Blufpoker of impasse?

Ik ga het nu weer niet hebben over monniken en wel of niet overeenkomstige kappen, ook over zitbankjes hoor je mij nu even niet. Er is en daar heb ik volop aan mee gedaan, over deze vreemde verschillen in besluitvorming, via de sociale media al voldoende geschreven. Ik heb namens mijn partij hierover wel vragen gesteld aan het college en de antwoorden zie ik met belangstelling tegemoet. Dat bankje in Vroomshoop moet snel weg en dat heeft de prioriteit. Wethouder Engberts maakt zaterdag 20 mei zijn Canossa gang naar Vroomshoop, dus dat bankje wordt 22 mei weggehaald toch? 

Ook over de reactie van deze wethouder richting een raadslid, nadat hij het verhaal over het bankje in Vroomshoop naar buiten had gebracht, krijgt voor nu en in dit blog niet veel aandacht. Niet dat dit niet belangrijk is, integendeel zelfs, want dit raakt onze parlementaire democratie en de rol van de gekozen volksvertegenwoordiger bij het uitoefenen van zijn of haar functie. Ik wacht echter het debat hierover af alvorens hier nader op in te gaan en de wethouder moet uiteraard de kans krijgen zich te verdedigen. Maar mijn mening is duidelijk, met dit soort uitspraken overspeelt een wethouder zijn politieke hand en gaat hij politiek ver buiten zijn boekje.  Zo’n reactie kan een zichzelf respecteerde gemeenteraad niet zomaar laten passeren. Wordt dus vervolgd, binnenkort in het theater aan het Manitobaplein.

Het gaat in dit blog over de kennelijke impasse ontstaan bij het formeren van een kabinet. De, op basis van de verkiezingsuitslag, meest logische combinatie is niet gelukt. Hoewel alle partijen aangeven dat dit de situatie van dit moment is en dus ook een lijmpoging niet volledig uit te sluiten valt, denk ik dat de kans hierop heel erg klein is. Ik ben er echter duidelijk over, mijn voorkeur heeft het zeker niet om als VVD met GroenLinks te gaan regeren. De tegenstellingen zijn wel heel erg (te?) groot, dat kan niet goed gaan gedurende vier jaar,  zelfs als de politieke wil bij de lijsttrekkers hiertoe wel aanwezig is.  Met name ledenvergaderingen kunnen het voortbestaan van zo’n kabinet gedurende de rit behoorlijk in gevaar brengen en er zelfs de stekker eigenhandig uittrekken. Nu wordt getracht om als zogenaamde motorblokpartijen ( VVD, CDA en D66) de CU als vierde partij er bij te betrekken. D66 geeft echter aan de CU niet te zien zitten en deze combinatie zelfs onwenselijk te vinden. Dat wordt dus best lastig formeren met zo’n instelling. De SP heeft herhaald dat zij niet met de VVD wil samenwerken in een kabinet en de PvdA speelt tot op dit moment heel verstandig haar rol als verliezer en Calimero. De PVV wil heel graag, maar wordt bij geen enkele mogelijke formatie betrokken of serieus genomen. Deze uitsluiting is niet omdat er onoverbrugbare verschillen in het verkiezingsprogramma van de PVV staan opgetekend, want dat programma is slechts een A4'tje, maar omdat het enige lid van de PVV, Geert Wilders, niet door de ballotagecommissie komt van de drie motorblokpartijen. Zij weigeren categorisch politiek met hem samen te werken.  Tijl Uilenspiegel zei het al: ‘Iedereen heeft een hekel aan me, maar ik heb het er wel zelf naar gemaakt.’ De rest van de partijen spelen geen of een heel ondergeschikte rol en worden niet betrokken zij welke formatie dan ook. Met als uitzondering de SGP, die zou mogelijk nog als gedoogpartner in beeld kunnen komen bij een kabinet met de CU. 

Wat nu, is er echt sprake een impasse? De informateur heeft aangegeven dat alle partijen moeten bewegen om een formatie mogelijk te maken en daar gaan ze het hele weekend nu over nadenken. Knopen tellen en kijken hoe ver je wilt gaan als partij en hoe lang je ’hard to get’ kunt blijven spelen. Het blijft een soort poker waarbij je dus door te bluffen ook het deksel op je neus kunt krijgen.  Als er echter geen beweging komt ben ik er voorstander van om snel aan de slag te gaan met een minderheidskabinet van VVD, CDA en D66. Een kabinet waarbij je op onderdelen steeds op zoek gaat naar meerderheden, die dus vanzelfsprekend dan ook wisselend kunnen zijn. Dit komt de democratie zeker ten goede en versnelt de formatie aanzienlijk. Theoretisch kan de VVD, als grootste partij, ook nog zelf een concept regeerakkoord schrijven waarop andere partijen dan mogelijk kunnen intekenen, maar dat heeft zeker niet mijn voorkeur en dat worden weer lange en lastige gesprekken over punten en komma’s.

Ik wacht dus op de bewegingen na het weekend en ik sluit hier zeker ook de PvdA niet uit, die zou ook nog plotseling een teken van leven kunnen geven waardoor een vier partijen kabinet weer tot de mogelijkheden zou behoren. Ook Pechtold kan tot inkeer komen, hoewel hij wel vrij stellig was in zijn uitspraken. Een rituele dans tussen partijen rond het weekend is een gezonde vorm van bewegen, en kan blokkades opheffen. De PVV is echter niet uitgenodigd op dit bal. Als er echter geen beweging in is te krijgen, is mijn advies: 'Ga voor een minderheidskabinet en regeer op basis van wisselende meerderheden.' Schijf een regeerakkoord op hoofdlijnen en zoek voor de andere onderwerpen een meerderheid bij andere partijen en dat kunnen dus per onderwerp verschillende partijen zijn. De toekomst ziet er financieel en economisch zonnig uit en dat gaat zeker bijdragen aan een succes voor zo'n minderheidskabinet. Ik wens alle betrokkenen veel wijsheid toe en neem mee dat politiek uiteindelijk niet om het partijbelang gaat, maar om het landsbelang.