden voor het winkelend publiek en juist daarin heeft de gemeente samen met de ondernemers een taak. Daar liggen dus de kansen voor de winkeliers die in de centra zitten of willen zitten. Een bedrijventerrein kan het toch nooit winnen van een gezellig winkelcentrum, waar je niet alleen komt om je dagelijkse boodschappen te halen, maar ook komt om echt te winkelen en op een terrasje te zitten? Dus waarom geven we dit niet vrij en besteden de financiële besparingen aan handhaving en rechtszaken bijvoorbeeld extra aan het opwaarderen van onze centra? 

Of ik dit namens mijn partij ook ga inbrengen tijdens de behandeling van de detailhandelsvisie? Dat ligt in de huidige politieke verhoudingen binnen de gemeenteraad niet direct voor de hand, zo liberaal is Twenterand helaas nog niet en daarover ga ik dus eerst maar eens rustig overleggen met mijn fractie. De mening van de 220 leden van het detailhandelsplatform telt bovendien voor mij zwaar bij het maken van de juiste afweging. Echter steeds weer je grenzen verleggen gaat zeker niet werken en daarmee schep je juist niet de zo noodzakelijke duidelijkheid. Het debat zal dus waarschijnlijk gaan of we de huidige visie met betrekking tot detailhandel op bedrijventerreinen willen handhaven of toch de regels gaan oprekken, met het gevaar dat we over een jaar of tien weer nieuwe grenzen moeten vaststellen. Of gaat de gemeente nu plotseling wel handhaven en geldt het uitgangspunt ‘Gelijke monniken, gelijke kappen’ dan nu echt voor iedereen? Sorry, maar ook aan dat geloof ontbreekt het mij volledig. Een ding is echter zeker, het worden interessante debatten, waarbij de uitkomst zeker niet van te voren vast staat.